Ryszard Pstrokoński

---

Życiorys

Ryszard Pstrokoński przyszedł na świat w 1907 roku w stolicy, Warszawie. Swoją edukację zakończył w 1927 roku, uzyskując dyplom z warszawskiego Gimnazjum Humanistycznego im. Jana Zamoyskiego. W latach 1927–1934 rozwijał swoje umiejętności na kierunku medycyny na Uniwersytecie Warszawskim. W trakcie tych studiów, postanowił poszerzyć swoje horyzonty, w efekcie czego w latach 1935–1936 zrealizował dwa lata nauki na Wydziale Mechanicznym Politechniki Warszawskiej.

Po zakończeniu studiów, przez rok pracował w II Klinice Chirurgicznej Wydziału Lekarskiego Uniwersytetu Warszawskiego. Następnie, w roku 1937, podjął zatrudnienie w warszawskiej rzeźni, gdzie zajmował się działem kontroli jakości, a w latach 1938–1939 współpracował z Wojewódzkim Funduszem Pracy. Był również współwłaścicielem warsztatu mechanicznego, co świadczy o jego umiejętności w zakresie różnych dziedzin.

W obliczu wyzwań, jakie przyniosła II wojna światowa, Pstrokoński wykazał się odwagą, służąc w wojskach pancernych podczas wrześniowej defensywy 1939 roku. Po klęsce, plany jego życiowe uległy całkowitej zmianie; został deportowany w głąb Związku Radzieckiego, gdzie przez prawie cztery lata – do 6 lutego 1943 roku – przebywał w więzieniach i łagrach. Po uwolnieniu, znalazł zatrudnienie jako technik-kreślarz w ekspedycji naukowej w Leningradzie, a następnie w Moskwie pracował jako lekarz.

W jesieni 1943 roku, Ryszard Pstrokoński został zmobilizowany do Armii Czerwonej, gdzie zyskał zaszczytne stanowisko dowódcy plutonu. 12 listopada 1943 roku, złożył podanie jako ochotnik do I Korpusu Polskiego. Tam przydzielono go do 5 Samodzielnej Pomorskiej Brygady Artylerii Ciężkiej, z którą przeszedł całą trasę bojową aż do Łaby, pełniąc w stopniu podporucznika rolę lekarza dywizjonu oraz starszego lekarza brygady.

Po zakończeniu działań wojennych, Pstrokoński osiedlił się w Kłodzku, gdzie przyjął urząd burmistrza. Jeszcze przed objęciem tego stanowiska, aktywnie zaangażował się w politykę, zostając członkiem Polskiej Partii Robotniczej. Po roku 1947 przeprowadził się do Elbląga, gdzie kontynuował swoją działalność w szeregach tej partii. 4 września 1947 roku otrzymał nominację na prezydenta Elbląga, jednak formalny wybór odbył się 2 października tego samego roku podczas posiedzenia Miejskiej Rady Narodowej.

W wyniku konfliktów z gdańską Wojewódzką Radą Narodową oraz ówczesnym I sekretarzem Komitetu Miejskiego PZPR, T. Góralem, Pstrokoński zrezygnował z objętej funkcji we wrześniu 1949 roku. Władze zarzucały mu m.in. zbyt rzadkie konsultacje spraw miejskich z partią. Po odejściu z prezydentury, osiedlił się w Warszawie, przyjmując kierownicze stanowisko w Zarządzie Głównym Ligi Lotniczej, a potem w państwowym Przedsiębiorstwie Przemysłowym nr 3. Od sierpnia 1950 roku, był kierownikiem robót oraz zarządzał budowami w Kętrzynie. Niedługo po tym, na mocy decyzji Komitetu Miejskiego PZPR w Elblągu, został wykluczony z partii, co związane było z jego długotrwałymi konfliktami z tymże komitetem oraz wydarzeniem aresztowania przez Urząd Bezpieczeństwa Wincentego Sołowieja, który mieszkał w jego domu i oskarżony był o szpiegostwo na rzecz Francji.

---

Oceń: Ryszard Pstrokoński

---