Antoni Bonifacy Kordowski, urodzony 4 czerwca 1892 roku w Warszawie, to postać znacząca w polskiej historii politycznej, znana z aktywności w ruchu ludowym. Jako poseł Polskiego Stronnictwa Ludowego „Wyzwolenie”, Kordowski odgrywał istotną rolę w kształtowaniu politycznych idei swojego czasu.
W ciągu swojego życia zawodowego, Kordowski był również wykształconym prawnikiem i publicystą, co pozwoliło mu na skuteczne angażowanie się w sprawy społeczne oraz polityczne. Jego działalność została tragicznie przerwana, gdy zmarł 12 lipca 1942 roku w KL Auschwitz, co podkreśla smutny koniec wielu losów ludzi zaangażowanych w walkę o wolność i sprawiedliwość.
Wczesne lata, działalność niepodległościowa
Antoni Kordowski, urodzony w rodzinie Józefa Kordowskiego, który był urzędnikiem państwowym oraz Zofii z domu Zaliwskiej, od najmłodszych lat był zaangażowany w działalność społeczną i niepodległościową. W 1905 roku brał udział w strajku szkolnym, co wskazuje na jego wczesne zainteresowanie sprawami społecznymi.
W 1910 roku zakończył naukę w II Gimnazjum Męskim w Warszawie, otrzymując tytuł maturalny. W kolejnych latach, od 1912 do 1913 studiował na Wydziale Mechanicznym Politechniki Warszawskiej, co pozwoliło mu zdobyć wiedzę techniczną, która mogła okazać się przydatna w późniejszej aktywności zawodowej i wojskowej.
W 1912 roku związał się z Związkiem Walki Czynnej, a w okresie 1914-1915 aktywnie uczestniczył w pracach Drużyn Sokolich oraz Związku Strzeleckiego. Ostatecznie stał się częścią Polskiej Organizacji Wojskowej, co stanowiło naturalny krok w jego dążeniu do walki o niepodległość Polski. 5 sierpnia 1915 roku wstąpił do Legionów Polskich, gdzie do 1917 roku służył w I Brygadzie. Jako uczestnik bitwy pod Kostiuchnówką, doświadczenie wojskowe Kordowskiego stale rosło.
Jednakże jego kariera militarna nie przebiegała bez zawirowań. Z powodu kryzysu przysięgowego trafił do niemiecko-austriackiego obozu ćwiczebnego. Tam pełnił obowiązki dowódcy 9 kompanii oraz delegata Rady Żołnierskiej. Dzięki sprytowi i odwadze udało mu się zbiec z obozu, wykorzystując fałszywe dokumenty.
Po powrocie do Polski, od stycznia do kwietnia 1918 roku pełnił funkcję komendanta obwodu Polskiej Organizacji Wojskowej na powiat puławski. W tym samym roku odegrał znaczącą rolę jako organizator demonstracji, która miała na celu protest przeciwko planom odłączenia Chełmszczyzny od Polski. Kordowski nie tylko angażował się w działalność niepodległościową, ale także zainicjował tworzenie sejmiku powiatowego oraz rady miejskiej w Puławach, co świadczy o jego silnym zaangażowaniu w rozwój lokalnej społeczności.
Działalność wojskowa i polityczna
Antoni Kordowski od września 1918 roku do 1 października 1919 roku pełnił szereg istotnych ról w administracji. Jako zastępca komisarza, komisarz ludowy oraz starosta powiatu lubelskiego, miał wpływ na decyzje lokalne. W 1919 roku rozpoczął naukę w niższej szkole oficerskiej 5 pułku piechoty Legionów Polskich, co było krokiem w stronę jego kariery wojskowej. W trakcie tego okresu ukończył również kurs dla podoficerów rachunkowych, co podkreśla jego dążenie do zdobycia nowych umiejętności.
W latach 1919-1920 kształcił się w Szkole Nauk Politycznych w Warszawie. Po zakończeniu swoich obowiązków politycznych w końcu 1919 roku, zgłosił się jako ochotnik do wojska, odkrywając swoją pasję do obrony ojczyzny w czasie wojny polsko-bolszewickiej. Od 9 lipca do września 1920 roku służył w 5 pułku piechoty Legionów, awansując na sierżanta sztabowego. 1 września 1920 roku został awansowany na podporucznika, a w 1923 roku na porucznika ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919.
Dodatkowo, w styczniu 1919 roku Kordowski związał się z Ministerstwem Pracy i Opieki Społecznej, pracując jako sprawozdawca w sekcji ogólnej, aby następnie w 1921 roku objąć stanowisko referenta ministerialnego. Jego aktywność nie ograniczała się jednak wyłącznie do administracji, bowiem był również zaangażowany w pracę dziennikarską. W 1922 roku rozpoczął studia na Wydziale Prawa Uniwersytetu Warszawskiego, które zakończył w 1926 roku.
W 1922 roku z ramienia PSL „Wyzwolenie” zasiadł w Sejmie, reprezentując okręg wyborczy nr 60 – Pińsk. Choć ubiegał się o ponowny mandat w wyborach w 1928 roku, nie odniósł sukcesu. W latach 1928-1931 pełnił funkcję dyrektora PKO w Warszawie oraz Katowicach. W 1931 roku zdał aplikację sądową i przez cały okres do 1939 roku pracował jako sędzia. Z początku kierował sądem grodzkim w Radzyminie, a następnie objął stanowisko sędziego w sądzie okręgowym w Warszawie. Na krótko przed wybuchem II wojny światowej był sędzią w Sądzie Apelacyjnym w Warszawie.
Niestety, po rozpoczęciu II wojny światowej i okupacji Polski, Kordowski doznał tragicznego losu. Został aresztowany przez Niemców 17 kwietnia 1942 roku i uwięziony w obozie koncentracyjnym Auschwitz, gdzie numer obozowy, który mu nadano, to 31113. Tragicznie zmarł 12 lipca 1942 roku, pozostawiając po sobie ślad w polskiej historii.
Pozostali ludzie w kategorii "Polityka i administracja":
Władysław Tykociński | Stanisław Osiński (polityk) | Wojciech Bartelski | Michał Flatau | Ryszard Pstrokoński | Mieczysław Chałupczyński | Jerzy Bryn | Emil Barchański | Andrzej Chodakowski (dyplomata) | Barbara Polańska | Mieczysław Klimowicz (działacz socjalistyczny) | Wacław Mauberg | Michał Mazowiecki (ur. 1967) | Piotr Szczepański (ur. 1951) | Daniela Kruszyńska | Jadwiga Kokoszko | Jan Galewicz | Prot Adam Lelewel | Stanisław Franciszek Pękosławski | Eugenia KubowskaOceń: Antoni Kordowski