Andrzej Stockinger

Kultura i sztuka

Andrzej Stockinger, urodzony 27 lutego 1928 roku w Warszawie, to postać, która na stałe wpisała się w karty polskiej kultury. Jego talent nie ograniczał się jedynie do aktorstwa, bowiem był również utalentowanym piosenkarzem.

Jego kariera obejmowała różnorodne role, które zjednały mu wielu fanów, a jego wkład w sztukę polską na długo pozostanie w pamięci.

Ponadto, zmarł 13 sierpnia 1993 roku w Warszawie, co zakończyło jego fascynującą podróż artystyczną.

Życiorys

Andrzej Stockinger, w czasie II wojny światowej, był więźniem obozu koncentracyjnego Stutthof. Po zakończeniu wojny zajął się studiami na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie. Jednak w 1949 roku porzucił karierę medyczną, angażując się w działalność chóru w lubelskim Teatrze Muzycznym. Zadebiutował 22 listopada 1949 roku w roli Literata w przedstawieniu Romans, które było dziełem Władysława Krzemińskiego, a reżyserią zajmował się Kazimierz Dembowski. Ten występ odbył się na scenie Teatru Muzycznego w Lublinie.

W 1960 roku z powodzeniem zdał aktorski egzamin eksternistyczny. Jego kariera na scenach warszawskich sięgała wielu znanych teatrów: występował w Teatrze Domu Wojska Polskiego w latach 1950−1951, następnie na Estradzie Stołecznej (1951−1955), a także w Teatrze Buffo (1956−1958) oraz Teatrze Syrena (1958−1964). Po tym czasie związany był z Teatrem Komedia (1964−1973), Teatrem Rozmaitości (1973−1979), oraz Teatrem Współczesnym (1979−1990).

W międzyczasie, Stockinger zaprezentował swoje umiejętności muzyczne jako członek zespołu muzycznego Czwórka Szacha. Ponadto występował w kabarecie Jerzego Dobrowolskiego o nazwie „Owca”. Był szczególnie znany z interpretacji piosenki Zła zima, inspirowanej wierszem Marii Konopnickiej. Stockinger brał również udział w Festiwalu Piosenki Żołnierskiej w Kołobrzegu oraz Festiwalu Piosenki Radzieckiej, który odbywał się w Zielonej Górze.

Andrzej Stockinger zmarł 13 sierpnia 1993 roku w Warszawie. Jego ostatnie miejsce spoczynku znajduje się na cmentarzu Bródnowskim, w kwaterze 38 H-4-6.

Życie prywatne

Andrzej Stockinger był osobą, która łączyła w swojej biografii różnorodne talenty i osiągnięcia. Był mężem znanej piosenkarki Barbary Gospodarczyk, znanej pod pseudonimem Barska, która zdobyła uznanie w zespole Siostry Triola. Jego życie osobiste było bogate, ponieważ był również ojcem Tomasza Stockingera, aktora, który kontynuował rodzinne tradycje artystyczne, oraz Katarzyny, obdarzonej talentem śpiewaczki operetki.

Dodatkowo, Andrzej był dumnym dziadkiem prezentera telewizyjnego Roberta Stockingera, co świadczy o jego wpływie na kolejne pokolenia artystów w rodzinie. Jego życie prywatne było zatem ściśle związane z muzyką i sztuką, a osiągnięcia jego dzieci oraz wnuka stanowią kontynuację jego dziedzictwa.

Filmografia (wybór)

Andrzej Stockinger, uznany aktor, zrealizował wiele znaczących ról w polskim kinie i telewizji. Oto wybór jego najbardziej znanych występów, który ukazuje różnorodność jego kariery artystycznej.

  • Piekło i niebo (1966) – odgrywał rolę rycerza w czyśćcu,
  • Wojna domowa (serial telewizyjny) (1966) – wystąpił jako sąsiad Nowak w odcinku 9. Dzień matki,
  • 40-latek (serial telewizyjny) (1974−1976) – wcielił się w postać pana Stasia, sąsiada Karwowskich oraz ojca Zosi, występując w odcinkach:
    • odc. 7. Judym czyli czyn społeczny,
    • odc. 11. Cudze nieszczęście czyli świadek obrony,
    • odc. 16. Gdzie byłaś czyli Szekspir,
  • Pasja (1977) – zagrał przewodniczącego zebrania w Wieliczce,
  • Życie na gorąco (serial telewizyjny) (1978) – wystąpił jako „profesor” Mamrock, kierownik amerykańskiej ekspedycji w Tupanace (odc. 6. Tupanaca),
  • Królowa Bona (serial telewizyjny) (1980) – odgrywał rolę Jana Zaremby, wojewody kaliskiego, ojca Anny (odc. 2),
  • Miś (1981) – wystąpił jako palacz w kotłowni-melinie,
  • Na odsiecz Wiedniowi (1983) – zagrał hrabiego Waldsteina, posła Cesarstwa,
  • Złe dobrego początki… (1983) – odgrywał rolę Alfreda Jodlarskiego,
  • Lata dwudzieste… lata trzydzieste… (1984) – wcielił się w postać dyrektora „Kaskady”,
  • Cień już niedaleko (1984) – zagrał Kostka, uczestnika spotkania,
  • Lawa (1989) – odgrywał rolę hrabiego w „Salonie Warszawskim”.

Wspomniane produkcje stanowią tylko część jego dorobku artystycznego, a każda z ról, które zagrał, przyczyniła się do jego uznania na polskiej scenie filmowej i telewizyjnej.

Odznaczenia i nagrody

Andrzej Stockinger, jako uznany artysta, został odznaczony licznymi nagrodami i wyróżnieniami, które doceniają jego wkład w kulturę oraz sztukę. Oto niektóre z jego najważniejszych odznaczeń:

  • złoty Krzyż Zasługi (1970),
  • odznaka 1000-lecia Państwa Polskiego (1967),
  • odznaka Honorowa „Zasłużony Działacz Kultury” (1976),
  • nagroda Przewodniczącego Komitetu do Spraw Radia i Telewizji za wybitną współpracę artystyczną z TVP (1979).

Przypisy

  1. Adam Wyżyński: Stockinger Andrzej. [w:] Polski Słownik Biograficzny [on-line]. 2004-2005 [dostęp 27.09.2016 r.]
  2. XII Festiwal Piosenki Radzieckiej, Zielona Góra, 12.06.1976 r.

Oceń: Andrzej Stockinger

★★★★★
Średnia ocena:4.68 Liczba ocen:10