Gustaw Pillati

Pillati rozpoczął swoją edukację artystyczną w Klasy Rysunkowej Wojciecha Gersona, a następnie, w latach 1897-1900, studiował w krakowskiej Szkole Sztuk Pięknych. W czasie studiów kształtował swoje umiejętności pod okiem wybitnych nauczycieli, takich jak Florian Cynk (w zakresie rysunku) oraz Teodor Axentowicz (malowanie). Następnie kontynuował naukę zagranicą, uczestnicząc w zajęciach w Académie Julian w Paryżu, począwszy od 1901 roku, oraz w szkole Simona Hollósy'ego w Monachium od 1908 roku.

Po powrocie do Warszawy Pillati wciągnął się w życie artystyczne Polski, angażując się również w działania podczas wojny polsko-bolszewickiej w 1920 roku. W latach 1920-1922 uczył rysunku na kursach organizowanych przez Muzeum Rzemiosł i Sztuki Stosowanej, a od 1923 do 1926 wykładał w Szkole Sztuk Pięknych.

Był członkiem wielu istotnych organizacji artystycznych, w tym Towarzystwa Zachęty Sztuk Pięknych, Grupy Pro Arte i Związku Zawodowego Polskich Artystów Plastyków. Od 1899 roku jego prace były regularnie prezentowane w warszawskiej Zachęcie, a w latach 1902-1905 wystawiał również w Salonie Krywulta. Jego talent i zaangażowanie przyciągały uwagę, a prace były także wystawiane w wielu miastach w Polsce, takich jak Kraków, Lwów, Częstochowa, Kielce, Łódź, Lublin, Poznań i Wilno, a nawet trafiły za granicę, do Moskwy.

Pillati specjalizował się głównie w obrazach olejnych, rzadziej tworzył w technice pasteli i akwareli. Jego dorobek obejmował także grafikę oraz ilustracje, a ulubionymi tematami artysty były pejzaże, portrety oraz sceny rodzajowe o tematyce ludowej. Inspirację znajdował w malowniczych krajobrazach Huculszczyzny, Podhala, Tatr oraz Beskidów, a podczas pobytu we Francji w Bretanii. Na jego głównych wystawach w Zachęcie, prace często zyskiwały uznanie, a w 1927 roku obraz „Góral z kosą” został uhonorowany brązowym medalem.

Po jego śmierci, Gustaw Pillati znalazł miejsce wiecznego spoczynku na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie, w kwaterze 154-4-24, pozostawiając po sobie niezwykle bogaty dorobek artystyczny oraz trwały ślad w polskim malarstwie.