Jerzy Karaszkiewicz

---

Życiorys

Jerzy Karaszkiewicz to postać z bogatym życiorysem, który rozpoczyna się w rodzinie zaangażowanej w działalność polityczną, a konkretniej z ramienia PPS, przed wybuchem II wojny światowej. Interesujący jest fakt, iż jego ojciec nosił nazwisko Karaśkiewicz, które zostało zmienione przez matkę aktora.

W 1959 roku, Karaszkiewicz ukończył warszawską PWST, co stanowiło ważny krok na jego artystycznej ścieżce. Wcześniej występował w Studenckim Teatrze Satyryków oraz zagrał w „Hamlecie”, występując w Teatrze Powszechnym w Warszawie w roli Rosenkrantza. Następnie związał się z różnymi warszawskimi teatrami, takimi jak Teatr Dramatyczny, Teatr Polski oraz Teatr Rozmaitości.

Karaszkiewicz postanowił opuścić Teatr Rozmaitości, gdy dyrektorem został Ignacy Gogolewski, który miał różne kontrowersyjne pomysły, w tym angażowanie aktorów do udziału w pochodu pierwszomajowym. Po tym incydencie artysta przeniósł się do Londynu, gdzie wystąpił w Teatrze Nowym POSK.

Po powrocie do kraju, jego kariera koncentrowała się na pracy w Teatrze Dramatycznym w Płocku oraz gościnnie w Teatrze Współczesnym w Szczecinie. W 1987 roku, po dłuższej przerwie, powrócił do Teatru Dramatycznego w Warszawie, którym kierował Zbigniew Zapasiewicz. Później zagrał także w Teatrze Nowym, do którego zaprosił go Adam Hanuszkiewicz.

Był także współautorem scenariusza do filmu „Rejs” (1970) Marka Piwowskiego, w którym aktor wcielił się w jedną z ról. Interesujące jest, że w produkcjach filmowych często obsadzano go w rolach „szemranych typów”, mimo iż on sam twierdził, że najchętniej byłby widziany w roli kierowcy nyski.

Karaszkiewicz był również autorem zbioru felietonów pod tytułem „Pogromca łupieżu”, które publikował w takich pismach jak Gazeta Wyborcza oraz Polityka. W swoich tekstach zawarł wspomnienia z dzieciństwa w okupowanej Warszawie, przeplatając je anegdotami o ówczesnych artystach, w tym o Halinie Mikołajskiej, Tadeuszu Łomnickim czy Adamie Hanuszkiewiczu.

Ostatnie chwile jego życia upłynęły w niespodziewany sposób, gdyż zmarł na zawał serca. Artysta znalazł swoje miejsce spoczynku na cmentarzu komunalnym Północnym w Warszawie (kwatera W-II-8, rząd 13, grób 11).

Teatr

Jerzy Karaszkiewicz był wpływową postacią w polskim świecie teatralnym, jego działalność artystyczna obejmowała wiele istotnych instytucji teatralnych w Warszawie oraz innych miejscach w Polsce.

W latach 1960–1964 był związany z Teatrem Powszechnym w Warszawie, gdzie z pewnością wpłynął na rozwój i repertuar tego miejsca. Kolejnym jego etapem była praca w Teatrze Dramatycznym w Warszawie, którą prowadził od 1964 do 1969 roku. W tym czasie miał możliwość współpracy z wieloma uznanymi twórcami.

W latach 1970–1972 był związany ze Studenckim Teatrem Satyryków, który stał się platformą dla młodych artystów poszukujących swoich głosów w zabawny, aczkolwiek krytyczny sposób. Następnie, od 1972 do 1985 roku, prowadził Teatr Rozmaitości w Warszawie, w którym realizował wiele interesujących projektów.

W latach 1985–1990 Karaszkiewicz był dyrektorem Teatru Dramatycznego im. Jerzego Szaniawskiego w Płocku, gdzie kontynuował swoją misję artystyczną, przyczyniając się do lokalnej kultury teatralnej. Jego ostatnią dużą rolą była praca w Teatrze Nowym w Warszawie, gdzie pozostawał aktywny od 1990 do 2002 roku, finalizując swoją bogatą karierę.

Wybrana filmografia

Jerzy Karaszkiewicz, utalentowany aktor, zdobył serca widzów szeregiem niezapomnianych ról filmowych. Jego prace w sztuce filmowej obejmują różnorodne postaci, które pozostają w pamięci fanów. Oto kluczowe występy z jego dorobku artystycznego:

• Godzina pąsowej róży jako Jan Dorosz, mąż Ewy,
• Sam pośród miasta jako kierowca Wacek,
• Podziemny front jako żołnierz AL,
• Kochajmy Syrenki jako saksofonista zespołu „Żywioły”,
• Pieczone gołąbki jako Drobniak, członek brygady Wierzchowskiego,
• Stawka większa niż życie jako partyzant „Franek”,
• Rejs jako marynarz łowiący ryby,
• Nie lubię poniedziałku jako Józek, mechanik w warsztacie samochodowym,
• Stawiam na Tolka Banana jako członek szajki „filmowców”,
• Czterdziestolatek jako Franek Maciaszek,
• Dyrektorzy jako robotnik,
• Brunet wieczorową porą jako Stasiek, pijaczek z warsztatu samochodowego,
• 07 zgłoś się jako Wojteczek „Szklane Oczko”,
• Życie na gorąco jako Franois Bernier,
• Doktor Murek jako bandzior Józiek,
• Prom do Szwecji jako Grodzki, kierowca PKS,
• Droga,
• Miś jako sprzedający wejściówki na lotnisko na Okęciu,
• Najdłuższa wojna nowoczesnej Europy jako nauczyciel Grass (odc. 11),
• Popielec jako Burek,
• Życie Kamila Kuranta jako wuj Kazimierz,
• Zdaniem obrony jako Krzywy,
• Weryfikacja jako Furmaniak,
• Rzeka kłamstwa jako Dyriasz,
• Mistrz i Małgorzata jako krytyk Alojzy Mogarycz,
• Oszołomienie jako aktor Frankowski,
• Wielka wsypa jako Dziuniek,
• Prawo ojca jako emerytowany policjant,
• Dom jako złodziej Piskorz,
• Siedlisko jako pan Stefan,
• Ogniem i mieczem jako starosta Hieronim Radziejowski,
• Złotopolscy jako menel Funio,
• Psie serce jako Sławek,
• Spam jako Zbyszek, ojciec Moniki.

Wszystkie te role świadczą o niezwykłym talencie Karaszkiewicza oraz jego wszechstronności jako artysty. Jego ciekawe postaci i charyzma na ekranie na zawsze pozostaną w pamięci widzów.

---

Oceń: Jerzy Karaszkiewicz

---