Kazimierz Wacław Jackowski to osoba, która odgrywała istotną rolę w historii Polski, zarówno jako inżynier, jak i jako major w Wojska Polskiego. Urodził się 4 marca 1886 roku w Warszawie, gdzie kształcił się i rozwijał swoje umiejętności w dziedzinie radiotechniki.
Jako diplomowany major łączności zdobył uznanie za swoje osiągnięcia zawodowe w obszarze komunikacji wojskowej. Niestety, los Jackowskiego był tragiczny; zginął w kwietniu 1940 roku w Katyniu, stając się jedną z wielu ofiar zbrodni, która wciąż budzi emocje i jest przedmiotem historycznych rozważań.
Życiorys
Kazimierz Jackowski urodził się w rodzinie Aleksandra Kaliksta Jackowskiego, herbu Gozdawa, który żył w latach 1848–1917 oraz Emilii Pauliny z Trembińskich, rocznik 1852–1922. Jako syn cioteczny siostry Bolesława Prusa, nieprzypadkowo znał wiele ciekawych osobistości z kręgów literackich, będąc również chrześniakiem tego znanego pisarza. W młodzieńczych latach, ukończył prywatne gimnazjum E. Rontalera w Warszawie, a następnie podjął studia na Wydziale Mechanicznym Politechniki Lwowskiej. Po zakończeniu kształcenia, które kontynuował także w Monachium, zdobył doświadczenie zawodowe, pracując w warszawskiej firmie „Progress”, zajmującej się technologią aparatów rentgenowskich. W 1915 roku, został powołany do armii rosyjskiej.
W czasie , gdy trwała I wojna światowa, Jackowski uczestniczył w studiach w Oficerskiej Szkole Inżynierii, prowadząc jednocześnie zajęcia z zakresu radiotechniki. Niestety, jego edukację przerwała rewolucja październikowa. Po zakończeniu działań wojennych, Kazimierz Jackowski powrócił do Polski. W listopadzie 1918 roku, wspólnie z dwoma innymi oficerami, przejął stację radiową, która została pozostawiona przez Niemców w cytadeli warszawskiej. W tworzących się strukturach Wojska Polskiego, odegrał kluczową rolę w organizacji polskich wojsk radiotelegraficznych, a jako ekspert, objął stanowisko szefa radiotelegrafii w Naczelnym Dowództwie.
3 maja 1922 roku, Kazimierz Jackowski został zweryfikowany w stopniu majora, z datą starszeństwa ustaloną na 1 czerwca 1919 roku, zajmując 21. lokatę w korpusie oficerów łączności. Już w 1923 roku pełnił rolę II zastępcy kierownika Centralnych Zakładów Wojsk Łączności w Warszawie, jednocześnie będąc oficerem nadetatowym 1 Pułku Łączności w Zegrzu. Następnie, od roku 1924 do 1925, uczestniczył jako słuchacz w Kursie Doszkolenia Wyższej Szkoły Wojennej w Warszawie. Po zakończeniu tego kursu oraz uzyskaniu dyplomu naukowego oficera Sztabu Generalnego, przydzielono go do Departamentu X Przemysłu Wojennego Ministerstwa Spraw Wojskowych.
W 1928 roku, udał się do Biura Ogólno-Organizacyjnego M.S.Wojsk, a z dniem 30 czerwca 1929 roku przeszedł w stan spoczynku. Po zakończeniu służby wojskowej, rozpoczął nowy etap kariery jako dyrektor Towarzystwa Elektrycznego „Bezet” Ap. Akc. w Warszawie. W tym samym roku, współorganizował Stowarzyszenie Radiotechników Polskich, a później został członkiem warszawskiego oddziału Stowarzyszenia Elektryków Polskich. Zajmował się kierowaniem Państwowymi Kursami Radiotechnicznymi, a w 1926 był jednym z organizatorów I Ogólnokrajowej Wystawy Radiowej.
Jackowski odegrał również znaczącą rolę w tworzeniu Instytutu Radiotechnicznego w Warszawie, który ostatecznie został włączony do Państwowego Instytutu Telekomunikacyjnego. Jako współzałożyciel i pierwszy dyrektor Muzeum Techniki i Przemysłu w Warszawie, które powstało na wzór największych muzeów technicznych, takich jak Deutsches Museum w Monachium oraz Science Museum w Londynie, pełnił tę funkcję do 1939 roku. Działał aktywnie, przygotowując przyszłe kadry muzealników polskich oraz zapewniając im stypendia zagraniczne, a także przygotował podstawy pod ochronę zabytków techniki w Polsce.
Kazimierz Jackowski zawarł związek małżeński w 1916 roku z Janiną Żółkiewską, herbu Lubicz, z którą miał syna – Kazimierza Henryka, używającego pseudonimu Krzysztof, który był uczestnikiem powstania warszawskiego. W obliczu wydarzeń września 1939 roku, Jackowski trafił do niewoli sowieckiej. Niestety, w kwietniu 1940 roku został zamordowany przez NKWD w Katyniu i pochowany na Polskim Cmentarzu Wojennym w Katyniu. Jego symboliczny grób znajduje się na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie, w kwaterze 66-1-1,2. Pośmiertnie został mianowany na stopień podpułkownika w 2007 roku.
Pozostali ludzie w kategorii "Inżynieria i technologie":
Stanisław Janicki (inżynier) | Kazimierz Mikołaj Gutkowski | Leonid Kacejko | Marek Gromiec | Marek Malarski | Aleksander Jan Woyde | Henryk Jerzy Marconi | Leszek Kazimierz Klajnert | Wacław Kłyszewski | Jerzy Pustoła | Bolesław Handelsman-Targowski | Roman Sigalin | Stanisław Piwowar | Jerzy Zdanowski (elektronik) | Jerzy Knabe | Stanisław Zawadzki (architekt) | Witold Ławrynowicz | Helena Syrkus | Maria Tawryczewska | Tadeusz ChylińskiOceń: Kazimierz Jackowski (inżynier)