Benedykt Hirszowicz

---

Życiorys

Benedykt Hirszowicz był synem kupca żydowskiego, Arona, znanego również jako Arnold. W czasie edukacji w gimnazjum był aktywnym członkiem Związku Młodzieży Socjalistycznej (ZMS), co wskazuje na jego zaangażowanie w sprawy społeczne. W latach 1928–1930 podjął studia z zakresu prawa na Uniwersytecie Jagiellońskim. Równocześnie prowadził działalność w Związku Młodzieży Komunistycznej (ZMK), który później przekształcił się w KZMP.

Od 1930 roku należał do Komitetu Dzielnicowego KZMP Mokotów, gdzie brał udział w działaniach mających na celu poprawę warunków życia robotników. W sierpniu tego samego roku wziął udział w demonstracji, czego konsekwencją było jego aresztowanie i umieszczenie na Pawiaku, gdzie przebywał do grudnia. Po uwolnieniu, Hirszowicz udał się do Francji, gdzie przebywał nielegalnie, angażując się w działalność w Paryskim Komitecie Sekcji Polskiej FPK.

W 1932 roku został wydalony z Francji i przeniósł się do Czechosłowacji, jednak już wkrótce został tam aresztowany. Udało mu się uniknąć deportacji do Polski i dotarł do Niemiec, gdzie zaangażował się w kierownictwo Sekcji Polskiej KPD w Berlinie. Po objęciu władzy przez nazistów, władze KPP wysłały go ponownie do Francji. Tam, od lipca 1933 roku, pracował w kierownictwie Sekcji Polskiej Okręgu Paryskiego FPK.

W marcu 1936 roku został aresztowany za nielegalny pobyt i uwięziony do lipca. 10 października 1936, w związku z wojną domową w Hiszpanii, wyjechał tam. Wstąpił do KPH oraz Batalionu im. J. Dąbrowskiego, w którego szeregach brał udział w walkach pod Madrytem oraz Guadalajarą. Tam odniósł rany, co zmusiło go do hospitalizacji w Murcji.

W trakcie leczenia pełnił funkcję komisarza politycznego w stopniu kapitana. W grudniu 1937 roku, z powodu odniesionych urazów i ograniczonej zdolności do służby liniowej, powrócił do Francji, gdzie był zaangażowany w Komitet Pomocy Hiszpanii do stycznia 1939. Wówczas ponownie został aresztowany za nielegalny pobyt i skazany na sześć miesięcy więzienia. Po zwolnieniu, we wrześniu 1939 roku, udał się wraz z transportem rannych do ZSRR.

W ZSRR Hirszowicz od września 1940 roku studiował w moskiewskim Instytucie Pedagogicznym Języków Obcych. W grudniu 1941 roku, ze względu na zbliżanie się niemieckich wojsk do Moskwy, został ewakuowany do Samarkandy, gdzie objął stanowisko kierownika bazy aptecznej.

Od sierpnia 1943 roku był pracownikiem Zarządu Obwodowego ZPP, a także członkiem i przedstawicielem ZG ZPP w Sowieckiej Organizacji Pomocy Polakom. W 1944 roku został wezwany do pracy w ZG ZPP w Moskwie, gdzie pełnił różne funkcje, w tym zastępcy kierownika i kierownika Wydziału Organizacyjnego ZPP. Członkiem Prezydium ZG ZPP był do momentu jego likwidacji w lipcu 1946 roku.

W 1944 roku wstąpił do PPR. Od początku 1947 roku pełnił funkcję zastępcy szefa Polskiej Misji Repatriacyjnej przy Ambasadzie RP w Moskwie. 10 grudnia 1948 roku powrócił do Polski, gdzie został oficerem zawodowym WP w stopniu majora, a następnie zastępcą szefa wydziału Sztabu Generalnego WP.

Od marca 1950 roku był zastępcą i od kwietnia 1951 attaché wojskowym w Polskiej Misji Wojskowej w Berlinie. W grudniu 1952 roku został odwołany do kraju, a w kwietniu 1953 roku przeniesiony do rezerwy w stopniu podpułkownika. Następnie pracował w Polskich Wydawnictwach Gospodarczych, gdzie pełnił funkcje zastępcy redaktora naczelnego oraz p.o. redaktora naczelnego „Życia Gospodarczego”. Od 1954 roku był zastępcą redaktora naczelnego ds. książek, a od stycznia 1958 roku redaktorem naczelnym w dziale czasopism.

W okresie od listopada 1958 roku do emerytury w 1972 roku był sekretarzem Wydawnictwa, łącząc tę rolę z członkostwem w egzekutywie POP PZPR oraz w Komisji Wydawniczej KD PZPR w Śródmieściu. Jego osiągnięcia zostały uhonorowane m.in. Orderem Sztandaru Pracy II klasy oraz Orderem Krzyża Grunwaldu III klasy. Benedykt Hirszowicz spoczywa na wojskowych Powązkach, w kwaterze CII28-14-6.

---

Oceń: Benedykt Hirszowicz

---