Grażyna Gęsicka

---

Życiorys

Wykształcenie i działalność zawodowa

W 1974 roku Grażyna Gęsicka zakończyła swoje studia na Uniwersytecie Warszawskim, w Instytucie Socjologii. Następnie, w 1985 roku, uzyskała tytuł doktora nauk humanistycznych, specjalizując się w socjologii. Tematyka jej rozprawy doktorskiej, zatytułowanej Związki zawodowe w systemach społecznych wysoko rozwiniętych krajów kapitalistycznych na przykładzie Francji i Wielkiej Brytanii, była opracowywana pod opieką prof. Włodzimierza Wesołowskiego.

W latach 1985–1993 Gęsicka była adiunktem na Uniwersytecie Warszawskim. W tym okresie była aktywnym członkiem Polskiego Towarzystwa Socjologicznego oraz międzynarodowej organizacji Association internationale des sociologues de langue française (AISLF). W ciągu swojej kariery opublikowała kilka książek oraz blisko 30 artykułów zarówno w polskich, jak i zagranicznych czasopismach naukowych. Do jej najważniejszych publikacji należą m.in. Regionalne fundusze inwestycyjne (1997) oraz Partnerstwo w rozwoju lokalnym (1996).

Działalność polityczna

W 1980 roku Grażyna dołączyła do Niezależnego Samorządnego Związku Zawodowego „Solidarność”, angażując się w tworzenie struktur tego związku w Instytucie Socjologii UW. W 1981 pełniła rolę wykładowcy na Wszechnicy Robotniczej Solidarności. Po wprowadzeniu stanu wojennego, organizowała wykłady w tajnej Wszechnicy Robotniczej Regionu Mazowsze NSZZ „S”, będąc w 1983 roku inwigilowaną przez Służbę Bezpieczeństwa. Współpracowała tam również z drugim obiegiem, wydając pismo „KOS”.

W 1989 roku Gęsicka brała udział w obradach Okrągłego Stołu jako członkini podzespołu ds. górnictwa. W latach 1989–1991 pełniła funkcję koordynatora naukowego Ośrodka Badań Związkowych NSZZ „Solidarność” w Regionie Mazowsze. Od 1990 do 1997 roku oferowała swoje ekspertyzy dotyczące rozwoju lokalnego i regionalnego na rzecz takich instytucji jak Komisja Europejska, Bank Światowy, oraz władze lokalne i regionalne.

W okresie 1991 roku Gęsicka była doradcą ministra pracy i polityki socjalnej. Angażowała się w różnorodne projekty, w tym program LEDA Komisji Europejskiej, gdzie uczestniczyła w grupie ekspertów ds. Europy Środkowej i Wschodniej. W 1995 roku działała jako stały doradca w nadzwyczajnej Komisji Sejmowej ds. polityki regionalnej.

Od 1996 do 1998 roku pełniła rolę zastępczyni dyrektora generalnego w Polskiej Fundacji Promocji i Rozwoju Małych i Średnich Przedsiębiorstw. W latach 1998–2001 była podsekretarzem stanu w Ministerstwie Pracy i Polityki Społecznej, gdzie odpowiadała za programy wspierające zatrudnienie oraz wdrażanie Europejskiego Funduszu Społecznego w Polsce. W sierpniu 2001 roku objęła stanowisko wiceprezesa Polskiej Agencji Rozwoju Przedsiębiorczości.

W 2005 roku doradzała Platformie Obywatelskiej w kampanii wyborczej, a także reprezentowała tę partię w negocjacjach koalicyjnych z Prawem i Sprawiedliwością dotyczących funduszy Unii Europejskiej. 31 października 2005 roku została ministrem rozwoju regionalnego w rządzie Kazimierza Marcinkiewicza, a następnie w rządzie Jarosława Kaczyńskiego. W 2007 roku Gęsicka uzyskała mandat poselski, uzyskując 28 982 głosów w okręgu rzeszowskim.

Niestety, życie Grażyny Gęsickiej zakończyło się tragicznie, 10 kwietnia 2010 roku w katastrofie samolotu Tu-154M w Smoleńsku, kiedy to leciała na obchody 70. rocznicy zbrodni katyńskiej. Została pochowana 25 kwietnia 2010 roku w Kwaterze Smoleńskiej na cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie (II/1/14).

Życie prywatne

Grażyna Gęsicka była córką Jana i Adeli. W życiu osobistym była żoną Janusza Gęsickiego, który był socjologiem. Para doczekała się córki, Klary. Gęsicka mieszkała w Warszawie.

Odznaczenia, wyróżnienia i upamiętnienie

W 2007 roku Grażyna Gęsicka została uhonorowana Nagrodą im. Władysława Grabskiego, która została przyznana przez Konfederację Lewiatan. To wyróżnienie stanowiło znaczący krok w jej karierze.

16 kwietnia 2010 roku, jej zasługi zostały upamiętnione pośmiertnym odznaczeniem Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski. W tym samym roku, również pośmiertnie, otrzymała odznakę honorową „Zasłużony dla Województwa Podkarpackiego”, co podkreślało jej wkład w rozwój regionu.

W przestrzeni publicznej w Rzeszowie jej imienie upamiętniono w 2010 roku, nadając nazwę skwerowi znajdującemu się u zbiegu ulic Jana III Sobieskiego i Stefana Okrzei. Natomiast w 2017 roku, w Warszawie, została nazwana ulica w stołecznej dzielnicy Mokotów, wcześniej znana imieniem Heleny Kozłowskiej.

W 2016 roku na fasadzie gmachu Ministerstwa Rozwoju odsłonięto tablicę poświęconą Grażynie Gęsickiej, która ukazuje jej dorobek oraz wpływ na politykę i społeczeństwo. Dodatkowo, sala dawnego kina „Śląsk”, znajdującego się w budynku Ministerstwa Rozwoju przy ulicy Wspólnej 2/4, zyskała imię Grażyny Gęsickiej, co również stanowi istotne upamiętnienie jej działalności.

Na cześć Grażyny Gęsickiej stworzono Fundusz stypendialny imienia tej wybitnej polityk, który został utworzony przez Akademię Rozwoju Filantropii w Polsce. Ponadto na Podkarpaciu powstał Ruch Kobiet im. Grażyny Gęsickiej, a Forum Kobiet Podkarpacia przyjęło jej patronat w swojej nazwie.

Warto również zaznaczyć, że jej imieniem nazwano statek do przewozu LNG, który należy do norweskiego armatora Knutsen OAS Shipping. Statek ten w 2022 roku został wyczarterowany przez PKN Orlen, co stanowi nowy krok w zachowaniu pamięci o jej osobie w kontekście działalności gospodarczej.

---

Oceń: Grażyna Gęsicka

---