Andrzej Makowiecki (historyk literatury)

Nauka i edukacja

Andrzej Zdzisław Makowiecki to postać, która z pewnością pozostawiła niezatarte ślady w polskim krajobrazie literackim. Urodził się 5 maja 1939 roku w Warszawie, a zakończył swój żywot 11 października 2019 roku w tym samym mieście. Był wybitnym historykiem literatury, zajmującym się epokami pozytywizmu, Młodej Polski oraz dwudziestolecia międzywojennego.

Makowiecki sprawował zaszczytną rolę profesora zwyczajnego na Uniwersytecie Warszawskim oraz na Akademii Teatralnej, gdzie kształcił kolejne pokolenia studentów oraz wpływał na rozwój krytyki literackiej w Polsce. Jego prace obejmowały także literaturę francuską, co świadczy o jego szerokich horyzontach i erudycji.

Dzięki swoim badaniom oraz publikacjom, Makowiecki przyczynił się do zrozumienia i reinterpretacji dzieł literackich z analizowanych przez niego okresów. Jego wkład w historię literatury, zarówno polskiej, jak i francuskiej, jest nieoceniony i zostanie na zawsze zapamiętany przez przyszłe pokolenia badaczy i miłośników literatury.

Życiorys

Andrzej Makowiecki jest synem Jana Makowieckiego oraz Danuty, z domu Paprockiej. Cały okres II wojny światowej spędził w Warszawie, gdzie mieszkał z rodzicami. Ukończył XI Liceum Ogólnokształcące im. Mikołaja Reja w Warszawie w 1958 roku. Następnie, w 1963, uzyskał dyplom z zakresu polonistyki na Uniwersytecie Warszawskim. W 1964 roku rozpoczął doktoranckie studia na tej samej uczelni.

Od 1966 roku zaangażował się w prace związane z krytyką literacką. Rok 1968 przyniósł mu obronę pracy doktorskiej pt. „Artysta jako bohater literacki prozy Młodej Polski”, którą napisał pod okiem prof. Janiny Kulczyckiej-Saloni. W marcu 1969 roku rozpoczął pracę w Państwowym Instytucie Wydawniczym, a w grudniu tego samego roku przeniósł się do Filii UW w Białymstoku. Tam pełnił funkcję kierownika Zakładu Filologii Polskiej na Wydziale Humanistycznym od 1973 do 1976 roku i był dyrektorem Instytutu Filologii Polskiej w latach 1979-1981.

W 1980 roku uzyskał stopień doktora habilitowanego na podstawie pracy „Trzy legendy literackie: Przybyszewski – Witkacy – Gałczyński”. W 1982 powrócił na Uniwersytet Warszawski jako kierownik Zakładu Historii Literatury Okresu Pozytywizmu i Młodej Polski. W latach 1984–1987 pełnił rolę prodziekana ds. studenckich na Wydziale Polonistyki, a od 1987 do 1993 roku był dyrektorem Instytutu Literatury Polskiej UW. W 1988 roku nadano mu tytuł profesora nadzwyczajnego, a w 1995 roku tytuł profesora zwyczajnego. Andrzej Makowiecki przeszedł na emeryturę w 2005 roku.

Równocześnie, od 1979 roku, pracował w Państwowej Wyższej Szkole Teatralnej w Warszawie. Od lat 80. był częścią Wydziału Wiedzy o Teatrze, a w latach 1989–1993 pełnił funkcję dziekana tego wydziału. W latach 1995-2001 zajmował stanowisko przewodniczącego Zespołu Nauk Humanistycznych w Komisji Ekspertów przy Ministrze Edukacji Narodowej, a w latach 1999-2005 był zastępcą dyrektora ds. studiów i studentów w Kolegium MISH UW. W okresie od 2005 do 2010 roku był członkiem Rady Akademii Artes Liberales, a także pracował dla Kolegium Międzywydziałowych Indywidualnych Studiów Humanistycznych UW.

Od 1994 do 2001 roku był przewodniczącym jury popularnego teleturnieju Wielka Gra, zastępując na tym miejscu prof. Janusza Sikorskiego. Funkcjonował jako główny ekspert i autor pytań dotyczących literatury polskiej, zwłaszcza XIX wieku, a także był drugim ekspertem w wielu aspektach literatury francuskiej. Do końca teleturnieju, w 2006 roku, pozostawał aktywny w tych rolach. W 2001 roku na jego miejsce na czołowej pozycji jury jego zastępcą został prof. Tadeusz Panecki, który kontynuował tę posługę aż do zakończenia programu.

W latach 2004-2006 pełnił także rolę jurorem Nagrody Nike. Ponadto, od 1989 roku był członkiem korespondentem, a od 1994 członkiem zwyczajnym Towarzystwa Naukowego Warszawskiego. W latach 1996-2003 brał udział w pracach Komitetu Nauk o Literaturze PAN.

Publikacje

Oto wybór publikacji Andrzeja Makowieckiego, które znacząco przyczyniły się do rozwoju wiedzy o literaturze:

  • Młodopolski portret artysty (1971),
  • Tadeusz Żeleński (Boy) (1974),
  • Trzy legendy literackie Przybyszewski – Witkacy – Gałczyński (1980),
  • Młoda Polska (1981),
  • Wokół modernizmu. Szkice (1985),
  • Słownik postaci literackich (2000),
  • Warszawskie kawiarnie literackie (2013).

Przypisy

  1. Zmarł prof. Andrzej Makowiecki. [dostęp 14.10.2019 r.]
  2. a b c d e Współcześni polscy pisarze i badacze literatury. Słownik biobibliograficzny. Tom dziesiąty. Ż i uzupełnienia do tomów 1 - 9, wyd. Fundacja Akademia Humanistyczna i IBL PAN, Warszawa 2007, s. 567
  3. a b c d e f g h i Współcześni polscy pisarze i badacze literatury. Słownik biobibliograficzny. Tom piąty. L-M, wyd. Szkolne i Pedagogiczne, Warszawa 1997, s. 250-252

Oceń: Andrzej Makowiecki (historyk literatury)

★★★★★
Średnia ocena:4.46 Liczba ocen:12