Leo Belmont

---

Życiorys

Leo Belmont przyszedł na świat w żydowskiej rodzinie, jako syn Maurycego oraz Franciszki z rodziny Studenckich. W 1885 roku ukończył V Gimnazjum w Warszawie. Następnie, kontynuując swoją edukację, uzyskał dyplom na wydziale prawnym rosyjskiego Uniwersytetu Warszawskiego. W 1892 roku, po zakończeniu studiów, został wpisany na listę adwokatów przysięgłych w Petersburgu.

W swojej karierze zarówno w Rosji, aż do 1904 roku, jak i później w Warszawie, Belmont aktywnie angażował się w działalność literacką oraz prawniczą. Pracował jako radca prawny dla takich organizacji jak Związek Artystów Scen Polskich oraz Stowarzyszenie Autorów ZAiKS. W 1905 roku został skazany na dwa miesiące więzienia za obrazę majestatu, co podkreśla kontrowersyjny charakter jego działalności.

W latach 1907–1913 był redaktorem czasopisma „Wolne Słowo”, gdzie publikował własne teksty krytycznoliterackie, poświęcone m.in. twórczości Lwa Tołstoja. Ponadto, interesował się judaistyką oraz językiem esperanto, co zaowocowało jego współudziałem w powołaniu do życia Polskiego Towarzystwa Esperantystów.

Podczas II wojny światowej Belmont znalazł się w warszawskim getcie, gdzie zmarł w wyniku naturalnych okoliczności. Został pochowany na cmentarzu ewangelicko-augsburskim przy ulicy Młynarskiej, w alei 52, grób 5.

Twórczość

Leo Belmont, jako autor, zyskał uznanie poprzez swoją bogatą twórczość literacką. Jego powieść „W wieku nerwowym” (1890) to znaczące studium osobowości neurotycznej, które doskonale oddaje klimat dekadencji. W późniejszym okresie swojej kariery Belmont stworzył liczne romanse pseudohistoryczne, w których w intrygujący sposób przedstawiał romanse władców i koronowanych głów. Wśród jego dzieł można również znaleźć powieści filmowe, takie jak „Droga człowieka”, inspirowana filmem „Cyrk Chaplina”.

Oprócz powieści, Belmont angażował się w pisanie scenariuszy filmowych oraz tłumaczenie wielu klasycznych utworów literackich z różnych języków. Jego dokonania translatorskie obejmują przekład takich dzieł jak „Eugeniusz Oniegin” autorstwa Aleksandra Puszkina czy „Michał Strogow” Juliusza Verne’a. Wśród tłumaczeń znalazły się także prace pisarzy takich jak Leonid Andriejew, Aleksander Kuprin, Ilja Erenburg, Marek Ałdanow, Thomas Mann, Jakub Wassermann, Stefan Zweig, Lion Feuchtwanger oraz wielu innych.

Powieści

• W wieku nerwowym (1890),
• Sprawa przy drzwiach zamkniętych,
• Diablica: romans modernistyczny (1927),
• Markiza Pompadour, miłośnica królewska (1927),
• Zaślubiny śmierci (1927),
• Konieczność, przypadek, czy wolna wola? (1927),
• Cykl Od kolebki do gilotyny:
• Pani Dubarry (1927),
• Królewska miłośnica: dalsze losy pani Dubarry (1928),
• Pod gilotyną: tragedia śmierci pani Dubarry,
• Kapłanka miłości Ninon de Laclos (1928),
• Mary Vetsera (1928),
• Pomiędzy sądem i sumieniem,
• Człowiek, z którego świat się śmieje (1928),
• Przeznaczenie (1928),
• Tragedia Habsburgów (1928),
• Lady Hamilton (1928),
• Droga człowieka (1928),
• Niepotrzebny człowiek (1928),
• Messalina (1930),
• Mojżesz Współczesny (1931),
• Złotowłosa czarownica z Glarus (1932),
• Dwużeniec? (1933),
• On, czy nie on? (1933),
• Powrót umarłych (1933).

Dramaty

• Dla honoru (1909).

Zbiory

• Nowele i satyry,
• Rymy i rytmy.

Scenariusze filmowe

• Strzał (1922),
• Uwiedziona (1931),
• Na podstawie „Przeznaczenia” powstał film Janusza Stara pod tym samym tytułem. We wprowadzeniu filmu, ze względów promocyjnych, autorstwo scenariusza przypisano Belmontowi, jednak w rzeczywistości tekst został opracowany przez reżysera.

---

Oceń: Leo Belmont

---