Joanna Keller-Michalik była wyjątkową postacią polskiego świata sztuki, zarówno jako aktorka, jak i pisarka. Urodziła się 23 stycznia 1935 roku w Warszawie, co stanowiło początek jej niezwykłej drogi artystycznej.
Wszystko zaczęło się w stolicy, gdzie jej talent mógł się rozwijać, a Joanna zyskała uznanie w różnych dziedzinach sztuki. Niestety, jej życie zakończyło się zbyt wcześnie, w dniu 27 sierpnia 1977 roku, w Łomiankach, ale jej twórczość i wpływ na kulturę polską pozostają niezatarte.
Życiorys
Joanna Keller-Michalik znacząco wyróżniała się w polskim świecie teatralnym, pochodząc z rodziny, w której aktorstwo było na porządku dziennym. Jej rodzice to Antoni Keller oraz Wanda Rostkowska, a z matczynej strony odziedziczyła zainteresowanie sztuką po babci, Aleksandrze Uszyńskiej-Rostkowskiej, która również była aktorką. Jej dziadek, Bronisław Rostkowski, pełnił funkcję dyrektora teatrów w m.st. Warszawie. Życie osobiste Joanny również było związane z aktorstwem, ponieważ jej mężem był popularny aktor Stanisław Michalik, z którym doczekała się syna, Gabriela Michalika.
Joanna rozpoczęła swoją edukację w XVI Liceum Ogólnokształcącym im. Stefanii Sempołowskiej w Warszawie, gdzie kształciła się w praktycznych umiejętnościach. Po ukończeniu liceum, kontynuowała naukę slawistyki na Uniwersytecie Warszawskim. W czasie studiów brała udział w wystawieniach jako statystka w Teatrze Polskim, a także współpracowała z kabaretem Pinezka, co wzmocniło jej sceniczne doświadczenie.
W 1956 roku zakończyła studia i przez dwa lata pełniła rolę lektorki w Wojskowej Akademii Politycznej im. Feliksa Dzierżyńskiego. Następnie zrealizowała swoje marzenie o aktorstwie, rozpoczynając naukę w krakowskiej Państwowej Wyższej Szkole Teatralnej im. Ludwika Solskiego, którą ukończyła w 1962 roku. Tego samego roku zadebiutowała na scenie, grając Helenę w „Śnie nocy letniej” w Teatrze Wybrzeże w Gdańsku, gdzie pracowała aż do 1965 roku.
W Gdańsku zdobyła uznanie, zwłaszcza za rolę Teodory w „Dowodzie osobistym” autorstwa Marii Pawlikowskiej-Jasnorzewskiej, co zostało docenione nagrodą Stańczyka, przyznawaną przez gdański miesięcznik Litery. Po zakończeniu pracy w Gdańsku, dołączyła do zespołu Teatrów Dramatycznych we Wrocławiu, gdzie występowała od 1965 do 1969 roku, po czym wróciła do Warszawy.
Karierę teatralną kontynuowała w Teatrze Ziemi Mazowieckiej oraz w Teatrze Ochoty. W ciągu swojego życia zagrała około czterdziestu ról, z których ostatnią była Kaleria w „Letnikach”, której premiera odbyła się 2 marca 1977 roku. Poza graniem w teatrze, Joanna zajmowała się również przygotowaniem montaży poetyckich oraz monodramów dla mniejszych form teatralnych i uczestniczyła w obozach szkoleniowych dla młodzieżowych grup teatralnych.
Joanna Keller-Michalik była także autorką licznych opowiadań, które publikowano na łamach renomowanych czasopism i gazet jak „Kultura”, „Literatura” czy „Życie Warszawy”. Po jej śmierci została pochowana na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie, w kwaterze 101-3-24.
Przypisy
- Joanna Keller, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (osoby) [dostęp 08.04.2021 r.]
- Cmentarz Stare Powązki: BRONISŁAW ROSTKOWSKI, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 09.10.2019 r.]
- Michał Misiorny „Joanna Keller-Michalik (1935-1977)” Teatr nr 22 30.10.1977 r. (e-teatr.pl – wortal teatru polskiego)
Pozostali ludzie w kategorii "Kultura i sztuka":
Elżbieta Goetel | Halina Birenbaum | Wojciech Rutkowski (malarz) | Jan Maciej Hipolit Szwarce | Siwers | Janusz Strachocki | Eldo | Izabella Barcińska | Katarzyna Kozyra | Jerzy Mazurczyk | Joanna Papuzińska | Natasza Urbańska | Barbara Bardzka | Stefan Modzelewski | Stanisława Stanisławska-Majdrowicz | Wiktor Dyndo | Maksymilian Chmielarczyk | Ewa Bibańska | Helena Sulima | Magda UmerOceń: Joanna Keller-Michalik