Zofia Nowińska-Roesler

Zofia pochodziła z rodziny agronoma Aleksandra Nowińskiego oraz jego żony Jadwigi. W latach 20. i 30. XX wieku była żoną Jana Edwarda Roeslera, który miał związek z Radziwiłłowską ordynacją na Polesiu. W trakcie II wojny światowej brała aktywny udział w konspiracji, przyjmując pseudonim „Polka”, kierując delegaturą Rady Głównej Opiekuńczej w gminie Młociny. W tym czasie pełniła również rolę komendantki Wojskowej Służby Kobiet w ramach Rejonu VIII Obwodu VII „Obroża” AK, który obejmował obszary Puszczy Kampinoskiej, gdzie zajmowała się szkoleniem łączniczek i sanitariuszek.

Jako współwłaścicielka Młocin, od 1930 roku, Zofia była także współfundatorką kościoła Matki Bożej Nieustającej Pomocy. W okresie II wojny światowej organizowała polowe lecznictwo, a w czasie kampanii wrześniowej w 1939 roku, przyczyniła się do użyczenia swojego dworu w Młocinach na potrzeby takich działań. W trakcie powstania warszawskiego w 1944 roku, będąc żołnierzem Grupy „Kampinos”, brała udział w wydarzeniach w Quindtówce w Dąbrowie Leśnej oraz w dystrybucji druków podziemnych. Za swoją odwagę i działalność otrzymała Krzyż Walecznych.

Zmarła w Warszawie, a jej ostatnie miejsce spoczynku znajduje się w alei zasłużonych cmentarza Wawrzyszewskiego.