Stanisław Hirszel

---

Życiorys

Stanisław Hirszel pochodził z prominentnej rodziny warszawskiej, jego ojciec, Antoni Hirszel, pełnił zaszczytną funkcję radcy stanu oraz był związany z prokuratorią Królestwa Polskiego. Kiedy nadszedł czas nauki, zdecydował się na studia w Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie, gdzie rozwijał swoje talenty artystyczne. Był również aktywnym członkiem Związku Strzeleckiego. W momencie wybuchu I wojny światowej, 5 sierpnia 1914 roku, postanowił zaciągnąć się do Legionów Polskich, a od października 1914 roku służył w 1 szwadronie strzelców konnych.

W 1915 roku został przydzielony do Departamentu Wojskowego Naczelnego Komitetu Narodowego, a następnie do 6 Pułku Piechoty i Krajowego Inspektoratu Zaciągu. W 1916 roku trafił do Szkoły Oficerskiej w Przemyślu, gdzie równocześnie, po awansie na chorążego, wstąpił do baonu uzupełniającego Polskiego Korpusu Posiłkowego. Z Korpusu przeszedł do jednostki we wrześniu 2017 roku, a z przemyskiej szkoły oficerskiej został przeniesiony do tej samej instytucji w Bolechowie.

W lutym 1918 roku został internowany na Węgrzech, skąd uzyskał wolność po upływie sześciu miesięcy. Po wojnie brał udział w twórczości, będąc współautorem wraz z Kazimierzem Starnawskim projektu odznaki dla legionistów internowanych w węgierskich obozach. Po zakończeniu wojny, w stopniu porucznika, przeszedł do rezerwy. Zdziwienie budziło jego różnorodne talenty — był literatem, malarzem, a także rysownikiem, co zaowocowało powrotem do Zakopanego, gdzie osiedlił się na stałe.

Hirszel aktywnie publikował w lokalnych periodykach, a także ilustrował swoje teksty, co przyczyniło się do jego rozpoznawalności. Do jego najważniejszych dzieł należy Szopka zakopiańska, która była publikowana w czasopiśmie „Zakopane”, obok rysunków kukiełek stworzonych przez samego artystę. W roku 1923 napisał także dzieło zatytułowane Przyczynki do monografii powiatu grodzieńskiego.

Zmarł nagle w wieku 51 lat, pozostawiając po sobie bogaty dorobek artystyczny. Spoczywa na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie, w kwaterze 158-2-22.

---

Oceń: Stanisław Hirszel

---