Julian Sadłowski


Julian Sadłowski, urodzony 15 lutego 1907 roku w Warszawie, a zmarły 14 września 1974 roku w tym samym mieście, był niezwykle znaczącą postacią w polskiej historii rzemiosła. W ciągu swojego życia odegrał kluczową rolę jako przewodniczący Związku Izb Rzemieślniczych w latach 1947–1972, co miało istotny wpływ na rozwój rzemiosła w Polsce.

Oprócz działalności związanej z rzemiosłem, Sadłowski zasiadał także w Sejmie Ustawodawczym w latach 1947–1952, gdzie reprezentował interesy rzemieślników i pracowników. W 1958 roku został członkiem Ogólnopolskiego Komitetu Frontu Jedności Narodu, co świadczy o jego zaangażowaniu w życie polityczne kraju.

Życiorys

Julian Sadłowski przyszedł na świat w rodzinie z tradycjami rzemieślniczymi z Warszawy. Pierwsze kroki w edukacji stawiał w Gimnazjum Mariana Rychłowskiego w Warszawie, następnie kontynuował naukę w Szkole Handlowej Średniej „Koła Prażan” na Pradze. Po zdaniu matury w gimnazjum im. Władysława IV, związał swoją przyszłość z Wyższą Szkołą Dziennikarską. Równolegle do nauki wspierał ojca w prowadzeniu zakładu wędliniarskiego. Uzyskał tytuły czeladnika oraz mistrza rzemiosła.

Sadłowski był aktywnym członkiem Cechu Wędliniarzy w Warszawie, gdzie sprawował funkcję podstarszego. Działał także jako przewodniczący Komisji Egzaminacyjnej Czeladniczej i był członkiem Komisji Mistrzowskiej. W roku 1936 założył i przejął przewodnictwo w Spółdzielni Wędliniarzy i Rzeźników „Żubr”, co znacznie wpłynęło na rozwój branży w stolicy. W przededniu wojny oraz w czasie jej trwania prowadził kursy związane z wędliniarstwem w Rzemieślniczym Instytucie Naukowym.

Po zakończeniu II wojny światowej Julian Sadłowski zainicjował organizację Spółdzielni Przemysłu Mięsnego w Warszawie, w której pełnił obowiązki prezesa. 17 grudnia 1946 roku został wybrany na prezesa Związku Izb Rzemieślniczych RP. Funkcję tę sprawował do 1972 roku, kiedy to przeszedł na emeryturę. W dniu 19 stycznia 1947 roku brał udział w wyborach z listy Stronnictwa Pracy w okręgu warszawskim, gdzie po zdobyciu mandatu, zdecydował się pozostać posłem bezpartyjnym.

W tym samym roku objął przewodnictwo w Związku Izb Rzemieślniczych, pełniąc tę funkcję aż do 1972 roku. Jego zaangażowanie nie ograniczało się tylko do rzemiosła mięsnego; był również prezesem Rzemieślniczej Spółdzielni Specjalistycznej Elektryków w Warszawie, aktywnie uczestniczył w pracach Prezydium Komitetu Drobnej Wytwórczości, a także był jednym z twórców Muzeum Rzemiosł Artystycznych i Precyzyjnych w stolicy.

Julian Sadłowski został odznaczony wieloma wyróżnieniami, takimi jak Krzyż Kawalerski, Krzyż Oficerski oraz Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski. Dostał również Złoty i Srebrny Krzyż Zasługi, a także Honorową Odznakę Rzemiosła. Przyznano mu również Złotą Odznakę Honorową „Zasłużony dla m.st. Warszawy”. W 1977 roku w siedzibie Centralnego Związku Rzemiosła przy ul. Miodowej 14 odsłonięto pamiątkową tablicę poświęconą jego pamięci.

Od 1986 roku jest patronem corocznego konkursu organizowanego przez Związek Rzemiosła Polskiego. Julian Sadłowski zmarł 14 września 1974 roku, a jego ostatnim miejscem spoczynku jest cmentarz Powązkowski (kwatera 148-5-23).

Przypisy

  1. Cmentarz Stare Powązki: JULIAN SADŁOWSKI, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 22.02.2020 r.]
  2. „Życie Warszawy”, nr 231 z 27 września 1974, s. 11 (nekrolog)
  3. „Życie Warszawy”, nr 226 z 21 września 1974, s. 11 (nekrolog)
  4. „Życie Warszawy”, nr 225 z 20 września 1974, s. 11 (nekrolog)
  5. „Życie Warszawy”, nr 222 z 17 września 1974, s. 9 (nekrolog)
  6. Kandydaturę Sadłowskiego wystawił Komitet Wyborczy Bezpartyjnego Rzemiosła, Handlu i Drobnej Wytwórczości, zob. Waldemar Bujak, Historia Stronnictwa. Pracy 1937–1946–1950, Warszawa 1988, s. 200; Przedstawiciele inicjatywy prywatnej na pierwszych miejscach list SP, „Ilustrowany Kurier Polski”, nr 351, 25 grudnia 1946, s. 17
  7. Po Naradzie Gospodarczej w Warszawie, „Ilustrowany Kurier Polski”, nr 244, 18 grudnia 1946, s. 1; Kandydaci Stronnictwa Pracy na posłów do Sejmu Ustawodawczego, tamże, nr 3/1947, s. 5
  8. Sadłowski Julian (1907–1974), w: Polski słownik biograficzny. T. 34 (1992), s. 284.
  9. „Trybuna Robotnicza”, nr 4 (4350), 7 stycznia 1958, s. 2

Oceń: Julian Sadłowski

Średnia ocena:4.69 Liczba ocen:12