Izabella Barcińska

---

Życiorys

Izabella Barcińska przyszła na świat w 1811 roku w Warszawie jako trzecie dziecko Mikołaja Chopina oraz Justyny z Krzyżanowskich. W podobny sposób jak jej rodzeństwo, otrzymała staranne wykształcenie i wychowanie, które wzbogacały jej talenty artystyczne. Umiejętności gry na fortepianie kształtował jej nauczyciel Wojciech Żywny. Warto podkreślić, że wykazywała również zdolności literackie, a jej talent mógł być nieoceniony w pomocy siostrom przy tworzeniu książki dla dzieci zatytułowanej „Ludwik i Emilka”.

Po upadku powstania listopadowego, zaangażowała się w działalność patriotyczną, dołączając do Związku Patriotycznego Dobroczynności Pań Polskich, wspólnie z siostrą Ludwiką. W 1834 roku wzięła ślub z Feliksem Antonim Barcińskim, który pracował jako profesor matematyki w Gimnazjum Wojewódzkim. Początkowo zamieszkiwali przy ulicy Elektoralnej, później kupili kamieniczkę na ul. Nowy Świat w Warszawie, gdzie również osiedliła się rodzina Chopinów.

W 1836 roku ukazała się publikacja jej autorstwa, napisana wspólnie z siostrą Ludwiką, nosząca tytuł „Pan Wojciech, czyli wzór pracy i oszczędności”. Izabella była aktywna społecznie, pracując w różnych instytucjach, takich jak Zakład Sierot i Ubogich Dzieci Warszawskiego Towarzystwa Dobroczynności, a także w Domu Przytułku i Pracy oraz Domu Przytułku dla Niemowląt. Dodatkowo pełniła rolę opiekunki w Zakładach Sierot i Sal Ochrony.

Po śmierci swojego ojca, przejęła odpowiedzialność za owdowiałą matkę oraz dzieci zmarłej siostry Ludwiki. Zajmowała się również spuścizną po Fryderyku Chopinie. W 1863 roku miała miejsce tragedia, kiedy żołnierze pułku litewskiego zdemolowali mieszkania w kamienicy Zamoyskich, gdzie mieszkała. Zdemolowane zostały również pamiątki po Fryderyku, w tym fortepian, na którym grywał podczas swoich pobytów w Warszawie.

Izabella Barcińska zmarła 3 czerwca 1881 roku, a jej miejsce spoczynku znajduje się na Cmentarzu Powązkowskim w Warszawie.

---

Oceń: Izabella Barcińska

---