Zygmunt Weyberg

---

Życiorys

W Warszawie, Zygmunt Weyberg rozpoczął swoją edukację w IV gimnazjum filologicznym, a w 1893 roku zapisał się na fakultet fizyko-matematyczny, konkretnie w sekcji nauk przyrodniczych na Uniwersytecie Warszawskim. Jego studia obejmowały mineralogię i petrografię pod kierunkiem Aleksandra Lagoria, a także geologię oraz paleontologię, którym wykładał Włodzimierz Amalicki. Elementy chemii i krystalografii poznawał pod okiem ówczesnego docenta specjalizującego się w krystalografii i mineralogii, Georgija Wulffa.

W 1897 roku, po obronie pracy dotyczącej krystalografii, uzyskał stopień kandydata nauk przyrodniczych. Następnie, w 1910 roku, obronił pracę o tematyce chemiczno-mineralogicznej, co zaowocowało przyznaniem mu stopnia magistra mineralogii i geognozji na Uniwersytecie w Moskwie. Dwa lata później, zdobył tytuł doktora mineralogii i geognozji na Uniwersytecie Petersburskim, dzięki swojej pracy w dziedzinie mineralogii.

Na Uniwersytecie Warszawskim, jego kariera rozpoczęła się jako laborant w dziedzinie mineralogii. Z czasem, w latach 1899–1912, pełnił funkcję kustosza gabinetu mineralogicznego. Był jednym z założycieli oraz wykładowców nowo powstałego Wydziału Matematyczno-Przyrodniczego Towarzystwa Kursów Naukowych w Warszawie (od 1905 do 1906 roku). W trakcie tego okresu uczył również w warszawskich szkołach prywatnych i prowadził wykłady na różnych kursach. W ramach swej kariery naukowej, Weyberg kilkakrotnie wyjeżdżał na studia za granicą i miał okazję eksplorować malownicze góry Europy Środkowej oraz Półwyspu Skandynawskiego.

W 1912 roku został zaproszony na katedrę chemii Uniwersytetu Lwowskiego, gdzie w roku następnym uzyskał tytuł profesorski. Od 1935 do 1939 roku kierował katedrą mineralogii na Uniwersytecie Warszawskim.

Weyberg specjalizował się głównie w krystalografii geometrycznej oraz krystalofizyce, badając zjawiska związane z minerałami oraz skałami Tatr. Jego prace koncentrowały się na glinokrzemianach, a także opracowywał istotne zbiorowe publikacje dotyczące granitów tatrzańskich. Jego dorobek literacki obejmuje podręczniki takie jak „Wiadomości początkowe z mineralogii – Podręcznik dla szkół średnich” (1907), „Krystalografia opisowa” (1925), „Mineralogia” (1929), oraz „Optyka kryształów” (1932).

Weyberg był członkiem wielu prestiżowych towarzystw naukowych, w tym Warszawskiego Towarzystwa Naukowego oraz Komisji Fizjograficznej Polskiej Akademii Umiejętności. Oprócz swych prac naukowych, Weyberg regularnie publikował artykuły popularnonaukowe, które były w szczególności zamieszczane w takich czasopismach jak „Wszechświat” oraz „Encyklopedia Powszechna”.

---

Oceń: Zygmunt Weyberg

---