Walek Dzedzej

---

Lata w Polsce

Leszek Danicki często bywa porównywany do legendarnego Boba Dylana, jednakże sam artysta stanowczo odżegnuje się od tego rodzaju porównań. W latach siedemdziesiątych, pod artystycznym pseudonimem Walek Dzedzej, występował w nieformalnych miejscach w Warszawie, prezentując swoje utwory przy akompaniamencie gitary akustycznej. Jego działalność była wówczas nielegalna, co prowadziło do wielu starć z ówczesną milicją.

W okresie 1976–1977 współpracował z Maćkiem Pietrahą oraz Jędrkiem Zuzakiem, tworząc efemeryczne projekty muzyczne pod nazwami „Światowy Ząb” i „Złoty Cielec”. Zespoły te były znane z akustycznego brzmienia rockandrollowego, którego dźwięki nosiły wpływy wczesnego punk rocka. Walek Dzedzej wystąpił wówczas na festiwalu piosenki studenckiej Kij w mrowisko, odbywającym się w popularnym warszawskim klubie Riviera.

Na początku 1977 roku Leszek Danicki założył zespół „Walek Dzedzej Pank Bend” razem z Maciejem Góralskim na perkusji oraz Jackiem Kufirskim na basie. W historii polskiej muzyki punkowej zespół ten uznawany jest za pionierski. W tym samym roku reżyser Andrzej Kostenko wykorzystał jego twórczość w filmie „Sam na Sam”.

Zespół zagrał jedynie dwa koncerty – pierwszy na poznańskim Folk Blues Meeting, a drugi w warszawskim klubie Hybrydy. Teksty Walka Dzedzeja są ciepło przyjmowane w kręgach fanów punk rocka. Niezrealizowane występy grupy, które były często zakłócane przez cenzurę, zainspirowały powstanie tekstu utworu „Ostatni numer” zespołu Zielone Żabki.

Lata za granicą i narodziny córki

W drugiej połowie 1978 roku, Walek Dzedzej podjął decyzję o wyjeździe za granicę, gdzie rozpoczął swoje artystyczne życie na ulicach takich miast, jak Berlin, Wiedeń, Paryż, Barcelona oraz Londyn. To zróżnicowane tło kulturowe miało istotny wpływ na jego twórczość oraz rozwój jako muzyka.

Na wiosnę 1980 roku, po uzyskaniu pozwolenia na podróż, Walek osiedlił się w Stanach Zjednoczonych, gdzie zafundował sobie nowy rozdział w życiu. Nowy Jork stał się jego domem, a ulice Manhattanu tłem dla jego występów muzycznych. W latach 80. i 90. można go było zobaczyć niemal codziennie, grając i śpiewając nie tylko swoje autorskie utwory, ale także znane pieśni związane z ruchem „Solidarności”.

Najczęściej Walek dawał występy w popularnych miejscach, takich jak Times Square czy Tompkins Square Park. Jego charyzma oraz talent przyciągały tłumy, a jego muzyka niosła ze sobą przesłanie solidarności i nadziei.

W listopadzie 1988 roku, po wielu latach życia za granicą, przyjął obywatelstwo amerykańskie, dokonując tym samym formalnej zmiany imienia na Cyril. Nowe imię zainspirowane zostało przez jego narzeczoną z lat 80., Francuzkę Pascale Richez, która była matką jego jedynej córki, Solange, urodzonej w 1986 roku.

Powrót do Polski (1996-97)

29 grudnia 1996 roku Walek Dzedzej powrócił do Warszawy, gdzie spędził niemal całe dwanaście miesięcy. Ten okres w Polsce był dla niego szczególnie znaczący, pozwalając na zgłębienie relacji z rodzimym krajem oraz nawiążenie kontaktów z polską publicznością.

W czasie swojej wizyty brał udział w programie Who Is Who prowadzonym przez Tomasza Świtalskiego w stacji Polsat. Występ ten miał miejsce w atmosferze dużego zainteresowania i entuzjazmu, a Walek zaprezentował swój najpopularniejszy utwór „Nie jestem tym, czym ty”, który zdobył wiele serc widzów.

Po upływie roku, 17 grudnia 1997 roku, artysta ponownie udał się do Nowego Jorku, kontynuując swoje muzyczne podróże oraz karierę artystyczną za oceanem.

Zgon w Stanach Zjednoczonych i pogrzeb w Polsce

W obliczu pogarszającego się stanu zdrowia, jesienią 2004 roku Walek Dzedzej znacznie ograniczył swoje występy. Zmagał się z cukrzycą, która doprowadziła do niespodziewanej śmierci w jego mieszkaniu znajdującym się w Downtown Brooklyn; miał wtedy 52 lata. Po jego odejściu, odprawy żałobne miały miejsce 14 października w Greenpoincie, znanej polskiej dzielnicy Brooklynu. Wśród zebranych osób znajdowała się jego narzeczona, Cecylia Rećko.

Jego dwudziestoletnia córka, Solange, która mieszka we Francji, przybyła na pogrzeb do Polski w towarzystwie swojej matki, Pascale. Ciało Walka Dzedzeja zostało deklarowane przez jego siostrę, Barbarę Danicką, aktorkę oraz reżyserkę filmową, przebywającą w Nowym Jorku. Zmarły został ostatecznie pochowany 21 października w rodzinnym grobowcu Danickich w Szydłowie, położonym w pobliżu Kielc.

Następnego dnia, w wieczór muzyczny zorganizowany w warszawskim klubie No Mercy, odbył się hołd dla jego pamięci, gdzie wspomnienia o nim na trwałe zagościły w sercach obecnych.

Praca twórcza

W twórczości Walka Dzedzeja wyróżniają się niezwykle znane utwory, które zdobyły uznanie wśród słuchaczy. Jego artystyczne wypowiedzi wielokrotnie dotykały istotnych tematów społecznych oraz osobistych.

• Na ulicy nowy świat,
• Nie mam nic do powiedzenia,
• Nie jestem tym czym ty,
• Dom wschodzącego słońca.

---

Oceń: Walek Dzedzej

---