Władysław Tykociński


Władysław Tykociński, znany również pod nazwiskiem Władysław Tykotzinor, to postać o bogatej historii. Urodził się 20 maja 1921 roku w Warszawie, a jego życie nierozerwalnie wiązało się z wydarzeniami, które miały miejsce w Polsce w XX wieku.

Był Polakiem pochodzenia żydowskiego, co w tamtych czasach niosło ze sobą wiele wyzwań oraz trudności. Tykociński był pułkownikiem Ludowego Wojska Polskiego, a także pełnił funkcje dyplomatyczne, co świadczy o jego zaangażowaniu w życie kraju.

Jego życie zakończyło się w 1967 roku w Stanach Zjednoczonych, gdzie prawdopodobnie osiedlił się po trudnych doświadczeniach drugiej wojny światowej oraz zmieniającej się sytuacji politycznej w Polsce.

Życiorys

Władysław Tykociński był postacią o bogatej i złożonej biografii. W latach 1934–1939 uczęszczał do Gimnazjum im. Zygmunta Augusta w Białymstoku, gdzie zdobywał podstawowe wykształcenie. Następnie w latach 1940–1941 studiował na Państwowym Uniwersytecie Białoruskim w Mińsku, kształcąc się w obszarze historii oraz nauk społecznych.

Po zakończeniu edukacji, w latach 1941–1942, rozpoczął pracę jako nauczyciel historii w Rybnoj Słobodzie, położonej w Tatarskiej ASRR. Wkrótce po tym, w 1942 roku, wstąpił do Armii Czerwonej, gdzie służył w 59 Armii Frontu Wołochowskiego aż do 1944 roku. Po tej dacie, należał do 1 Armii Wojska Polskiego, pełniąc rolę oficera polityczno-wychowawczego do 1946 roku.

Po zakończeniu służby wojskowej, Tykociński objął stanowisko zastępcy szefa Polskiej Misji Wojskowej przy Dowództwie Francuskich Sił Zbrojnych w Baden-Baden w latach 1946–1948. W roku 1948 pracował w Ministerstwie Spraw Zagranicznych, a krótko potem został I sekretarzem Polskiej Misji Politycznej w Wiedniu (1948–1949). Jego kariera dyplomatyczna rozwinęła się dalej, gdy w latach 1950–1952 pełnił rolę I sekretarza oraz chargé d’affaires Ambasady RP w Rzymie.

W latach 1952–1953 Tykociński był pracownikiem Departamentu Międzynarodowych Organizacji Politycznych i Gospodarczych MSZ. Potem, w latach 1953–1955, działał jako zastępca szefa Misji i doradca polityczny w Krajowej Misji Polskiej w Korei. Po powrocie do kraju, w 1956 roku, objął funkcję wicedyrektora Gabinetu Ministra Spraw Zagranicznych, a rok później, w 1957 roku, stanął na czele Polskiej Misji Wojskowej w Berlinie Zachodnim, gdzie pozostał do 1965 roku.

Jednak w dniu 16 maja 1965 roku Tykociński zdecydował się opuścić placówkę i oddał się w ręce amerykańskie. W konsekwencji został zaocznie oskarżony i skazany przez Sąd Warszawskiego Okręgu Wojskowego na karę śmierci oraz na utratę praw honorowych i obywatelskich na zawsze. Ostatecznie zmarł w Stanach Zjednoczonych.

W trakcie swojego życia był członkiem organizacji politycznych, takich jak Komsomoł, do którego należał w latach 1939–1945, a także Polskiej Partii Robotniczej (PPR) (1945–1948) oraz Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej (PZPR) (1948–1965).

Odznaczenia i ordery

Władysław Tykociński jest postacią, która została uhonorowana licznymi odznaczeniami, co świadczy o jego znakomitych osiągnięciach oraz wkładzie w życie społeczne i polityczne kraju. Oto niektóre z jego wyróżnień:

  • Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski, przyznany w 1964,
  • Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski, otrzymany w 1951,
  • Medal 10-lecia Polski Ludowej, nadany w 1955.

Przypisy

  1. Za zdradę ojczyzny - kara śmierci, [w:] Gazeta Zielonogórska : organ KW Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej R. XV Nr 40, 17.02.1966 r. - Wyd. A - Zielonogórska Biblioteka Cyfrowa, zbc.uz.zgora.pl, [dostęp 30.09.2022 r.]
  2. Odznaczenia państwowe dla zasłużonych pracowników [w:] „Trybuna Robotnicza”, nr 169, 18-19.07.1964 r., s. 2.
  3. M.P. z 1955 r. nr 42, poz. 415
  4. M.P. z 1952 r. nr 9, poz. 77

Oceń: Władysław Tykociński

Średnia ocena:4.68 Liczba ocen:5