Tomasz Zygadło

---

Życiorys

Tomasz Zygadło jest absolwentem Wydziału ReżyseriiPWSFTviT w Łodzi, gdzie zdobył absolutorium w 1970 roku oraz dyplom w 1976 roku. Początkowo studiował socjologię na Uniwersytecie Warszawskim, co dało mu szerszą perspektywę na świat filmu.

Po ukończeniu nauki Zygadło nawiązał współpracę z warszawską Wytwórnią Filmów Oświatowych. Jego pierwszy samodzielny projekt stanowił dokument zatytułowany „Szkoła podstawowa”, za który otrzymał liczne nagrody w uznaniu jego twórczości. W 1977 roku zrealizował swój debiutancki film fabularny – „Rebus”, który otworzył mu drzwi do dalszej kariery.

W latach 1992–1999 Tomasz Zygadło pełnił funkcję reżysera w Teatrze im. Stefana Jaracza w Łodzi, gdzie zrealizował wiele interesujących przedsięwzięć teatralnych.

Ostatecznie, po zakończeniu kariery artystycznej, spoczywa na cmentarzu Bródnowskim w Warszawie, w kwaterze 57A-4-22, pozostawiając za sobą bogaty dorobek filmowy i teatralny.

Filmografia (wybór)

Reżyseria

• 1973 – Brzydkie kaczątko,
• 1977 – Rebus,
• 1980 – Ćma,
• 1982 – Odwet,
• 1985 – Sceny dziecięce z życia prowincji,
• 1987 – Śmierć Johna L.

Filmy krótkometrażowe i reportaże

• 1971 – Szkoła podstawowa,
• 1971 – Ziemia,
• 1972 – Gospodarze,
• 1972 – Robotnicy 1971: Nic o nas bez nas,
• 1973 – Na lądzie,
• 1974 – Olimpijczycy,
• 1975 – Miłość,
• 1975 – W tym miejscu,
• 1976 – Mikrofon dla wszystkich,
• 1977 – Brudnopis,
• 1979 – Poniedziałek – 18 grudnia,
• 1981 – Jeszcze,
• 1982 – Dziad i baba,
• 1982 – Z kraju i ze świata,
• 1984 – Przewodnik,
• 1997 – Prawdziwa historia guźca,
• 1999 – Za kamerą,
• 2005 – Żywot Franciszka, czyli osioł i pół,
• 2006 – Szkoła podstawowa, czyli wykształciuchy.

Scenariusz

• 1973 – Brzydkie kaczątko,
• 1977 – Rebus,
• 1980 – Ćma,
• 1981 – Dziecinne pytania,
• 1982 – Odwet,
• 1985 – Sceny dziecięce z życia prowincji,
• 1987 – Śmierć Johna L.

Filmy krótkometrażowe i reportaże

• 1975 – W tym miejscu,
• 1981 – Jeszcze,
• 1984 – Przewodnik,
• 1997 – Prawdziwa historia guźca,
• 2006 – Szkoła podstawowa, czyli wykształciuchy.

Obsada

• 1973 – Brzydkie kaczątko jako chłopak w autobusie,
• 1975 – Personel jako przewodniczący organizacji młodzieżowej,
• 1976 – Blizna jako socjolog,
• 1977 – Rebus,
• 1978 – Aktorzy prowincjonalni jako reżyser Sławomir Szczepan,
• 1978 – Bez znieczulenia jako uczestnik programu telewizyjnego „Trzech na jednego”,
• 1982 – Odwet jako reżyser filmu,
• 1985 – Sceny dziecięce z życia prowincji jako naczelnik N. N.,
• 1987 – Śmierć Johna L. jako wielbiciel, ojciec Joli,
• 1988 – Łabędzi śpiew jako Zięba, reżyser filmowy,
• 1991 – Tak, tak jako reżyser Rydel,
• 2000 – Portret podwójny jako producent,
• 2005 – Dziki 2: Pojedynek jako weterynarz.

Filmy krótkometrażowe

• 1994 – Kim pan jest, panie Szulkin?.

Dialogi

• 1981 – Dziecinne pytania.

Spektakle teatralne (wybór)

Wśród najbardziej znaczących wydarzeń teatralnych, podczas których Tomasz Zygadło miał szansę tworzyć, znajdują się spektakle z różnych polskich teatrów. Na przykład, Teatr Dramatyczny im. Jana Kochanowskiego w Opolu zaprezentował w 1976 roku „Nowe cierpienia młodego W.”, a dwa lata później widzowie mieli okazję obejrzeć „Dziady”. W 1979 roku natomiast ukazała się sztuka zatytułowana „Szalona Greta”.

Również Teatr Powszechny w Warszawie nie pozostał w tyle, debutując w 1977 roku z przedstawieniem „Dni Turbinów”. Mimo że niektóre teatry miały swoje lata świetności na etapie premier, inne, takie jak Stary Teatr im. Heleny Modrzejewskiej w Krakowie, zdołały przyciągnąć zainteresowanie widzów dzięki spektaklowi „Śniadanie” w 1981 roku.

Z kolei Teatr im. Stefana Jaracza w Łodzi wyróżniał się bogatym repertuarem, w którym znalazły się tytuły takie jak „Kapelusz pełen deszczu” (1989) oraz „Mein Kampf” (1993). W latach 90-tych kontynuowano eksperymenty, czego przykładem jest „Miłość – to takie proste” z 1998 roku oraz „Obróbka” z 1995 roku.

Nie można również pominąć Teatru Satyry „Maszkaron” w Krakowie, który w 1990 roku wystawił „Wenecjankę”, oraz Bałtyckiego Teatru Dramatycznego im. Juliusza Słowackiego w Koszalinie, który zrealizował „2+2” w 1991 roku. Teatr Impresaryjny we Włocławku również miał swoje momenty, prezentując w 1992 roku „Butterbrot” oraz „Szczoteczkę do zębów”.

Niezapomniane były także przedstawienia w Teatrze im. Juliusza Słowackiego w Krakowie, które w 1994 roku ukazały niezwykłą „Antygonę w Nowym Jorku”, a dwa lata później „Za i przeciw”. Z kolei Teatr Polski w Poznaniu zaczął w 1994 roku od realizacji „Chunga”.

Na scenie Teatr Ateneum w Warszawie wystawiał przedstawienia takie jak „Odchodził mężczyzna od kobiety” w 1997 oraz „Moralność pani Dulskiej” w 1999 roku. W 2000 roku na widowni zagościła sztuka „Herbatka u Stalina”, a w 2008 roku „Czy lubi pani Schuberta?”.

Aktualnością pozostają również produkcje Teatru Polskiego w Warszawie, który w 2001 roku zaprezentował dzieło „Lustro”. W tym samym czasie Lubuski Teatr im. L. Kruczkowskiego w Zielonej Górze wystawił „Moralność pani Dulskiej”, a Teatr Nowy w Łodzi w 2006 roku przedstawił „Plac świętego Włodzimierza”.

Teatr Telewizji

Warto zwrócić uwagę na liczne realizacje w ramach Teatru Telewizji. Do najważniejszych należy zaliczyć:

• 1975 – Kompozycja na cztery ręce,
• 1976 – Kapelusz pełen deszczu,
• 1977 – Ich czworo,
• 1978 – Lęki poranne,
• 1980 – Bella,
• 1984 – Kilka scen z życia Glebowa,
• 1986 – Mówi Chandler,
• 1987 – Postępowanie wyjaśniające,
• 1988 – Dacza,
• 1989 – Wielki Peeperkorn,
• 1989 – Kwartet,
• 1990 – Drugie życie,
• 1990 – Józef i Maria,
• 1991 – Tajemna ekstaza,
• 1992 – Moralność pani Dulskiej,
• 1992 – Przyszedł mężczyzna do kobiety,
• 1992 – Moskwa-Pietuszki,
• 1993 – Coś w rodzaju miłości,
• 1993 – Elegia dla pewnej pani,
• 1993 – Łabędzi śpiew,
• 1993 – O szkodliwości palenia tytoniu,
• 1994 – Akapit,
• 1994 – W kółko to samo,
• 1995 – Po tamtej stronie,
• 1995 – Kroki na schodach,
• 1996 – Mutanci,
• 1998 – Podporucznik Kiże,
• 2001 – Błahostka.

Nagrody

Lista osiągnięć Tomasza Zygadły na przestrzeni lat odzwierciedla jego zasłużony wkład w sztukę filmową i teatralną. Od samego początku kariery zdobywał uznanie poprzez różnorodne nagrody i wyróżnienia.

• 1971 – Nagroda Główna – Brązowy Lajkonik za film Szkoła podstawowa na XI Ogólnopolskim Festiwalu Filmów Krótkometrażowych w Krakowie,
• 1971 – Nagroda Klubu Krytyki Filmowej SDP „Syrenka Warszawska” za film Szkoła podstawowa na XI Ogólnopolskim Festiwalu Filmów Krótkometrażowych w Krakowie,
• 1971 – Grand Prix – Wielka Nagroda Ministra Kultury i Sztuki – Złoty Smok za film Szkoła Podstawowa na VIII Międzynarodowym Festiwalu Filmów Krótkometrażowych w Krakowie,
• 1974 – wyróżnienie za film Na lądzie na VI OFF Morskich w Szczecinie,
• 1975 – stypendium Prezydenta miasta Koszalina na III Międzynarodowych Spotkaniach Filmowych „Młodzi i Film” w Koszalinie,
• 1976 – Nagroda Specjalna – Srebrny Lajkonik za film Mikrofon dla wszystkich na XVI Ogólnopolskim Festiwalu Filmów Krótkometrażowych w Krakowie,
• 1977 – Złoty Szczupak za reżyserię spektaklu Ich czworo Gabrieli Zapolskiej w Teatrze TVP na FWTV w Olsztynie,
• 1981 – II nagroda za film Ćma na Międzynarodowym Forum Filmowym „Człowiek-Praca-Twórczość” w Lublinie,
• 1981 – Srebrny Medal za film Ćma na Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w Figuiera da Foz,
• 1983 – Wyróżnienie Jury za oryginalny pomysł reżyserski za film Odwet na KSF „Młodzi i Film”,
• 1993 – nagroda za reżyserię spektakli Moskwa-Pietuszki i Przyszedł mężczyzna do kobiety na Festiwalu Polskiej Twórczości Telewizyjnej,
• 1993 – Złota Maska dla najlepszego przedstawienia sezonu 1992/93, Mein Kampf Taboriego, w Teatrze im. Stefana Jaracza w Łodzi,
• 1998 – Nagroda Specjalna na Ogólnopolskim Przeglądzie Filmów Ekologicznych w Nowogardzie.

Te osiągnięcia stanowią dowód na wysoką jakość i różnorodność twórczości Zygadły, która miała wpływ nie tylko na polską kinematografię, ale także na teatr telewizyjny. Jego prace są nadal źródłem inspiracji dla wielu współczesnych artystów.

---

Oceń: Tomasz Zygadło

---