Erazm Nowakowski

Nauka i edukacja

Erazm Nowakowski to postać, która na trwałe wpisała się w historię polskiej edukacji i kultury muzycznej. Urodził się 17 maja 1841 roku w Warszawie, gdzie spędził większość swojego życia, aż do swojej śmierci, która miała miejsce 5 marca 1898 roku w tym samym mieście.

Był nie tylko utalentowanym kompozytorem, ale również oddanym pedagogiem oraz urzędnikiem w Królestwie Polskim. Jego działalność miała znaczący wpływ na rozwój systemu edukacji w Polsce oraz na środowisko muzyczne tamtego okresu.

Życiorys

Urodziny Erazma Nowakowskiego miały miejsce w rodzinie Tomasza, noszącego herb własny, który pełnił funkcję urzędnika przy Sądzie Najwyższej Instancji Królestwa Polskiego. Jego matką była Emilia z domu Rembielińska, która również miała swój herb – Lubicz. Erazm miał pięciu braci: Władysława, Walentego, Józefa, Antoniego, Henryka, Bronisława, Aleksandra, Jerzego oraz Romana.

W początkowych latach swojej kariery zawodowej, Erazm rozpoczął pracę jako urzędnik. Później zdecydował się na rozwój artystyczny, studiując w Instytucie Muzycznym. Swoją edukację kierował pod okiem znanych postaci jak R. Stobble oraz St. Moniuszko. Z biegiem czasu, podjął pracę w Instytucie Muzycznym, gdzie uczył młodych adeptów sztuki muzycznej za czasów dyrekcji Apolinarego Kątskiego. Oprócz tego, Erazm udzielał lekcji gry na fortepianie, co świadczy o jego wszechstronnych umiejętnościach pedagogicznych.

Jako badacz i pisarz, poświęcał się również historii muzyki polskiej oraz pedagogice fortepianu. Nie tylko wykładał, ale i tworzył, będąc kompozytorem. W dorobku artystycznym Sir obejmował takie pieśni jak „Przestroga”, „Nie wierzę”, „Serenada” i „Kołysanka”, które zostały wydane drukiem.

Erazm Nowakowski był żonaty z Marią Stambert, z którą doczekał się syna – Bolesława Artura. Jego życie zakończyło się w Warszawie 5 marca 1898 roku. Pozostał w pamięci jako wybitna postać, a jego ostatnie dni spędzone w stolicy zakończyły się pogrzebem na warszawskim cmentarzu powązkowskim.

Publikacje

W dorobku Erazma Nowakowskiego znajdują się cenne publikacje, które przyczyniły się do rozwoju edukacji muzycznej oraz techniki gry na fortepianie. Oto niektóre z jego najważniejszych dzieł:

  • „Zasady palcowania fortepianowego podręcznik przy nauce gry na fortepianie”, Warszawa: Wydawnictwo Sekcji Naukowej Towarzystwa Muzycznego w Warszawie; Druk M. Tarnowskiego, 1887,
  • Wskazówki dla uczących początków gry fortepianowej wpływ nauki ogólnokształcący, Warszawa: Wydawnictwo M. Arcta, 1905 (wydane pośmiertnie).

Oceń: Erazm Nowakowski

★★★★★
Średnia ocena:4.48 Liczba ocen:24