Eugeniusz Markowski (dyplomata)


Eugeniusz Markowski, urodzony 8 listopada 1912 roku w Warszawie, pozostaje postacią o wielkim znaczeniu w polskiej kulturze. Jego życie zakończyło się 24 lutego 2007 roku, również w Warszawie, gdzie artysta spędził większość swojego życia. Markowski był nie tylko utalentowanym malarzem i scenografem, ale również pedagogiem, który wpłynął na wielu młodych artystów. Ważnym aspektem jego kariery była także działalność dyplomatyczna, która stanowiła interesujący rozdział w jego bogatym dorobku.

Życiorys

Eugeniusz Markowski przyszedł na świat 8 listopada 1912 roku w stolicy Polski, w Warszawie, w rodzinie Józefa oraz Natalii z Kowalewskich. Po ukończeniu gimnazjum w Radzyniu, podjął dalsze kształcenie w Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie, gdzie w 1938 roku obronił dyplom w pracowni profesora Tadeusza Pruszkowskiego. W trakcie swojej edukacji miał również okazję studiować we Francji oraz Włoszech.

W twórczości Markowskiego dominowały motywy ludzkie oraz zwierzęce, które często przedstawiane były w skarykaturalizowany, a wręcz brutalny sposób. Artysta od początku swojej kariery wykazywał silne zainteresowanie figuracją. Wystawiał swoje prace od 1938 roku w Instytucie Propagandy Sztuki.

Po wybuchu II wojny światowej, w 1940 roku Markowski osiedlił się we Włoszech, gdzie w 1944 roku nawiązał związki z Włoską Partią Komunistyczną. W sierpniu 1944 roku został delegatem Polpress we Włoszech, prowadząc działania mające na celu utworzenie ambasady PKWN w Rzymie.

W sierpniu 1945 roku Markowski objął funkcję chargé d’affaires Tymczasowego Rządu Jedności Narodowej i przystąpił do organizowania ambasady polskich komunistów w stolicy Włoch. Jego misja zakończyła się z chwilą przybycia do Rzymu ambasadora Stanisława Kota. Następnie pracował jako korespondent Polskiej Agencji Prasowej, a w latach 1948–1949 piastował stanowisko I Sekretarza Ambasady RP w Rzymie. Później, od 1949 do 1955 roku, był radcą oraz chargé d’affaires w Poselstwie PRL w Kanadzie.

W czasie swojej pracy w Ottawie, Markowski dążył do sprowadzenia do Polski wawelskich arrasów, które wówczas znajdowały się w Quebecu. Jego starania zakończyły się sukcesem, co było znacznym osiągnięciem w jego karierze dyplomatycznej.

W latach 1956–1970 Markowski pełnił funkcję dyrektora w Departamencie Współpracy z Zagranicą, a od 1970 roku zdobył tytuł profesora malarstwa na Akademiach Sztuk Pięknych w Warszawie oraz Poznaniu.

Życie osobiste Eugeniusza Markowskiego było związane z Teresą, córką pisarza Jarosława Iwaszkiewicza, która była dziennikarką oraz redaktorką. Para doczekała się córki Magdy. Artysta opuścił ten świat 24 lutego 2007 roku w Warszawie, a jego ciało spoczywa na cmentarzu Powązkowskim (kwatera 239-4-30).

Ordery i odznaczenia

Eugeniusz Markowski został wyróżniony szeregiem odznaczeń za swoje zasługi w dziedzinie dyplomacji.

  • krzyż oficerski Orderu Odrodzenia Polski, przyznany 22 lipca 1951 roku,
  • złoty krzyż zasługi, otrzymany 20 lipca 1954 roku.

Nagrody

W ciągu swojej kariery Eugeniusz Markowski otrzymał szereg wyróżnień, które podkreślają jego osiągnięcia oraz zamiłowanie do kultury i sztuki.

  • nagroda im. Cypriana Kamila Norwida, przyznana w 1984 roku,
  • nagroda pisma „EXIT”, zdobyta w 1994 roku,
  • nagroda ministra kultury w dziedzinie Sztuk Pięknych, przyznana w 2005 roku,
  • Poznańska Nagroda Kolekcjonerów im. dr. Lecha Siuty.

Przypisy

  1. Cmentarz Stare Powązki: LUDWIK KOWALSKI, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 13.08.2021 r.]
  2. Teresa Markowska z d. Iwaszkiewicz. [dostęp 23.06.2015 r.]
  3. M.P. z 1954 r. nr 108, poz. 1484 „w 10 rocznicę Polski Ludowej za zasługi w pracy zawodowej w dziedzinie służby zagranicznej”.
  4. M.P. z 1952 r. nr 9, poz. 77 „za zasługi w pracy zawodowej”.

Oceń: Eugeniusz Markowski (dyplomata)

Średnia ocena:4.98 Liczba ocen:25