Leon Pietraszkiewicz

---

Życiorys

Leon Pietraszkiewicz, syn Piotra, rozpoczął swoją karierę aktorską w 1932 roku w Teatrach Miejskich we Lwowie. Po zakończeniu studiów na Wydziale Sztuki Aktorskiej w Państwowym Instytucie Sztuki Teatralnej (PIST) w Warszawie, które ukończył w 1935, kontynuował swoją działalność jako aktor w różnych teatrach. W latach 1937–1939 występował na scenach Teatrów Miejskich w Łodzi.

Po wojnie, w 1946, zdał egzamin eksternistyczny przed Centralną Komisją Egzaminacyjną przy PIST w Łodzi, co umożliwiło mu dalszy rozwój kariery. W 1947 otrzymał Nagrodę Ministra Kultury i Sztuki podczas Festiwalu Szekspirowskiego za interpretację Kalibana w „Burzy”. Ukończył studia na Wydziale Reżyserskim warszawskiej PWST w 1949 roku.

W okresie powojennym występował na deskach Teatru Wojska Polskiego w Łodzi od 1945 do 1949 oraz Teatru Polskiego w Warszawie, gdzie zagrał do 1976. Jednocześnie był wykładowcą w warszawskiej i łódzkiej PWST.

Jego osiągnięcia obejmowały występy w Teatrze Telewizji, gdzie brał udział w wielu znaczących spektaklach, takich jak: „Skowronek” Jeana Anouilh w reż. Józefa Słotwińskiego (1956), „Żeglarz” Jerzego Szaniawskiego w reż. Jerzego Krasowskiego (1958), „Dziady” Adama Mickiewicza (1959) w reż. Adama Hanuszkiewicza oraz „Zygmunt August” Stanisława Wyspiańskiego w reż. Tadeusza Byrskiego (1961).

Inne znaczące role to m.in. w „Faust” Johanna Wolfganga von Goethego w reż. Stanisława Wohla (1961) czy „Kandyd” Woltera w reż. Jerzego Kreczmara (1964). Grał także w „Bracia Karamazow” Fiodora Dostojewskiego (1969) oraz „Awans” Edmunda Niziurskiego w reż. Andrzeja Trzosa-Rastawieckiego (1971).

Po przejściu na emeryturę w 1976, Leon Pietraszkiewicz kontynuował występy gościnne, m.in. w Teatrze Polskim w Warszawie, gdzie odegrał wiele znaczących ról, jak Cymbalista w „Balladzie łomżyńskiej” Ernesta Brylla (1978), a także występy w „Cyrano de Bergerac” Edmonda Rostanda (1979) i „Panu Tadeuszu” Adama Mickiewicza (1981).

Leon Pietraszkiewicz zmarł 22 lutego 1987 roku w Warszawie i został pochowany na cmentarzu Wojskowym na Powązkach w kwaterze C39-7-7.

Filmografia

Aktor

Leon Pietraszkiewicz, jako utalentowany aktor, wystąpił w wielu filmach, które zyskały uznanie w polskiej kinematografii. Jego kariera rozpoczęła się w 1946 roku, gdy pojawił się w filmie „W chłopskie ręce”, wcielając się w postać Jana Fronceka.

W tym samym roku zagrał również w „Zakazanych piosenkach”, w roli śpiewaka ulicznego. Jego talent był widoczny także w filmie „Stalowe serca” z 1948, oraz w produkcji „Młodość Chopina” z 1951 roku, gdzie wcielił się w Nikołaja N. Nowosilcowa.

W kolejnych latach jego kariera nabrała tempa; w 1954 roku wystąpił w „Karierze”, grając rolę robotnika, który krytykuje Krupę. Rola ministra wojny w „Królu Maciusiu I” (1957) oraz żandarma niemieckiego w „Cafe pod Minogą” (1959) również dostarczyły mu wielu fanów. Jego umiejętności aktorskie ujawniły się w filmie „Rzeczywistość” z 1960, gdzie odgrywał Piaseckiego, naczelnika brygady politycznej.

W późniejszych latach Pietraszkiewicz zagrał w filmach takich jak „Wyrok” (1961), „Pasażerka” (1963) oraz „Barwy walki” (1964), gdzie pojawił się jako granatowy policjant. Również w serialach telewizyjnych zdobył uznanie, w tym w „Podziemnym frontem” (1965) oraz „Czterech pancernych i psa” (1969).

W latach późniejszych zagrał w „Jak rozpętałem drugą wojnę światową” (1969) oraz wielu innych tytułach, pozostawiając trwały ślad w polskiej kulturze filmowej.

Polski dubbing

Oprócz ról filmowych, Leon Pietraszkiewicz również angażował się w dubbing. W 1956 roku użyczył swojego głosu Jesse Chapmanowi w filmie „Okup”. W latach 1961-1966 był częścią produkcji „Koń, który mówi”, a w 1962 roku wziął udział w dubbingu do „300 Spartan”. W 1967 roku zagrał postać Dulka w „Skradzionym balonie”.

Ordery i odznaczenia

W ciągu swojej kariery Leon Pietraszkiewicz został uhonorowany wieloma ważnymi odznaczeniami oraz medalami, które świadczą o jego zaangażowaniu i wkładzie w życie społeczne oraz kulturalne kraju.

• Order Sztandaru Pracy I klasy, przyznany w 1987 roku,
• Order Sztandaru Pracy II klasy, otrzymany w 1976 roku,
• Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski, nadany w 1964 roku,
• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, przyznany 11 lipca 1955 roku,
• Złoty Krzyż Zasługi, nadany 22 lipca 1953 roku,
• Medal 40-lecia Polski Ludowej, wręczony w 1984 roku,
• Medal 10-lecia Polski Ludowej, przyznany 19 stycznia 1955 roku,
• Odznaka 1000-lecia Państwa Polskiego, nadana w 1967 roku,
• Odznaka „Zasłużony Działacz Kultury”, również przyznana w 1967 roku.

---

Oceń: Leon Pietraszkiewicz

---