Bonawentura Dąbrowski

---

Życiorys

Bonawentura Dąbrowski, syn uznanego malarza Antoniego Samuela oraz Katarzyny Scheynat, rozpoczął swoją edukację w Instytucie Nauczycieli Elementarnych i Organistów z siedzibą w Łowiczu. Po pomyślnym ukończeniu tego prestiżowego instytutu w 1826 roku, postanowił rozwijać swoje umiejętności artystyczne, zapisując się na studia malarskie na Wydziale Sztuk Pięknych Uniwersytetu Warszawskiego, gdzie kształcił go m.in. Antoni Blank oraz Antoni Stanisław Brodowski.

W 1831 roku wziął udział w powstaniu listopadowym, służąc w stopniu porucznika. Jednakże po jego zakończeniu został skazany na zesłanie do Wiatki. Po odbytym zesłaniu, Dąbrowski powrócił do Warszawy w 1832 roku.

W pracy artystycznej szczególne zainteresowanie kierował w stronę tematyki rodzajowej i historycznej, tworząc dzieła w różnych technikach, takich jak malarstwo sztalugowe, monumentalne oraz miniatura. W jego dorobku artystycznym znajdują się znane prace, takie jak Portret Pawła Pelizarro, datowany na około 1838 rok, który można podziwiać w Muzeum Narodowym w Warszawie. Innymi ważnymi dziełami są obrazy takie jak Madonna z Dzieciątkiem, Ostatnia Wieczerza oraz Chrystus, wszystkie z 1842 roku, które zdobią cerkiew greckokatolicką w stolicy, znajdującą się przy ul. Miodowej. Inny jego istotny obraz, Zesłanie Ducha Świętego, umieszczony był w katedrze św. Jana (niestety nie zachował się do naszych czasów), a także freski w cerkwi św. Jana Teologa w Chełmie.

Po roku 1840 artysta zdecydował się na założenie prywatnej szkoły malarstwa, w której uczyli się m.in.: Józef Ignacy Kraszewski oraz Józef Simmler, co świadczy o jego znaczeniu jako nauczyciela i mentora w dziedzinie sztuk plastycznych.

Bonawentura Dąbrowski zmarł, a jego życiowe osiągnięcia ulokowane zostały na stałe w historii sztuki polskiej. Został pochowany na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie, w kwaterze 12-3-3, gdzie spoczywa obok wielu innych zasłużonych postaci kultury i sztuki.

---

Oceń: Bonawentura Dąbrowski

---