Halina Stecka

---

Życiorys

Halina Stecka była niezwykle utalentowaną artystką, córką Feliksa Staniszewskiego oraz Józefy z domu Dylik. Jej życie osobiste było związane z dwoma mężami – najpierw z Ludwikiem Gustowskim, a później z Jerzym Ciechanowiczem. Edukację zakończyła w 1931 roku, kiedy to ukończyła gimnazjum w Warszawie, a następnie związała się małżeństwem z Ludwikiem Gustowskim. Dążyła do rozwoju swojego talentu wokalnego, pobierając lekcje śpiewu u Wacława Brzezińskiego oraz Stefana Beliny-Skupiewskiego.

Przez dwa lata doskonaliła swoje umiejętności w Studiu Operowym Ludwika Baldwina-Ramułta, które było częścią Towarzystwa Opery Narodowej. Jej artystyczny debiut miał miejsce 29 września 1934 roku w Teatrze Wielkim w Warszawie, gdzie wystąpiła w operze „Eros i Psyche”. Wkrótce po nim zdobyła stałe miejsce wśród artystów operowych, wykonując drugoplanowe partie, między innymi Marię z opery „Holender tułacz” (1936) oraz Martę z „Strasznego dworu” (1936). Jej wszechstronność przejawiała się również w rolach operetkowych.

Halina Stecka brała udział w objazdowych przedstawieniach operowych organizowanych przez Romana Wragę, a także śpiewała partię Berty w „Cyruliku sewilskim”, który był wystawiany przez Polską Operę Ludową w Teatrze 8:15. Po wybuchu II wojny światowej artystka, obok pracy w biurze, występowała w kawiarniach oraz teatrach jawnych. W sezonie 1942/1943 pojawiła się na scenie Teatru Miasta Warszawy, gdzie przyjęła rolę Sylviany w „Wesołej wdówce”. W marcu 1944 roku, używając nazwiska Stecka-Gustowska, występowała w Krakowskim Teatrze Powszechnym w „Cyruliku sewilskim”.

Podczas ostatnich dni wojny przebywała na wsi, a po jej zakończeniu osiedliła się w Świnoujściu, gdzie podjęła pracę w starostwie. Powróciła do Warszawy na końcu 1946 roku i szybko zyskała angaż w Miejskich Teatrach Dramatycznych jako solistka Sceny Muzyczno-Operowej. W swoim repertuarze miała m.in. Bertę z „Cyrulika sewilskiego”, Suzuki z „Madame Butterfly”, Panią Page z „Wesołych kumoszek z Windsoru”, Agnieszkę z „Sprzedanej narzeczonej” oraz Marię z „Króla włóczęgów”.

W latach 1948–1961 była członkiem zespołu Opery Warszawskiej, w której śpiewała wiele pomniejszych partii, takich jak Filipiewna z „Eugeniusza Oniegina”, Chochlik z „Goplany”, Annina z „Traviaty”, Pastuszek w „Tosce”, Laura z „Jolanty”, Guwernantka z „Damy pikowej” czy Marta z „Fausta”. Ostatecznie, pod koniec 1961 roku, artystka przeszła na zasłużony wypoczynek.

Halina Stecka spoczywa na cmentarzu Bródnowskim (kwaterze 12B, rząd VI, grób 32).

---

Oceń: Halina Stecka

---