Henryk Niewiadomski

---

Biografia

1948 – lata 90. XX w.

Henryk Niewiadomski przyszedł na świat w 1948 roku na warszawskiej Pradze-Północ. Swoje dzieciństwo spędzał na Targówku, będąc drugim z czwórki dzieci w swojej rodzinie. Jego ojciec chorował na gruźlicę i zmarł, gdy Henryk miał zaledwie 13 lat. Matka, nie pracując, poświęciła się wychowywaniu dzieci. Dziady z rodziny przeprowadziły się do Ząbek, gdzie w połowie lat 90. Niewiadomski rozpoczął działalność gospodarczą: otworzył kantor wymiany walut oraz lombard.

Jednakże według policyjnych ustaleń, jego interesy miały również nielegalny charakter, a Henryk był zamieszany w nielegalny obrót spirytusem. W 1992 roku został zatrzymany, kiedy konwojował ładunek tego spirytusu, lecz sprawa nie trafiła do sądu. W tym czasie prowadził także zakład kamieniarski.

Wczesne lata 90. zaowocowały również powstaniem niebezpiecznego gangu, którym Henryk kierował wspólnie z bratem Wieśkiem, znanym jako „Wariat”. Początkowo współpraca z gangiem pruszkowskim wydawała się korzystna, jednak szybko przerodziła się w brutalny konflikt. Henryk był zapalonym hodowcą gołębi, co pasjonowało go pomimo trudnych okoliczności.

15 kwietnia 1995 roku miał miejsce nieudany atak na jego życie, podczas którego nieznani sprawcy zastrzelili trzy osoby w gołębniku w Ząbkach. W ciemności egzekucji, później okazało się, że wśród ofiar nie było Dziada.

5 ton papieru na ruble

Niewiadomski brał również udział w nielegalnej operacji zakupu 5 ton papieru z Niemiec, który miał być wykorzystany do druku fałszywych rubli rosyjskich. Ten materiał miał być następnie wprowadzony do obiegu na Wschodzie. Zaraz po przekroczeniu granicy, ładunek był monitorowany przez Urząd Ochrony Państwa, jednak Henryk i jego wspólnicy, Staś i Wariat, postanowili ukraść go, kompromitując tym samym służby.

Po pewnym czasie Dziad oddał 3,7 tony tej kradzieży funkcjonariuszom UOP, a 1,3 tony przeznaczył Wariat na druk rubli. W akcji odzyskania papieru wzięli udział m.in. Adam Rapacki z Komendy Głównej Policji.

Wyroki

W 1997 roku Henryk Niewiadomski postawiony został przed sądem, który uznał go za winnego aktywnej napaści na policjanta, co skutkowało rocznym pozbawieniem wolności w zawieszeniu na trzy lata. Już kilka dni później, w wyniku tragicznego zdarzenia na nielegalnej budowie obok jego domu, został skazany na dwa lata więzienia w zawieszeniu na pięć lat, za nieumyślne spowodowanie śmierci dwóch robotników.

6 lutego 1998 roku miał miejsce tragiczny incydent – został zastrzelony brat Dziada, Wiesław Niewiadomski. 26 maja 1999 roku, Henryk został aresztowany przez jednostkę antyterrorystyczną, oskarżony o kierowanie zorganizowaną grupą przestępczą oraz o działalność związaną z przemytem i handlem narkotykami. W 2001 roku sąd białostocki skazał go na 7 lat pozbawienia wolności, grzywnę w wysokości 40 tysięcy złotych oraz 3-letni zakaz praw publicznych za podżeganie do zabójstwa Leszka Danielaka oraz zlecenie napadu na małżeństwo R. z okolic Warszawy. Choć został uniewinniony z zarzutu kierowania gangiem, w lutym 2003 roku skazany został dodatkowo za obrazę prokuratorów i musiał odbyć karę w Areszcie Śledczym w Piotrkowie Trybunalskim.

Śmierć

W sierpniu 2007 roku 33-letni syn Henryka, Paweł Niewiadomski, został postrzelony przez nieznanego sprawcę i zmarł w szpitalu. Henryk zmarł dwa miesiące później, 30 października 2007 roku w zakładzie karnym w Radomiu, w czasie zajęć świetlicowych, między godziną 8:15 a 8:30, podczas gry w ping-ponga. Przypuszcza się, że przyczyną jego zgonu był wylew krwi do mózgu w wieku 59 lat. Zmarł tuż przed planowanym zwolnieniem z zakładu po odbyciu kary.

Henryk Niewiadomski został pochowany 7 listopada 2007 roku w rodzinnym grobie obok syna Pawła, na Cmentarzu Bródnowskim w Warszawie, w kwaterze 12E-5-2/3.

Książka „Dziada”

W czasie odbywania kary, Henryk Niewiadomski stworzył wyjątkową książkę pod tytułem Świat według Dziada – Pseudonim „DZIAD”, która została wydana w 2002 roku.

Warto dodać, że Niewiadomski był również osobistym wydawcą tej publikacji, co świadczy o jego zaangażowaniu w proces tworzenia oraz publikacji swojej twórczości.

---

Oceń: Henryk Niewiadomski

---