Jerzy Buyno

---

Życiorys

Jerzy Buyno, od 1934 roku, pełnił rolę nauczyciela języka polskiego oraz przysposobienia obronnego w II Męskim Gimnazjum i Liceum im. Hugona Kołłątaja w Warszawie. W dniu 1 stycznia 1935 roku, otrzymał awans na stopień podporucznika, zdobywając 1513. lokatę w korpusie oficerów rezerwy piechoty.

W obliczu wybuchu II wojny światowej, Buyno nie został mobilizowany, mimo to, walczył jako dowódca kompanii w Robotniczej Brygadzie Obrony Warszawy. W nocy z 1 na 2 listopada 1939 roku, przekroczył granicę z Węgrami, a już w tym samym miesiącu dotarł do Francji. Tam zaciągnął się do Samodzielnej Brygady Strzelców Podhalańskich, biorąc udział m.in. w bitwie o Narwik, gdzie dowodził III plutonem 4 kompanii ckm IV baonu.

W lipcu 1940 roku został uwięziony w obozie pracy w Francji, jednak 25 września 1941 roku zdołał uciec jachtem „Laribaut” do Hiszpanii. Tam został aresztowany i spędził czas w więzieniu w Saragossie, a później przez pół roku w obozie koncentracyjnym w Miranda de Ebro. W maju 1942 roku zwolniono go, a Buyno udał się do Brazylii, gdzie prowadził działalność werbunkową wśród Polaków na emigracji. Po pewnym czasie wrócił przez Nowy Jork do Wielkiej Brytanii, przybywając w towarzystwie grupy polskich ochotników, a jednocześnie pełniąc funkcję kuriera dla polskiego Ministerstwa Spraw Zagranicznych w Londynie.

Po przeszkoleniu w zakresie dywersji i propagandy, został zaprzysiężony 5 listopada 1943 roku, a następnie przeniesiony do Głównej Bazy Przerzutowej w Brindisi, Włochy. Jerzy Buyno zrzucany był na terenie Polski w nocy z 16 na 17 kwietnia 1944 roku, w ramach operacji „Weller 15”. Pracował w Okręgu Nowogródek AK jako referent zrzutów (czerwiec – lipiec 1944), a później pełnił funkcję oficera VII baonu 77 pułku piechoty AK. W końcowej fazie walk w lipcu 1944 roku, dowodził 5 kompanią tego baonu, jednak został aresztowany po operacji „Ostra Brama”, z której udało mu się uciec i dotrzeć do Siedlec przez Grodno.

Po zakończeniu działań wojennych, Buyno powrócił do pracy nauczyciela w Liceum im. Kołłątaja w Warszawie, zatrudniając się tam w dalszym ciągu jako nauczyciel języka polskiego oraz przysposobienia obronnego w latach 1945–1956. W drugiej połowie lat 40. rozpoczął też nauczanie propedeutyki filozofii w Liceum im. gen. Józefa Sowińskiego w Warszawie. Od 1955 roku aż do swojej śmierci, kierował Liceum im. Kołłątaja.

Po jego śmierci w 1956 roku, został pochowany na Cmentarzu Powązki Wojskowe w Warszawie (kwatera A dod.-1-29/30).

Po wojnie, Buyno był autorem licznych prac, w tym:

• wstępu do słownika Ireny Arctowej pt. Razem czy osobno: słowniczek wyrazów pisanych łącznie lub rozdzielnie (Kraków, 1951),
• artykułu w czasopiśmie Polonistyka pt. Jak poprawiam prace pisemne z języka polskiego w klasach od VIII do XI, 1955, vol. 2, str. 23–36.

Życie rodzinne

Jerzy Buyno pochodził z rodziny o bogatych tradycjach społeczno-politycznych. Był synem Adama, który był znanym działaczem w Polskiej Partii Socjalistycznej – Lewicy, oraz Walerii Heleny z domu Lewandowskiej.

W 1931 roku zawarł związek małżeński z Zofią Sokołowską (1906–1965). Para doczekała się dwójki dzieci: Ireny, która przyszła na świat w 1932 roku, oraz Andrzeja, urodzonego w 1934 roku.

---

Oceń: Jerzy Buyno

---