Irena Wojnar


Irena Wojnar, urodzona 21 września 1924 roku i zmarła 28 grudnia 2021 roku, była wybitną polską humanistką oraz pedagogiem, znaną specjalistką w dziedzinie teorii wychowania estetycznego. Jej wkład w nauki humanistyczne został doceniony tytułem profesora nauk humanistycznych, a także profesorem zwyczajnym Uniwersytetu Warszawskiego.

Wojnar poświęciła swoje życie akademickie badaniom nad edukacją estetyczną, a jej prace miały istotny wpływ na rozwój tej dziedziny w Polsce. W ciągu swojej kariery napisała wiele publikacji, które są często cytowane przez innych naukowców.

Życiorys

Od 1949 roku aż do chwili swojej śmierci była silnie związana z Uniwersytetem Warszawskim. W niezwykle ważnym okresie dla swojego rozwoju, od 1958 do 1960 roku, studiowała na Uniwersytecie Paryskim, znanym jako Sorbona, co stało się możliwe dzięki stypendium Fundacji Forda.

  • 1960 – uzyskanie stopnia doktora na Uniwersytecie Paryskim, na podstawie rozprawy, którą napisała pod kierunkiem profesora E. Souriau;
  • 1965 – habilitacja na Uniwersytecie Warszawskim;
  • 1976 – uzyskanie tytułu profesora nadzwyczajnego;
  • 1985 – nadanie tytułu profesora zwyczajnego;
  • W latach 1967–2004 pełniła funkcję kierowniczki Pracowni/Zakładu Teorii Wychowania Estetycznego na Wydziale Pedagogicznym UW.

Jako autorka, stworzyła kilkaset publikacji dotyczących szeroko pojętej humanistyki, pedagogiki oraz teorii wychowania estetycznego. Była uznawana za wybitny autorytet w dziedzinie pedagogiki kultury oraz teorii wychowania estetycznego. Jej bliską współpracowniczką przez wiele lat był profesor Bogdan Suchodolski.

W trakcie swojej kariery współpracowała z różnymi instytucjami, w tym z:

  • Komitetem Prognoz „Polska 2000 Plus” przy Prezydium PAN,
  • Komitetem Nauk Pedagogicznych PAN,
  • Uniwersytetem w Padwie, gdzie w latach 1986–1996 prowadziła coroczne wykłady i seminaria,
  • Association Internationale/Mondiale des Sciences de’l Education – Światową Asociacją Badań Edukacyjnych AMSE/WAER,
  • International Society For Education Through Art (INSEA), w której pełniła w latach 1988–1991 rolę wiceprzewodniczącej.

Otrzymała wiele nagród i odznaczeń, w tym m.in.: Złoty Krzyż Zasługi, Krzyż Kawalerski Odrodzenia Polski, Odznakę Zasłużony Działacz Kultury, Złotą Odznakę ZNP, a także Ziegfeld Award.

Publikacje

Oto zestawienie wybranych publikacji Ireny Wojnar, które odzwierciedlają jej wkład w dziedzinę estetyki oraz wychowania. Poniższa lista zawiera kluczowe tytuły, które zasługują na uwagę:

  • Estetyka i wychowanie (Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa, 1964),
  • Perspektywy wychowawcze sztuki (Nasza Księgarnia, Warszawa 1966),
  • Estetyczna samowiedza człowieka (Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa, 1982; ISBN 83-01-03738-5),
  • Nauczyciel i wychowanie estetyczne (Państwowe Zakłady Wydawnictw Szkolnych, Warszawa, 1968),
  • Teoria wychowania estetycznego: zarys problematyki (PWN, Warszawa 1976, kolejne wydania: 1980, 1984, 1995),
  • Bergson. Seria: Myśli i Ludzie (Wiedza Powszechna, Warszawa 1985),
  • Muzeum czyli trwanie obecności (WSiP, Warszawa 1991),
  • Humanistyczne intencje edukacji (Wydawnictwo Akademickie „Żak”, Warszawa 2000),
  • Edukacyjna kultura przyszłości (Komitet Prognoz „Polska XX Plus” przy Prezydium PAN, Warszawa 2006),
  • Humanistyczne przesłanki niepokoju (Dom Wydawniczy ELIPSA, Warszawa 2016).

Przypisy

  1. Irena Wojnar. nekrologi.gazeta.pl, 22.01.2022 r. [dostęp 27.04.2022 r.]
  2. Odeszła Pani Profesor Irena Wojnar. pedagog.uw.edu.pl. [dostęp 30.12.2021 r.]
  3. Irena Wojnar [online], lubimyczytać.pl [dostęp 17.04.2021 r.]
  4. Agnieszka Cybal-Michalska, Agnieszka Piejka "Profesor Irena Wojnar (1924–2021)– pro memoria" [w:] Nauka 2/2022 s. 161–166.
  5. Na podstawie: Agnieszka Piejka, „Irena Wojnar – monografia bibliograficzna”, Dom Wydawniczy ELIPSA, Warszawa 2013.

Oceń: Irena Wojnar

Średnia ocena:4.71 Liczba ocen:17