Helena Mężyńska

Wojsko i służby mundurowe

Helena Mężyńska, znana również jako Bogna 49 oraz Grażyna, to postać, która pozostawiła znaczący ślad w historii Polski. Urodziła się 15 marca 1908 roku w Warszawie, a swoje życie zakończyła tragicznie 26 lipca 1944 roku, w tym samym mieście.

Pełniła zaszczytną rolę w strukturach ZWZ-AK, gdzie jako porucznik zyskała uznanie za swoją działalność i zaangażowanie w walkę o wolność. Jej życie i poświęcenie są symbolem odwagi i determinacji w trudnych czasach.

Życiorys

Helena Mężyńska, córka znanego pisarza Teodora Jeske-Choińskiego oraz Cecylii z domu Grabowskiej, swoją edukację zakończyła w 1931 roku na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu Warszawskiego. Uzyskała tytuł magistra filologii polskiej i przez pewien czas była nauczycielką w szkołach średnich — najpierw w Gdyni, a następnie, od sierpnia 1939 roku, w Warszawie.

W obliczu II wojny światowej, Helena od początku 1941 roku zaangażowała się w działalność konspiracyjną pełniąc funkcję łączniczki, a później szyfrantki w komórce kancelarii i szyfrów na kraj „Orkiestra” w Oddziale Łączności Konspiracji KG ZWZ-AK. Po przeszkoleniu została mianowana kierowniczką archiwum kancelarii „Szewc”, które prowadziła w swoim mieszkaniu przy ulicy Żelaznej, a później, wspólnie z mężem Kazimierzem, przeprowadziła się na ulicę Topiel. W jej obowiązkach było także szkolenie nowych archiwistek oraz szyfrantek.

6 lipca 1944 roku Helena została aresztowana w tzw. „kotle” w lokalu kontaktowym przy ulicy Foksal. Podczas jej brutalnych przesłuchań w al. Szucha, nie wydała żadnych informacji, biorąc pełną odpowiedzialność za swoje działania. Przezwyciężając wszelkie tortury, ostatecznie została wyniesiona na noszach na egzekucję i rozstrzelana w ruinach warszawskiego getta.

Za swoje niezwykłe poświęcenie, została pośmiertnie odznaczona Krzyżem Walecznych oraz Orderem Virtuti Militari.

Oceń: Helena Mężyńska

★★★★★
Średnia ocena:4.73 Liczba ocen:6