Henryk Bieniewski, znany także pod przydomkiem Heniek, urodził się 21 kwietnia 1925 roku w Warszawie, a swoje życie zakończył 24 września 2018 roku w tym samym mieście.
Był on wybitnym polskim krytykiem teatralnym, dziennikarzem oraz publicystą, którego prace na trwałe wpisały się w historię kultury naszego kraju.
Warto również zaznaczyć, że Bieniewski aktywnie uczestniczył w powstaniu warszawskim, co podkreśla jego zaangażowanie w sprawy społeczne i historyczne Polski.
Życiorys
Henryk Bieniewski, znany działacz i artysta, miał niezwykle złożoną i interesującą historię życia, sięgającą czasów II wojny światowej. W trakcie tej burzliwej epoki, ukończył szkołę średnią oraz przystąpił do egzaminu maturalnego w 1943 roku, uczęszczając na tajne komplety. Już od 1941 roku aktywnie włączał się w działalność ruchu oporu jako członek Związku Walki Zbrojnej, Narodowej Organizacji Wojskowej oraz Armii Krajowej. W czasie powstania warszawskiego, pełniąc funkcję kaprala podchorążego, brał udział w walkach z ramienia kompanii „Grażyna” batalionu „Harnaś”, gdzie walczył w Śródmieściu oraz na przyczółku czerniakowskim. W nocy z 23 na 24 września 1944 roku, dokonał heroicznego czynu, przepływając Wisłę na praską stronę.
Po zakończeniu działań wojennych w październiku 1945 roku, ujawnił się przed Komisją Likwidacyjną Byłej Armii Krajowej Obszaru Centralnego. Następnie przeniósł się do Poznania, gdzie w 1950 roku ukończył studia z zakresu polonistyki na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza. Równolegle z nauką, zdobywał doświadczenie zawodowe, pracując m.in. w Wojewódzkim Urzędzie Kontroli Prasy, a także jako aktor w teatrze lalkowym oraz korektor w „Expresie Poznańskim.
Po powrocie do Warszawy, Bieniewski związał swoje życie zawodowe z Redakcją Polskiej Literatury Współczesnej w Państwowym Instytucie Wydawniczym, gdzie pracował w latach 1953–1963. To tam stał się inicjatorem powstania Redakcji Teatru PIW. W późniejszych latach, pełnił rolę dyrektora Departamentu Teatru w Ministerstwie Kultury i Sztuki w dwóch różnych okresach: 1963–1968 oraz 1981–1985. Dodatkowo, w latach 1968–1975 kierował Naczelną Redakcją Programów Teatralnych w Komitecie do Spraw Radia i Telewizji. W okresie od 1975 do 1981 roku był redaktorem naczelnym miesięcznika „Teatr”, a w latach 1985–1988 pełnił funkcję komentatora teatralnego w IV Programie Polskiego Radia, gdzie prowadził cykl pt. „Fotel w czwartym rzędzie”.
Henryk Bieniewski był również aktywnym członkiem zarządu Klubu Krytyki Teatralnej Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich, a także polskiego oddziału Międzynarodowego Stowarzyszenia Krytyków Teatralnych AICT. Jako publicysta, wydał wspomnienia pod tytułem „Z deszczu pod rynnę” (2001) oraz zbiory felietonów: „Sto twarzy aktora” (2004) i „Teatr Telewizji i jego artyści” (2010). Na koniec, warto również podkreślić, że tłumaczył z języka rosyjskiego pisma Jewgienija Wachtangowa.
Odznaczenia i nagrody
Henryk Bieniewski to postać, która zdobyła liczne odznaczenia i nagrody za swoje osiągnięcia. Wśród jego wyróżnień znajduje się Warszawski Krzyż Powstańczy, który symbolizuje jego wkład w historię oraz heroiczne działania. Otrzymał także Odznakę „Zasłużony Działacz Kultury”, przyznaną w 1996 roku, co świadczy o jego znaczącej roli w promowaniu kultury.
Dodatkowo, w 1986 roku Bieniewski został uhonorowany Nagrodą im. Edwarda Csato w dziedzinie publicystyki, co docenia jego wpływ na świat mediów i literatury.
Pozostali ludzie w kategorii "Media i komunikacja":
Rajmund Szubański | Zygmunt Wdowiński | Agata Młynarska | Agnieszka Romaszewska-Guzy | Marcin Rola (dziennikarz) | Maciej Zimiński | Olga Stanisławska | Tadeusz Fredro-Boniecki | Ryszard Sługocki | Zbigniew Mitzner | Michał Dembiński | Bohdan Tomaszewski | Anna Pietuszko-Wdowińska | Wojciech Pielecki | Konrad Olchowicz (ojciec) | Aleksandra Seghi | Aleksandra Stypułkowska | Witold Domański | Michał Derenicz | Maciej Biega (dziennikarz)Oceń: Henryk Bieniewski