Karolina Wigura

---

Życiorys

Kariera naukowa

Karolina Wigura jest cenioną postacią w dziedzinie nauk społecznych. Ukończyła studia magisterskie w Kolegium MISH Uniwersytetu Warszawskiego, zarówno na kierunku socjologii (2003), jak i w Instytucie Nauk Politycznych (2005). Następnie prowadziła intensywne prace nad doktoratem, realizując je w ramach studiów doktoranckich w Instytucie Socjologii UW oraz na Wydziale Filozofii i Teologii Uniwersytetu Ludwika i Maksymiliana w Monachium.

Stopień doktora nauk społecznych uzyskała w 2009 roku, broniąc pracę pod tytułem „Deklaracje przebaczenia i skruchy w polityce na przykładach z historii Polski, Niemiec i Ukrainy w latach 1945–2006. Teorie i praktyka”, którą to przygotowała pod kierunkiem Paweła Śpiewaka, a jej recenzentami byli Stanisław Filipowicz oraz Robert Piłat. W 2020 roku zdobyła habilitację na Uniwersytecie Warszawskim w obszarze nauk społecznych.

Obecnie pełni funkcję adiunkta na Wydziale Socjologii tejże uczelni, w Zakładzie Historii Myśli Społecznej oraz jest aktywną członkinią Międzyzakładowej Pracowni Pamięci Społecznej w Instytucie Socjologii UW. W swoich badaniach koncentruje się na filozofii polityki, szczególnie na dziełach takich myślicieli jak Hannah Arendt, Paul Ricoeur czy Karl Jaspers. Zajmuje się także socjologią oraz etyką pamięci, co obejmuje takie zagadnienia jak sprawiedliwość okresu przejściowego, rozliczenia, wina, pojednanie oraz przebaczenie w polityce.

W 2011 roku wydała książkę „Wina narodów. Przebaczenie jako strategia prowadzenia polityki”, w której eksploruje powyższe tematy. Wydanie tej książki przyniosło jej liczne uznania, w tym nagrodę im. ks. Józefa Tischnera w 2012 roku, a w następnym roku była nominowana do nagrody im. Jerzego Turowicza.

W trakcie swojej kariery uzyskała również prestiżowe stypendia, takie jak Stypendium im. Bronisława Geremka w Instytucie Nauk o Człowieku w Wiedniu (2012), stypendium w Programie Studiów Polskich na St. Antony’s College w Oksfordzie (2016) oraz uczestnictwo w Robert Bosch Academy w ramach programu Richard von Weizsäcker Fellowship (2021). W 2015 roku miała również okazję odbyć pobyt naukowy w Central European University w Budapeszcie.

Jest również laureatką konkursów grantowych organizowanych przez Narodowe Centrum Nauki, w tym programów „Preludium” oraz „Sonaty”. W 2020 roku była nominowana do Nagrody im. Tadeusza Kotarbińskiego. W latach 2016–2018, wspólnie z Jarosławem Kuiszem, pełniła rolę współdyrektorki programu „Knowledge Bridges: Poland and the United Kingdom” na St. Antony’s College w Oksfordzie.

Działalność dziennikarska

Karolina Wigura ma także bogate doświadczenie w dziedzinie dziennikarstwa. Pracowała jako dziennikarka w Drugim Programie Polskiego Radia w latach 2003–2006, a później do 2009 roku współpracowała z tygodnikiem „Europa”, który był dodatkiem do „Dziennika. Polska Europa Świat”. Jej wywiad z Jürgenem Habermasem, zatytułowany „Europę ogarnia śmiertelny bezwład”, został wyróżniony nagrodą Grand Press w kategorii najlepszy wywiad w 2008 roku.

Karolina jest współzałożycielką tygodnika internetowego „Kultura Liberalna”, gdzie prowadzi dział polityczny, a także prowadzi badania w Obserwatorium Debaty Publicznej, które zajmuje się analizą radykalizacji polskiej debaty publicznej. Jej artykuły można znaleźć w takich publikacjach jak „Gazeta Wyborcza”, „Rzeczpospolita”, „Etyka”, „Przegląd Polityczny”, „Pryncypia”, „Tygodnik Powszechny” oraz „Znak”. W 2015 roku współpracowała z o. Maciejem Ziębą i Markiem Zającem przy tworzeniu programu o tematyce kulturalno-politycznej w TVP Kultura, zatytułowanego „To nie tak”. Karolina regularnie komentuje zarówno politykę krajową, jak i zagraniczną.

Wspólnie z Katarzyną Kasią prowadzi podcast „Widok z K2”, w którym porusza różnorodne kwestie społeczne i polityczne.

Działalność publiczna

W zakresie działalności publicznej, Karolina Wigura była członkinią Zarządu Fundacji im. Stefana Batorego w latach 2012–2016, a od 2010 roku jest członkinią Rady Programowej Kongresu Kobiet. W latach 2014–2016 pełniła również rolę członkini Rady Programowej Europejskiego Forum Nowych Idei (EFNI). W 2013 roku uczestniczyła w prestiżowym programie dla liderów Marshall Memorial Fellowship, organizowanym przez German Marshall Fund.

Obecnie zasiada w kapitule nagrody im. ks. Tischnera, co podkreśla jej zaangażowanie w rozwój społeczny oraz kulturalny w Polsce. Jej wszechstronność i zapał w różnych dziedzinach czynią ją jedną z wiodących postaci współczesnej myśli społecznej i politycznej w naszym kraju.

Publikacje

Karolina Wigura jest autorką wielu istotnych prac naukowych, które miały wpływ na współczesne myślenie w dziedzinie polityki i filozofii. Oto niektóre z jej najważniejszych publikacji:

• Wina narodów: przebaczenie jako strategia prowadzenia polityki, wydana w Warszawie przez Wydawnictwo Naukowe Scholar oraz Gdańskie Muzeum II Wojny Światowej, w 2011 roku,
• (redakcja) Krzysztof Michalski, Eseje o Bogu i śmierci, redagowane przez Karolinę Wigura, opublikowane w Warszawie przez Kurhaus Publishing Kurhaus Media, w 2014 roku,
• Wynalazek nowoczesnego serca. Filozoficzne źródła współczesnego myślenia o emocjach, wydanie Warszawskie przez Wydawnictwo Naukowe Scholar, w 2019 roku.

---

Oceń: Karolina Wigura

---