Karol Bajer

---

Życiorys

Karol Bajer przyszedł na świat w rodzinie właścicieli majątku w powiecie płońskim, Liczył czterech braci i sióstr: Mieczysławę, Stanisława, Michała oraz Lucjana. Ukończył naukę w Szkole Handlowej Zgromadzenia Kupców w Warszawie, zdobywając dyplom w 1907 roku. Jego droga edukacyjna nie była jednak prosta, gdyż został aresztowany za bojkot warszawskich uczelni, gdzie nauczano w języku rosyjskim. Po tych wydarzeniach, kontynuował studia na Uniwersytecie we Fryburgu oraz Uniwersytecie w Montpellier, gdzie w 1912 roku uzyskał tytuł inżyniera chemika.

Po ukończeniu studiów, Bajer osiedlił się w Łodzi, gdzie rozpoczął pracę jako kolorysta w fabrykach Karola Scheiblera. W latach 1919–1920 pełnił zadania nauczyciela fizyki, chemii oraz towaroznawstwa w średnich szkołach łódzkich. Dodatkowo, działał jako Naczelnik Wydziału Gospodarczego w Urzędzie Miasta Łodzi. W 1920 roku awansował na stanowisko Zastępcy Naczelnika Wydziału Przemysłowego Urzędu Wojewódzkiego w Łodzi, a w latach 1929–1939 kierował Izbą Przemysłowo-Handlową w Łodzi.

W tym okresie, jako delegat Polski uczestniczył w komisjach traktatowych z Anglią, Niemcami, a także ZSRR. Był także przedstawicielem rządu w Międzynarodowej Izbie Handlowej w Paryżu oraz uczestniczył w Kongresie Przemysłu i Handlu w Waszyngtonie. W 1933 roku, wśród grona swoich przyjaciół, założył Rotary Club Łódź, który jest łódzkim oddziałem Rotary International. W 1936 roku, stał się współzałożycielem i członkiem Towarzystwa Przyjaciół Łodzi.

Po wybuchu II wojny światowej i zajęciu Polski przez okupanta niemieckiego, Bajer angażował się w pomoc dla osób uwięzionych w obozie w Radogoszczu. Niestety, sam również został aresztowany przez Gestapo, co zaowocowało krótkim pobytem w areszcie. W 1940 roku, w obawie przed aresztowaniem, wyjechał do Warszawy, gdzie objął stanowisko Pełnomocnika Rządu Emigracyjnego ds. przemysłu włókienniczego. W 1944 roku, po tragicznym upadku powstania warszawskiego, ponownie trafił do aresztu, jednak udało mu się uciec z transportu do obozu w Pruszkowie i wrócić w rodzinne strony. Ostatecznie ditrofował się do Łodzi, gdzie objął rolę dyrektora w Widzewskiej Manufakturze oraz prezesa Izby Przemysłowo-Handlowej, którą kierował aż do 1949 roku.

Począwszy od 1950 roku, Karol Bajer zajął się pracą naukową w Wyższej Szkole Ekonomicznej w Łodzi, a także pełnił funkcję dyrektora w Polskim Towarzystwie Ekonomicznym, zajmując się szkoleniem w zakresie ekonomii. W 1967 roku przeszedł na emeryturę, a wartości, które wniósł do łódzkiego przemysłu, zostały docenione. Był również członkiem zarówno łódzkiego oddziału Polskiego Towarzystwa Chemicznego, jak i Stowarzyszenia Techników w Łodzi.

Życie prywatne

Małżonką Karola Bajera była Stefania, z domu Przedpełska, żyjąca w latach 1893–1986. Posiadali córkę Zofię Myszkorowską, urodzoną w 1920 roku. Karol Bajer zmarł w Łodzi, a jego ostatnie miejsce spoczynku znajduje się w części katolickiej Starego Cmentarza w Łodzi.

Publikacje

Karol Bajer to postać, która znacząco wpłynęła na rozwój przemysłu włókienniczego w Polsce. W swoim dorobku posiada kilka ważnych publikacji, które warto wyróżnić. Oto niektóre z nich:

• „Gdynia polskim portem bawełnianym” (Łódź 1932),
• „Zarys uprzemysłowienia województwa łódzkiego ze specjalnym uwzględnieniem przemysłu włókienniczego”,
• „Surowce włókiennicze a Gdynia” (Łódź 1938).

Ordery i odznaczenia

Karol Bajer został uhonorowany wieloma prestiżowymi odznaczeniami za swoje zasługi. Poniżej przedstawiamy te wyróżnienia:

• krzyż oficerski Orderu Odrodzenia Polski, przyznany 10 listopada 1927 roku,
• złoty krzyż zasługi, otrzymany dwukrotnie, po raz drugi 21 listopada 1947 roku.

---

Oceń: Karol Bajer

---