Stefania Allinówna

---

Życiorys

Stefania Allinówna, uznawana za wybitną postać w polskiej muzyce, była córką Zygmunta Alliny, który był zasymilowanym Żydem, a jego rodzina miała swoje korzenie w Hiszpanii. Jej matka, Julia z domu Rauch, była czeską Żydówką, która przyjęła chrześcijaństwo. Artystka miała dwóch braci, Karola i Bogusława.

W 1931 roku uzyskała obywatelstwo polskie. Jej edukacja muzyczna rozpoczęła się w Instytucie Muzycznym w Warszawie, gdzie studiowała pod czujnym okiem Aleksandra Michałowskiego w latach 1910-1917. Wyróżniającą się część swojego wykształcenia zdobyła również w zakresie kompozycji, kształcąc się u Felicjana Szopskiego oraz Kazimierza Sikorskiego. W latach 20 XX wieku kontynuowała naukę pod kierunkiem znanego pianisty Egona Petriego oraz Hugona Leichtentritta w Berlinie. W 1937 roku uczestniczyła w kursie prowadzonym przez Edwina Fischera w Poczdamie.

Po tragicznym doświadczeniu powstania warszawskiego, Stefania Allinówna została deportowana do Niemiec na przymusowe roboty, co miało istotny wpływ na jej życie i karierę. Od 1929 roku pełniła funkcję profesora fortepianu w Śląskim Konserwatorium Muzycznym w Katowicach, które obecnie nosi nazwę Akademia Muzyczna im. Karola Szymanowskiego w Katowicach.

W latach 1931-1960 artystka koncertowała w duecie z Władysławą Markiewiczówną, co znacząco przyczyniło się do jej renomy w świecie muzycznym. Przez lata kształciła wielu pianistów, spośród których wywodzą się takie osobistości jak Wiesław Szlachta, Michał Spisak, Jan Gawlas, Czesław Stańczyk, Józef Świder, Stanisław Tomczyński, oraz Piotr Paleczny.

---

Oceń: Stefania Allinówna

---