Stanisław Jerzy Komorowski

---

Życiorys

Wykształcenie i praca naukowa

Stanisław Jerzy Komorowski był synem Henryka i Heleny Violetty Komorowskich. Ukończył I Liceum Ogólnokształcące imienia Bolesława Limanowskiego w Warszawie, po czym w 1978 roku zdobył dyplom na Wydziale Fizyki Uniwersytetu Warszawskiego, specjalizując się w biofizyce. Jego praca magisterska nosiła tytuł „Badania 1-beta-D-Arabinofuranozylocytozyny i jej 0′-etylowanych pochodnych metodą magnetycznego rezonansu jądrowego węgla 13 C”, która powstała pod kierunkiem Davida Shugara w Zakładzie Biofizyki.

W 1985 roku Komorowski uzyskał stopień doktora nauk fizycznych, prezentując rozprawę „Impulsowy kalorymetr fotoakustyczny do pomiaru krótkotrwałych efektów cieplnych” pod opieką Wojciecha Zielenkiewicza oraz Zbigniewa Grabowskiego. W latach 1978-1990 prowadził działalność naukową w Instytucie Chemii Fizycznej Polskiej Akademii Nauk, gdzie współpracował głównie z Zakładem Fotochemii i Spektroskopii. Jego kariera naukowa obejmowała również pracę w Stanach Zjednoczonych, na Wydziale Chemii Uniwersytetu Utah w Salt Lake City, w zespole dowodzonym przez Edwarda Eyringa. Stanisław Komorowski jest autorem ponad dziesięciu artykułów naukowych, dotyczących między innymi pomiarów fotoakustycznych.

Kariera dyplomatyczna

Stanisław Komorowski rozpoczął swoją karierę dyplomatyczną, przystępując do konkursu przeprowadzonego przez Krzysztofa Skubiszewskiego, ówczesnego ministra spraw zagranicznych. Już w 1991 roku objął stanowisko kierownika wydziału oraz dyrektora Biura Kadr w Ministerstwie Spraw Zagranicznych. W krótkim czasie piastował stanowiska wicedyrektora Departamentu Personalnego oraz wicedyrektora Departamentu Europy, a potem awansował na dyrektora Departamentu Europy w latach 1992–1994.

W okresie 1994-1998 pełnił funkcję Ambasadora Nadzwyczajnego i Pełnomocnego Rzeczypospolitej Polskiej w Holandii, stacjonując w Hadze. Następnie był dyrektorem Sekretariatu Ministra w latach 1998-1999. W latach 1999-2004 ponownie objął stanowisko Ambasadora Nadzwyczajnego i Pełnomocnego Rzeczypospolitej Polskiej w Wielkiej Brytanii. Od roku 2004 do 2005 r. pełnił funkcję dyrektora Departamentu Azji i Pacyfiku.

W dniu 10 listopada 2005 roku został powołany na podsekretarza stanu w Ministerstwie Spraw Zagranicznych, by zaledwie rok później, 26 listopada 2007 roku, objąć to samo stanowisko, tym razem w Ministerstwie Obrony Narodowej. W ramach swoich obowiązków zajmował się między innymi negocjacjami dotyczącymi tarczy antyrakietowej.

Stanisław Komorowski stracił życie w tragicznym wypadku lotniczym, będąc pasażerem polskiego samolotu Tu-154M, który rozbił się pod Smoleńskiem 10 kwietnia 2010 roku w drodze na obchody 70. rocznicy zbrodni katyńskiej. Uroczystości pogrzebowe miały miejsce 16 kwietnia 2010 roku w katedrze polowej Wojska Polskiego w Warszawie, w których brał udział między innymi wykonujący obowiązki prezydenta RP Bronisław Komorowski oraz minister obrony narodowej Bogdan Klich. Został pochowany na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie, w grobie rodzinnym.

Życie prywatne

Stanisław Jerzy Komorowski był nie tylko utalentowanym sportowcem, ale również instruktorem narciarstwa. W trakcie swoich studiów aktywnie uczestniczył w życiu Akademickiego Klubu Narciarskiego, co potwierdza jego zamiłowanie do sportów zimowych. W 1990 roku przez krótki czas prowadził z żoną firmę ogrodniczą, co świadczy o jego zainteresowaniach związanych z naturą.

Ogród oraz historia jego rodzinnego domu „Dziewanna” w Brwinowie były dla niego niezwykle ważne. Uważał, że zachowanie tradycji i kultury to jego osobisty obowiązek, co wyrażało się w jego codziennym życiu oraz pasjach.

Dzięki jego wysiłkom, rodzina była dla niego ogromną wartością. Stanisław miał trzech synów: Macieja i Karola, których doczekał się w małżeństwie z Ireną Komorowską, oraz Jerzego, którego urodził z Marią Komorowską. Jego trzecią żoną była Ewa Komorowska, co potwierdza, jak ważne były dla niego relacje rodzinne i osobiste więzi.

Odznaczenia

Stanisław Jerzy Komorowski, wybitny przedstawiciel wielu dziedzin, otrzymał w swoim życiu szereg prestiżowych odznaczeń za swoje zasługi.

• Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (2010, pośmiertnie),
• Wielki Oficer Orderu Gwiazdy Solidarności Włoskiej (2006).

Wybrane publikacje

Oto wybrane publikacje, które miały wpływ na dziedzinę fotoniki oraz chemii fizycznej, w szczególności pod kątem zastosowania technik spektroskopowych.

• D.P. Cobranchi, N. F. Leite, J. Isak, S. J. Komorowski, A. Gerhard, E.M. Eyring, „Pulsed Laser Photothermal Radiometry and Photothermal Beam Deflection Spectroscopy: Determination of Thermal Diffusivities of Liquids”, [w:] Photoacoustic and Photothermal Phenomena II (Springer Series in Optical Sciences, vol. 62), J.C. Murphy, J.W. Maclachlan-Spicer, L. Aamodt, B.S.H. Royce, Springer-Verlag, Berlin 1990, s. 328–330,
• E.M. Eyring, N.F. Leite, S.J. Komorowski, T. Masujima, „Photoacoustic Instrumentation”, [w:] Analytical Instrumentation Handbook, G.W. Ewing, Marcel Dekker, Inc., Nowy Jork 1990, rozdz. 10, s. 337–360,
• S.J. Isak, S.J. Komorowski, C.N. Merrow, P.E. Poston, E.M. Eyring, „Thermal lens measurements in liquids on a submicronsecond time scale”, „Applied Spectroscopy”, vol. 43, 1989, s. 419–422,
• S.J. Komorowski, I. Ekiel, E. Darzynkiewicz, D. Shugar, „C-13-NMR analysis of the effects of dissociation of the hydroxyl groups of 1-beta-d-arabinofuranosylcytosine and its O’-methyl derivatives on conformation”, „Carbohydrate Research”, vol. 89, 1981, s. 21–32,
• S.J. Komorowski, Z.R. Grabowski, W. Zielenkiewicz, „Pulsed photoacoustic determination of the quantum yield of triplet-state formation”, „Journal of Photochemistry”, vol. 30, 1985, s. 141-151,
• S.J. Komorowski, E.M. Eyring, „Pulse shapes of nanosecond photoacoustic signals in liquids detected by piezoelectric foil”, „Journal of Applied Physics”, vol. 62, 1987, s. 3066–3069,
• A. Mordziński, S. J. Komorowski, „Electronic relaxation on aza derivatives of 1,2 benzanthracene and their protonated forms – a comparative study of the quantum yield of triplet state formation”, „Chemical Physics Letters”, vol. 114, 1985, s. 172–177,
• R. Sabbah, S.J. Komorowski, „Enthalpie de sublimation de la diéthyl-1,3 thymine”, „Thermochimica Acta”, vol. 41, 1980, s. 379–381,
• J. Waluk, S.J. Komorowski, „Solvent-dependent photophysics of indoloquinoxaline”, „Journal of Molecular Structure”, vol. 142, 1986, s. 159–162,
• J. Waluk, S.J. Komorowski, J. Herbich, „Excited state double proton treatment in 1-azacarbazole alcohol complexes”, „Journal of Physical Chemistry”, vol. 90, 1986, s. 3868–3871,
• J. Waluk, S.J. Komorowski, „Modification of photophysical behavior by hydrogen bonding indoloquinoxaline and its methylated derivatives”, „Chemical Physics Letters”, vol. 133, 1987, s. 368–372,
• J. Waluk, B. Pakula, S.J. Komorowski, „Photophysics of pseudoazulenes 7-azaindole derivatives”, „Journal of Photochemistry”, vol. 39, 1987, s. 49–58.

---

Oceń: Stanisław Jerzy Komorowski

---