Jerzy Wiechecki


Jerzy Wiechecki, urodzony 10 lutego 1918 roku w Warszawie, to postać, która znacząco wpisała się w historię polskiego dziennikarstwa oraz dyplomacji.

Po zakończeniu II wojny światowej, zyskał uznanie jako stały przedstawiciel przy UNESCO w Paryżu w latach 1955–1956, gdzie mógł wpływać na międzynarodowe sprawy kultury i edukacji.

W swojej karierze dyplomatycznej pełnił również niezwykle ważne funkcje, takie jak ambasador w Tunezji w latach 1967–1969 oraz w Zairze (dzisiejszy Kongo) w latach 1976–1979.

Jerzy Wiechecki zmarł 24 grudnia 1996 roku, pozostawiając po sobie trwały ślad w polskiej dyplomacji i kulturze.

Życiorys

Jerzy Wiechecki, urodzony jako syn Teodora, wywodził się z rodziny inteligencji, co wpłynęło na jego wczesne życie i zaangażowanie w różnorodne działalności. Przed rokiem 1939 aktywnie uczestniczył w lewicowych ruchach studiujących oraz młodzieżowych. Jego zaangażowanie w działalność polityczną wzrosło w czasie II wojny światowej, kiedy to stał się częścią podziemnego ruchu komunistycznego. Jako żołnierz Armii Krajowej przyczynił się do walki w powstaniu warszawskim, pełniąc funkcję strzelca z cenzusem i używając pseudonimu „Jur”.

Po zakończeniu wojny związał się z redakcją „Młodej Demokracji”, gdzie publikował swoje teksty. Był również członkiem Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich, co podkreśla jego zaangażowanie w życie społeczne i polityczne kraju. W 1950 roku uzyskał na Uniwersytecie Warszawskim tytuł magistra ekonomii, co otworzyło mu drzwi do kariery w administracji państwowej.

Swą karierę zawodową rozpoczął w Ministerstwie Spraw Zagranicznych (MSZ) w 1946 roku, gdzie szybko awansował. Był I sekretarzem w ambasadzie w Brukseli oraz radcą w ambasadzie w Paryżu, a także stałym przedstawicielem przy UNESCO w latach 1955–1956. Po powrocie z Paryża został zastępcą dyrektora departamentu w MSZ.

W okresie od 14 października 1967 roku do 1969 roku pełnił funkcję ambasadora w Tunezji. Po zakończeniu tej misji pracował jako doradca ministra spraw zagranicznych. W latach 1976–1979 był ambasadorem w Zairze, dodatkowo akredytowanym także w Republice Środkowoafrykańskiej oraz Kongu.

Jerzy Wiechecki został pochowany na cmentarzu Bródnowskim w Warszawie, co stanowi symboliczny koniec jego bogatego i zaangażowanego życia.

Odznaczenia

Jerzy Wiechecki, zasłużona postać w historii, otrzymał szereg odznaczeń, które potwierdzają jego wkład w rozwój społeczny i kulturalny Polski. Poniżej przedstawiamy wykaz jego odznaczeń:

  • 1946 – Brązowy Krzyż Zasługi „za gorliwą i wydajną pracę”,
  • 1955 – Medal 10-lecia Polski Ludowej,
  • Order Odrodzenia Polski,
  • Warszawski Krzyż Powstańczy,
  • Order Narodowy Zasługi, Francja.

Publikacje książkowe

Jerzy Wiechecki jest autorem wielu istotnych publikacji. Poniżej przedstawiamy jedną z jego książek:

  • Jerzy Wiechecki: Tunezja. Warszawa: Centrum Informacji Naukowej, Technicznej i Ekonomicznej, 1973, s. 82. OCLC 838909690.

Przypisy

  1. a b c śp. Jerzy Wiechecki [online], brodnowski.grobonet.com [dostęp 14.06.2023 r.]
  2. Powstańcze Biogramy - Jerzy Wiechecki [online], www.1944.pl [dostęp 14.06.2023 r.]
  3. WiesławW. Magiera, Prasa młodzieżowa w Polsce w latach 1944-1948, „Kwartalnik Historii Prasy Polskiej”, XXVI (3), 1987, s. 99, ISSN 0137-2998 [dostęp 28.05.2023 r.]
  4. Polski Komitet do spraw UNESCO [online], unesco.pl, 2014, s. 82 [dostęp 23.07.2022 r.]
  5. Jerzy Wiechecki ambasadorem w Tunezji, „Gazeta Białostocka”, 16.10.1967 r., s. 2 [dostęp 28.05.2023 r.]
  6. Uchwała Prezydium Krajowej Rady Narodowej z dnia 19 lipca 1946 r. o odznaczeniach pracowników Ministerstwa Spraw Zagranicznych za gorliwą i wydajną pracę (M.P. z 1947 r. nr 25, poz. 115).
  7. Uchwała Rady Państwa z dnia 10 stycznia 1955 r. o nadaniu odznaczeń państwowych (M.P. z 1955 r. nr 42, poz. 415).
  8. Gazeta Stołeczna z 6 stycznia 1997, s. 15.
  9. a b BorysB. Lewytzky BorysB., JuliuszJ. Stroynowski JuliuszJ., Who's who in the socialist countries: a biographical encyclopedia of 10.000 leading personalities in 16 communist countries, New York München: K.G. Saur Verlag Dokumentation Saur KG, 1978, s. 680, ISBN 978-0-89664-011-5 (ang.).

Oceń: Jerzy Wiechecki

Średnia ocena:4.96 Liczba ocen:14