Janina Wolska-Bochenek, urodzona 13 stycznia 1921 roku w Warszawie, a zmarła 17 kwietnia 2010 roku w tym samym mieście, to wybitna postać w dziedzinie matematyki w Polsce.
Była ona specjalistką w zakresie równań całkowych, gdzie znacząco przyczyniła się do rozwoju tej dyscypliny naukowej. Jej prace pozwoliły na współtworzenie uznawanej w kraju szkoły równań całkowych, która zyskała duże uznanie na Politechnice.
W trakcie swej kariery Janina Wolska-Bochenek pełniła również rolę kierownika Zakładu Równań Całkowych. W latach 1981–1984 była wicedyrektorką Instytutu Matematyki ds. Nauki, co dodatkowo podkreśla jej znaczenie i wpływ na rozwój tej dyscypliny w środowisku akademickim.
Życiorys
Janina Wolska-Bochenek, urodzona w rodzinie Antoniego Wolskiego oraz Leokadii z Wiśnickich, była wybitną postacią w dziedzinie matematyki i edukacji. Po skończeniu szkoły średniej w 1938 roku, podjęła studia na Wydziale Elektrycznym Politechniki Warszawskiej. Niestety, wybuch II wojny światowej przerwał jej akademicką karierę. Zdeterminowana do kontynuowania nauki, uczestniczyła w tajnych kompletach organizowanych przez wykładowców z Wydziału Matematyki i Fizyki Uniwersytetu Warszawskiego.
W trakcie tego burzliwego okresu, brała udział w powstaniu warszawskim, działając jako łączniczka Armii Krajowej pod pseudonimem „Muszka”. W uznaniu za jej odwagę i męstwo, została uhonorowana Warszawskim Krzyżem Powstańczym w 1992 roku oraz Krzyżem Armii Krajowej w 1998 roku.
Po zakończeniu wojny wyjechała do Krakowa, gdzie podjęła studia na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu Jagiellońskiego. Ukończyła je w 1947 roku, uzyskując tytuł magistra filozofii ze specjalnością w matematyce. Począwszy od 1949 roku, jej kariera zawodowa związana była z Wydziałem Mechanicznym Politechniki Warszawskiej, gdzie pracowała w Katedrze Matematyki pod kierunkiem wybitnego profesora Witolda Pogorzelskiego.
Na początku swojej działalności naukowej, pod okiem profesora Pogorzelskiego, przygotowała rozprawę poświęconą równaniom całkowym oraz całkowo-różniczkowym, stając się pierwszą doktorantką tego wybitnego uczonego. W roku akademickim 1951/1952 została adiunktem na Wydziale Lotniczym PW, a po awansach w 1954 roku uzyskała tytuł docenta, by ostatecznie w lutym 1962 roku osiągnąć status profesora nauk matematycznych. Aktywność naukowa Janiny Wolski-Bochenek miała miejsce w Instytucie Matematyki PW, a także była zaangażowana w prace Polskiego Towarzystwa Matematycznego.
W 1991 roku przeszła na emeryturę, jednakże nie zaprzestała działalności naukowej, pozostając w kontakcie z Wydziałem Mechanicznym Energetyki i Lotnictwa PW.
Jej mąż, Bronisław Bochenek (1913–1973), był profesorem technologii lotniczej, pełnił również funkcję prorektora PW oraz zdobył miano Sprawiedliwego wśród Narodów Świata.
Janina Wolska-Bochenek zmarła w Warszawie, a jej ostatnie miejsce spoczynku znajduje się na cmentarzu Powązkowskim (kwatera 96-3-10,11).
Ordery i odznaczenia
Janina Wolska-Bochenek otrzymała liczne odznaczenia za swoją działalność na rzecz społeczeństwa oraz wkład w rozwój różnych dziedzin. Wśród nich znajdują się:
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski,
- Warszawski Krzyż Powstańczy (1992),
- Krzyż Armii Krajowej (1998),
- Medal 10-lecia Polski Ludowej (19 stycznia 1955),
- Medal Komisji Edukacji Narodowej,
- Złota Odznaka „Za zasługi dla rozwoju przemysłu maszynowego”,
- Złota Odznaka Zasłużony dla Politechniki Warszawskiej.
Przypisy
- a b Powstańcze Biogramy - Janina Wolska [online], www.1944.pl [dostęp 06.03.2024 r.]
- Cmentarz Stare Powązki: BRONISŁAW BOCHENEK, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 06.03.2024 r.]
- a b Elżbieta Borysowicz (oprac.): Wykaz zmarłych Profesorów Politechniki Warszawskiej pochowanych na Powązkach w Warszawie. Warszawa: Politechnika Warszawska, 2015, s. 99–100. ISBN 978-83-7814-461-8. [dostęp 06.03.2024 r.]
- Prof. Janina Wolska-Bochenek, Wydział Mechaniczny Energetyki i Lotnictwa Politechniki Warszawskiej
- Nekrolog, Gazeta Wyborcza 22.04.2010 r.
- Wykaz zmarłych profesorów Politechniki Warszawskiej, Biblioteka Główna Politechniki Warszawskiej, Pracownia Historyczna, Warszawa 1987
- M.P. z 1955 r. nr 101, poz. 1400 – Uchwała Rady Państwa z dnia 19.01.1955 r. nr 0/201 – na wniosek Ministra Szkolnictwa Wyższego.
Pozostali ludzie w kategorii "Nauka i edukacja":
Zbigniew Landau | Karol Latowski | Michał Kado | Zbigniew Wawer | Edward Stankiewicz | Tomasz Goban-Klas | Marian Górski (gleboznawca) | Andrzej Piwowarczyk (regionalista) | Władysław Sterling | Agnieszka Frączek | Tadeusz Kroński | Tadeusz Puff | Kajetan Garbiński | Barbara Kosmowska-Ceranowicz | Andrzej Rotkiewicz | Andrzej Wiśniewski (fizyk) | Aleksandr Hilferding | Maciej Sobczak (skrzypek) | Stefan Lech Sokołowski | Grzegorz RussakOceń: Janina Wolska-Bochenek