Tadeusz Jarosz (duchowny)

---

Działalność

Urodzony jako syn Tadeusza i Karoliny, Tadeusz Jarosz w wieku ośmiu lat doświadczył tragicznej straty, gdy jego ojciec nie powrócił z obozu pracy w Lipsku w Niemczech. W czerwcu 1949 roku przyjął chrzest wiary w Warszawie, w tym samym czasie, gdy związał się z przyszłą żoną, Stefanią Barbarą z domu Latawiec. Ich związek trwał od 12 lipca 1953 roku przez 58 lat, w czasie których wychowali pięcioro dzieci: Tadeusza, Daniela, Annę, Pawła oraz Adama.

W listopadzie 1966 roku zdobył dyplom z Politechniki Warszawskiej, uzyskując tytuł inżyniera mechanika na Wydziale Mechanicznym. W latach 70. pełnił obowiązki rzecznika patentowego na kierowniczym stanowisku w Biurze Projektów „Bipromasz” w Warszawie. Dodatkowo, był mężem zaufania oraz przewodniczącym Rady Zakładowej Związku Zawodowego Metalowców.

Religijną drogę Tadeusz rozpoczął jako nauczyciel w Szkółce Niedzielnej, a jego aktywność w działalności radia „Głos Ewangelii” obejmowała wizyty w różnych miejscach, takich jak Piątków, gdzie później powstał zbór. W latach 70. był ewangelistą w I Zborze Zjednoczonego Kościoła Ewangelicznego w Warszawie, mieszczącym się przy ul. Zagórnej 10, gdzie w 1981 roku został pastorem. Działał jako przewodniczący Ugrupowania Ewangelicznych Chrześcijan w Zjednoczonym Kościele Ewangelicznym (ZKE), a w latach 1984-1988 był członkiem prezydium ZKE.

W połowie lat 80. nawiązał współpracę z szwajcarską fundacją chrześcijańską Fondation Le Grain de Blé, która umożliwiła organizację wysyłki polskich dzieci z ubogich rodzin oraz domów dziecka na wczasy klimatyczne do La Bessonnaz w Szwajcarii. W ciągu siedmiu lat ze wsparcia tej akcji skorzystało 1560 dzieci, mając szansę usłyszeć Ewangelię.

W 1988 roku, mimo dużych oporów w środowisku ewangelikalnym, zarejestrował pierwszą w Polsce ewangeliczną fundację charytatywną, Ewangeliczną Fundację Przyjaciół Rodziny, w której objął stanowisko prezesa. Był inicjatorem oraz twórcą dwóch placówek fundacji: ośrodka konferencyjno-wypoczynkowego w Opypach, znanego jako Arka 1, oraz biura fundacji ze świetlicą dla dzieci i stołówką w Warszawie przy ul. Stanisławowskiej 14, nazywanego Arką 2. Fundatorami tych projektów byli Jean i Mady André z fundacji Le Grain de Blé z Lozanny, Stowarzyszenie Regenbogen V.E. z Frankfurtu, fundacja Stichting Hulp Oost-Europa z Barneveld, Werk Group de Ark z Oene oraz współpraca z norweskimi zborem i przyjaciółmi.

W 1997 roku w Arce 2, Tadeusz Jarosz założył Zbór Kościoła Ewangelicznych Chrześcijan „Getsemane” w Warszawie, gdzie również objął rolę pastora. Organizował tam dla najuboższych „Obiady czwartkowe u Brata Tadeusza”, podczas których głoszono Słowo Ewangelii. Jego zaangażowanie w pomoc dzieciom zostało nagrodzone w 2003 roku, otrzymując wyróżnienie „Serce dzieciom” na mocy Uchwały Zarządu Dzielnicy Praga Południe m.st. Warszawy.

Jego żona Barbara była aktywnym wsparciem w jego działaniach. Do ostatnich dni kierował Fundacją oraz Zborem. Zmarł po ciężkiej chorobie, a jego ostatnia stacja spoczynku znajduje się na Cmentarzu Ewangelicko-Reformowanym w Warszawie, przy ul. Żytniej (kwatera 7-2-7).

Odznaczenia

Tadeusz Jarosz zdobył wiele znaczących odznaczeń za swoje zasługi. Poniżej przedstawiamy ich szczegóły:

• złoty krzyż zasługi, przyznany 1 grudnia 1976,
• srebrny krzyż zasługi, przyznany 26 marca 1970,
• złota odznaka honorowa „za zasługi dla Warszawy”, nadana 9 stycznia 1975.

---

Oceń: Tadeusz Jarosz (duchowny)

---