Stefania Górska

---

Życiorys

Młodość

W 1928 roku Stefania Górska ukończyła renomowaną Szkołę Umuzykalniania i Tańca Scenicznego Tacjanny i Stefana Wysockich w Warszawie. W tym samym roku zadebiutowała jako śpiewająca tancerka w popularnym teatrzyku Qui Pro Quo, garnerując sobie uwagę i uznanie. Następnie z powodzeniem występowała zarówno solo, jak i w tercecie, w licznych warszawskich kabaretach i teatrach rewiowych, które były ważnym elementem kultury artystycznej tamtych czasów. W latach dwudziestolecia międzywojennego jej kariera przybrała na dynamice, a Górska zasłynęła z występów w takich miejscach jak:

• Qui Pro Quo (1928–1931),
• Bandzie (1931–1933),
• Rexie (1934),
• Cyganerii (1934),
• Starej Bandzie w Hollywood (1934),
• Cyruliku Warszawskim (1935–1938),
• Buffo (1938),
• Małym Qui Pro Quo.

Każdy z tych występów przyczynił się do jej rozwoju artystycznego i popularności w środowisku teatralnym.

Nagrywanie płyt

Stefania Górska była również utalentowaną artystką nagraniową, która podpisywała umowy z wytwórnią Syrena Rekord. Nie tylko brała udział w nagrywaniu piosenek, ale także sama komponowała utwory, w tym przeboje takie jak Niech nikt o tym nie wie. Tworzyła również melodie do tekstów znanego poety Juliana Tuwima, włączając w to utwory jak: Dziewczynka z zapałkami, Głos z daleka, Nasza jest noc (rewia Maj za pasem, Qui pro quo, 1930) oraz Rozstanie.

Jej największe hity to:

• Bubliczki (muzyka G. Bogomazow, słowa Andrzej Włast),
• Czy pani Marta jest grzechu warta (muzyka F. Raymond),
• Dla ciebie zrobię wszystko,
• Gdy zobaczysz ciotkę mą (muzyka Rudolf Nelson, słowa Andrzej Włast),
• Pan Agapit (w duecie z Andrzejem Boguckim),
• Ukradła mi szantrapa.

Role filmowe

Stefania Górska to także uznana aktorka filmowa, której kariera w kinie rozpoczęła się w 1933 roku rolą w filmie Zabawka. W jej dorobku znalazły się również inne popularne filmy, takie jak Papa się żeni oraz Córka generała Pankratowa. Po zakończeniu II wojny światowej, kontynuowała swoją karierę, występując w filmach Inspekcja pana Anatola i Cafe pod Minogą.

Działalność po wojnie

Przez cały okres okupacji przebywała w Warszawie, a od 1948 roku na stałe związała się z warszawskim Teatrem Syrena. Górska brała także udział w licznych koncertach estradowych, wnosząc swój wkład w polską kulturę muzyczną. W 1974 roku miała zaszczyt wystąpić z zespołem Hagaw na festiwalu Old Jazz Meeting, gdzie zaprezentowała swoje nieprzeciętne umiejętności.

Śmierć i pogrzeb

Stefania Górska odeszła 3 sierpnia 1986 roku. Została pochowana obok swojego męża, Wacława Zadrozińskiego, na cmentarzu komunalnym Północnym na Wólce Węglowej w Warszawie, w kwaterze W-XVII-3-6-10. Jej wkład w kulturę artystyczną Polskiego Teatru oraz przemysłu muzycznego pozostaje niezatarte w pamięci wielu pokoleń.

Nagrody i odznaczenia

Stefania Górska była osobą, która została doceniona za swoje osiągnięcia poprzez liczne nagrody i odznaczenia.

• Złoty Krzyż Zasługi w 1956 roku,
• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski przyznany w 1965 roku,
• Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski, który otrzymała w 1974 roku,
• Złota Odznaka za zasługi dla Warszawy, przyznana w 1975 roku,
• tytuł Zasłużonego Działacza Kultury, otrzymany w 1984 roku.

Filmografia

Filmy (lata 1933–1939)

Oto lista produkcji filmowych, w których wystąpiła Stefania Górska w okresie przed II wojną światową:

• 1933 – Zabawka, w której wcieliła się w rolę tancerki Meli,
• 1934 – Córka generała Pankratowa, gdzie grała dziewczynę w restauracji,
• 1935 – Antek policmajster, gdzie zagrała córkę gubernatorstwa,
• 1936 – Papa się żeni jako tancerka,
• 1937 – Parada Warszawy,
• 1939 – O czym się nie mówi, w którym zagrała prasowaczkę.

Filmy (po 1945)

Po zakończeniu wojny, Górska kontynuowała swoją karierę filmową, w tym:

• 1959 – Cafe pod Minogą, gdzie odegrała rolę pani Aniołkowej,
• 1959 – Inspekcja pana Anatola, jako Filomena z domu Cielęcińska, matka Zofii,
• 1960 – Historia współczesna.

Spektakle teatralne (wybór)

Stefania Górska, wybitna postać w polskim teatrze, zadebiutowała w 1928 roku i przez kolejne dekady dostarczała widzom niezapomnianych emocji podczas licznych spektakli. Poniżej znajduje się przegląd niektórych z nich:

• 1928 – Czy Anna jest panna, Qui Pro Quo,
• 1928 – Czy pani Marta jest grzechu warta, Qui Pro Quo,
• 1930 – Maj za pasem, Qui Pro Quo,
• 1931 – Ta Banda pięknie gra, Banda,
• 1932 – Banda naprzód, Banda,
• 1933 – Piękna Galatea, Banda,
• 1933 – Zjazd gwiazd, Rex,
• 1934 – Cyganeria rozfikana, Cyganeria,
• 1934 – Co w trawie piszczy,
• 1935 – Z pocałowaniem ręki, Cyganeria,
• 1935 – Pod włos, Cyrulik Warszawski,
• 1936 – Ogród rozkoszy, Cyrulik Warszawski,
• 1936 – Kariera Alfa Omegi, Cyrulik Warszawski,
• 1937 – Cabaretissimo, Cyrulik Warszawski,
• 1937 – Porwanie Sabinek, Teatr Buffo,
• 1939 – Nic nie wiadomo, Małe Qui-pro-quo,
• 1942 – Czar kłamstwa, Teatr Małych Form Miniatury, Warszawa,
• 1943 – Żołnierz Królowej Madagaskaru, Teatr Bohema, Warszawa,
• 1946 – Moja żona Penelopa, Teatr Syrena, Łódź,
• 1948 – Nowe prorządki, Teatr Syrena, Warszawa,
• 1951 – Arka nowego, Teatr Syrena, Warszawa,
• 1967 – Szklane wesele, Teatr Syrena, Warszawa,
• 1974 – Wodewil warszawski, Teatr Syrena, Warszawa,
• 1980 – Warto byś wpadł, Teatr Syrena, Warszawa.

Przedstawienia Górskiej charakteryzowały się różnorodnością tematów oraz oryginalnym podejściem do sztuki teatralnej, co przyczyniło się do znakomitej recepcji wśród widzów.

---

Oceń: Stefania Górska

---