Edmund Paweł Filip Holtz to postać, której życie datowane jest na lata 1855-1917. Urodził się w Warszawie, a zmarł w Łodzi. W swoim życiu pełnił ważną rolę jako pastor luterański, a także jako historyk kościoła luterańskiego.
Jego działalność miała znaczący wpływ na rozwój i historię luterańskiego środowiska religijnego w Polsce.
Życiorys
Edmund Holtz, znany duchowny luterański, rozpoczął swoją edukację od ukończenia gimnazjum w Dorpacie, po czym kontynuował studia z zakresu teologii na Uniwersytecie Dorpackim w latach 1873 aż 1880. W tym czasie aktywnie angażował się w życie akademickie, będąc członkiem Konwentu Polonia od roku 1873, oraz uzyskując status filistra w 1878. Dodatkowo należał do korporacji akademickiej Estonia oraz do „Theologische Verein” od 1878 roku. W latach 1876–1878 zdobywał doświadczenie zawodowe jako nauczyciel w Piep i w Rewlu. W roku 1880 został ordynowany jako duchowny luterański.
W kolejnych latach, od 1880 do 1882, pełnił funkcję wikariusza i kapelana wojskowego w Warszawie, a następnie, w latach 1882–1883, pracował jako pastor w tym samym mieście. Jego kariera duszpasterska obejmowała również stanowisko pastora w Chodczu (1883–1889) oraz długi okres w Aleksandrowie Łódzkim (1889–1908). W międzyczasie, w 1897 roku, był wikariuszem w Piotrkowie Trybunalskim. W 1908 roku współtworzył Dom Miłosierdzia w Łodzi, gdzie pełnił rolę pierwszego rektora do roku 1917 oraz zarządzał szpitalem ewangelickim działającym przy Domu Miłosierdzia.
Życie prywatne
Edmund pochodził z rodziny żydowskiej, jego ojcem był Edward Holtz, cenzor oraz nauczyciel gimnazjalny, a matką Maria z domu Wagner. Życie rodzinne duchownego kształtowało się w gronie bliskich mu osób; jego żoną była baronówna Małgorzata von Maltzahn, która zmarła w 1927 roku. Para doczekała się pięciorga dzieci: Ernesta, Gerharda, Zygfryda, Ireny oraz Alicji. Po jego śmierci, Edmund Holtz został pochowany na cmentarzu Doły w Łodzi.
Publikacje
Edmund Holtz był wybitnym autorem wielu mów pogrzebowych, zarówno w języku polskim, jak i niemieckim. Jego dorobek obejmował także wspólne opracowanie Agendy kantorskiej w 1885 roku. Oprócz tego publikował liczne prace dotyczące historii Kościoła w Królestwie Polskim, wśród których szczególne miejsce zajmują:
- 100 Jahre göttlicher Gnade und Treue an der evangelisch-lutherische Parochie Aleksandrow (100 lat parafii ewangelicko-augsburskiej w Aleksandrowie), wydana w Łodzi w 1900 roku,
- Bischof Woldemar von Everth, Gen-Superintendent des Warschauer evang.-augsb. Konsistorialbezirks (Biskup Woldemar von Everth superintendent Konsystorza ewangelicko-augsburskiego w Warszawie), opublikowana w Rydze w 1895 roku,
- Der Krieg und die evangelisch-lutherische Kirche in Polen (Wojna i Kościół ewangelicko-augsburski w Polsce), wydana w Łodzi w 1916 roku.
Przypisy
- a b c GrzegorzG. Błaszczyk GrzegorzG., Dorpatczycy. Polscy studenci na Uniwersytecie Dorpackim w latach 1802–1918 i ich dalsze losy. Słownik biograficzny. Tom I: A–H, Wydawnictwo Naukowe FNCE, 11.02.2023 r., ISBN 978-83-67138-13-0 [dostęp 25.06.2024 r.]
- nekrolog, „Gazeta Łódzka” (353), bc.wbp.lodz.pl, 30.12.1917 r. [dostęp 25.06.2024 r.]
Pozostali ludzie w kategorii "Duchowieństwo i religia":
Alfred Władysław Kurzawa | Adam Boniecki (duchowny) | Teodor Lenkiewicz | Piotr Kieniewicz | Antoni Kieniewicz | Jerzy Powiertowski | Michał Godlewski (duchowny) | Michał Janocha | Czesław Sokołowski | August Karol Diehl | Adolf Józef Jełowicki | Karol Niemira | Norbert Motylewski | Włodzimierz Nast | Zbigniew Józef Kraszewski | Henryk Kazimierowicz | Krzysztof Bardski | Eugeniusz Dąbrowski (duchowny) | Abraham Joshua Heschel | Bronisław BozowskiOceń: Edmund Holtz