Czesław Sokołowski


Czesław Sokołowski to znana postać w polskim Kościele katolickim. Urodził się 9 lipca 1877 roku w Warszawie, a odszedł z tego świata 11 listopada 1951 roku w Michalinie. Był duchownym rzymskokatolickim i teologiem, którego wkład w życie Kościoła był nieoceniony.

W latach 1924–1925 pełnił funkcję rektora Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, instytucji, która odgrywała znaczającą rolę w formacji duchowej i intelektualnej wielu polskich katolików. Sokołowski był także biskupem pomocniczym siedleckim w okresie od 1919 do 1940 roku.

Jego działalność jako administrator apostolski diecezji siedleckiej w latach 1940–1946 była szczególnie ważna w kontekście trudnych czasów, które wtedy panowały. Sokołowski wyróżniał się zaangażowaniem i determinacją w swojej misji, co przyniosło mu szacunek zarówno wśród wiernych, jak i jego współpracowników.

Życiorys

Czesław Sokołowski, po ukończeniu szkoły średniej w Warszawie, w 1895 roku podjął studia w Archidiecezjalnym Seminarium Duchownym, gdzie kształcił się aż do 1899 roku. Po tym okresie kontynuował naukę w Akademii Duchownej z siedzibą w Petersburgu.

W 1915 roku, za swoje osiągnięcia akademickie, uzyskał doktorat od Kongregacji Spraw Szkolnych w Rzymie. Po powrocie do Warszawy, objął stanowisko wykładowcy zarówno w Archidiecezjalnym Seminarium Duchownym, jak i na Wydziale Teologii Katolickiej Uniwersytetu Warszawskiego.

W 1919 roku Sokołowski otrzymał sakrę biskupią i rozpoczął swoją misję jako biskup pomocniczy w diecezji siedleckiej, z siedzibą biskupią w Pentacomii.

Po rezygnacji o. Jacka Woronieckiego z rektoratu Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, Czesław Sokołowski pełnił tę funkcję przez krótki czas, od 19 października 1924 do 17 kwietnia 1925 roku.

W ówczesnym czasie Sokołowski stał się centralną postacią w jednym z istotniejszych sporów pomiędzy rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Stolicą Apostolską. Papież Pius XI planował mianować go biskupem diecezjalnym sandomierskim, po tym jak w 1935 roku przeniesiono dotychczasowego ordynariusza, Włodzimierza Jasińskiego, do diecezji łódzkiej. Władze polskie jednakże nie zaakceptowały tej nominacji, co w rezultacie spowodowało, że administratorem sandomierskiej diecezji od 1936 roku został Jan Kanty Lorek.

Po nagłej śmierci biskupa Henryka Przeździeckiego, Sokołowski pełnił obowiązki administratora apostolskiego diecezji siedleckiej w latach 1940–1946.

W 1944 roku biskup Sokołowski został skazany na śmierć przez Wojskowy Sąd Specjalny Obszaru Warszawskiego Armii Krajowej, jednak wyrok ten nie został zatwierdzony przez komendanta Obszaru. Cała sprawa trafiła do Komisji Sądzącej Walki Podziemnej, która zdecydowała o nałożeniu na niego kary infamii. Wówczas jego rzekoma współpraca z Niemcami budziła wiele kontrowersji, jednak w obecnych czasach jego działalność jest oceniana znacznie łagodniej.

Po zakończeniu swojej misji w diecezji siedleckiej w 1946 roku, Sokołowski osiedlił się w Michalinie. Zmarł w późniejszym okresie, a jego miejsce spoczynku znajduje się na cmentarzu Bródnowskim w Warszawie, na kwaterze 7C-4-4.

Publikacje

Oto niektóre z ważniejszych publikacji Czesława Sokołowskiego, które miały znaczący wpływ na rozwój literatury i krytyki literackiej w Polsce.

  • 1916: Przysięga antymodernistyczna. Studium krytyczne,
  • 1917: Problem nawrócenia w najnowszej powieści Stefana Żeromskiego. Szkic krytyczny,
  • 1918: Alfred Loisy. Analiza psychologiczna.

Przypisy

  1. Biskup Sokołowski zdrajcą? Winna opinia publiczna. tvn24.pl, 25.11.2010 r. [dostęp 12.11.2023 r.]
  2. Łukasz Kuć: „W matni. Kościół na ziemiach polskich w latach II wojny światowej” - B. Noszczak (red.) - recenzja. historia.org.pl, 05.03.2011 r. [dostęp 12.11.2023 r.]
  3. Kwatera 7C, rząd I, grób 4. Cmentarz Bródnowski, praca zbiorowa, Urząd Dzielnicy Warszawa-Targówek, Warszawa 2007 r., s. 92.
  4. Leszek Gondek: Polska karząca 1939–1945. Polski podziemny wymiar sprawiedliwości w okresie okupacji niemieckiej. Warszawa: Instytut Wydawniczy Pax, 1988 r.
  5. Dmowski 2006, s. 336.
  6. Dmowski 2006, s. 330.
  7. Dmowski 2006, s. 329.
  8. Dmowski 2006, s. 327.
  9. Dmowski 2006, s. 326.

Oceń: Czesław Sokołowski

Średnia ocena:4.69 Liczba ocen:23