Bogdan Pałosz

Nauka i edukacja

Bogdan Pałosz, urodzony 3 listopada 1947 roku w Warszawie, to wybitny specjalista w dziedzinie fizyki. Jego działalność naukowa koncentruje się głównie na analizie strukturalnej i badaniu właściwości nanomateriałów.

Jako profesor fizyki, Pałosz wniósł istotny wkład w rozwój wiedzy na temat nanomateriałów, które mają szerokie zastosowanie w wielu nowoczesnych technologiach.

Życiorys

Bogdan Pałosz to wybitny naukowiec, który ukończył studia na Wydziale Chemii Uniwersytetu Warszawskiego w 1970 roku. Po latach intensywnej pracy naukowej, w 1977 roku obronił doktorat z fizyki na Wydziale Fizyki Politechniki Warszawskiej. W 1983 roku zdobył stopień doktora habilitowanego w Instytucie Fizyki Polskiej Akademii Nauk.

W 2001 roku jego osiągnięcia zostały uhonorowane nominacją profesorską w dziedzinie nauk fizycznych, a trzy lata później zyskał tytuł doktora honoris causa Instytutu Materiałów Supertwardych Ukraińskiej Akademii Nauk. W latach 1970-1986 pracował jako akademik na Politechnice Warszawskiej, gdzie rozwijał swoje umiejętności i pasję badawczą.

W 1988 roku rozpoczął pracę w Instytucie Wysokich Ciśnień Polskiej Akademii Nauk, w którym obecnie zajmuje stanowisko profesora. Jego kariera naukowa obejmowała również etap w Instytucie Technologii Materiałów Elektronicznych w latach 1991–1992. Co więcej, od 1992 do 2023 roku pełnił rolę zastępcy dyrektora Instytutu Wysokich Ciśnień Polskiej Akademii Nauk.

Działalność badawcza i praca naukowa

Bogdan Pałosz to uznany naukowiec, który przyczynił się do rozwoju dziedziny dyfrakcji rentgenowskiej oraz badania nanomateriałów. Jego osiągnięcia obejmują ponad 250 publikacji naukowych, które koncentrują się na zastosowaniach metod symulacji komputerowych, umożliwiających modelowanie struktury atomowej nanokryształów.

W swoich badaniach publikował w renomowanych czasopismach, takich jak Zeitschrift für Kristallographie, physica status solidi (a) oraz Journal of Physics C: Solid State Physics. udział w takich wydaniach podkreśla jego znaczącą obecność w środowisku naukowym oraz wkład w rozwój krystalografii i fizyki.

Dodatkowo, jako promotor dwóch prac doktorskich, przyczynił się do kształcenia przyszłych pokoleń naukowców, dzieląc się swoją wiedzą i doświadczeniem.

Stypendia i Nagrody

W ciągu swojej kariery Bogdan Pałosz otrzymał wiele stypendiów oraz nagród, które podkreślają jego osiągnięcia naukowe.

  • 1985-1986 stypendium naukowe im. Aleksandra von Humboldta na Uniwersytecie w Hannowerze, oraz na Uniwersytecie Cambridge w Wielkiej Brytanii,
  • 1986 stypendium Royal Society of London Fellowship na Uniwersytecie Cambridge,
  • 1987 stypendium naukowe im. Aleksandra von Humboldta na Uniwersytecie w Monachium,
  • 1991 stypendium DAAD w Instytucie Krystalografii na Uniwersytecie w Monachium,
  • 1990 nagroda Japan Industrial Technology Association, jako visiting professor na Uniwersytecie w Osace.

Role pełnione w społeczności naukowej

W ciągu swojej kariery Bogdan Pałosz aktywnie uczestniczył w wielu istotnych wydarzeniach i pełnił różnorodne funkcje w społeczności naukowej. Poniżej przedstawione są wybrane osiągnięcia i zadania, które wykonał w minionych latach:

  • w 1985 roku zainicjował i współorganizował z INTiBS PAN II Międzynarodową Konferencję Struktur Politypowych i Modulowanych, która odbyła się we Wrocławiu,
  • w 1990 i 1992 roku współorganizował dwie Szkoły Rietvelda pod auspicjami Komisji Powder Diffraction Unii Krystalograficznej w Cieszynie,
  • jest członkiem Societas Humboldtiana Polonorum, czyli Stowarzyszenia Polskich Stypendystów Fundacji im. Aleksandra von Humboldta,
  • w latach 1991-2015 pełnił funkcję członka Komitetu konferencji European Powder Diffraction Conference (EPIDC),
  • w okresie 1990-2005 był członkiem Komitetu Doradczego Międzynarodowego Centrum Absolwentów Uniwersytetu w Hamburgu,
  • od 1997 roku współpracuje jako redaktor (ang. associate editor) w czasopiśmie Zeitschrift für Kristallographie,
  • w 2008 roku wygłosił wykład jako Green Honor Chair Lecture na Wydziale Fizyki i Astronomii Texas Christian University,
  • od 2005 roku jest członkiem TESLA Technology Collaboration Board w DASY w Hamburgu,
  • w latach 2007-2015 był członkiem Komitetu Sterującego Europejskiego Źródła Spalacyjnego (ang. European Spallation Source) w Lund, Szwecja,
  • w 2008 roku był organizatorem międzynarodowej konferencji European Powder Diffraction Conference (EPDIC-11) w Warszawie w we wrześniu.

Mecenat sztuki

Bogdan Pałosz jest osobą, która od wielu lat angażuje się w promocję młodej sztuki wiolonczelowej. W 1996 roku objął stanowisko wiceprezesa oraz fundatora Fundacji Na Rzecz Promocji Młodych Wiolonczelistów. To właśnie ta fundacja ma na celu wspieranie talentów i umożliwienie młodym artystom rozwijania swoich umiejętności.

Od 1997 roku pełni również funkcję dyrektora Międzynarodowego Konkursu Wiolonczelowego im. Witolda Lutosławskiego, co stanowi kolejny krok w jego misji promowania młodych muzyków. Konkurs ten zyskał renomę i przyciąga utalentowanych wiolonczelistów z całego świata, stając się platformą do pokazania ich talentu oraz umiejętności.

W 2004 roku Bogdan Pałosz został członkiem Komisji Muzyki przy prezydencie Warszawy. Dzięki swojej pracy i doświadczeniu wnosi ważny głos w zakresie muzyki i kultury w stolicy Polski, przyczyniając się do rozwoju oraz propagowania sztuki.

Odznaczenia

W 2007 roku, Bogdan Pałosz otrzymał Złoty Krzyż Zasługi, który stanowi szczególną formę wyróżnienia w uznaniu za jego zasługi.

Następnie, w 2009 roku, laureat został uhonorowany Srebrnym Medalem Zasłużony Kulturze Gloria Artis, co podkreśla jego znaczący wkład w rozwój polskiej kultury.

W 2012 roku, Pałosz został obdarzony Medalem Towarzystwa im. Witolda Lutosławskiego, co stanowi dodatkowe potwierdzenie jego zaangażowania i osiągnięć w dziedzinie sztuki i muzyki.

Przypisy

  1. B.B. Palosz B.B. i inni, Nanocrystals: Breaking limitations of data analysis, „Zeitschrift für Kristallographie”, 225 (12), 2010, s. 588–598, DOI: 10.1524/zkri.2010.1358, ISSN 0044-2968 [dostęp 28.02.2023 r.] 
  2. B.B. Palosz B.B. i inni, Analysis of short and long range atomic order in nanocrystalline diamonds with application of powder diffractometry, „Zeitschrift für Kristallographie - Crystalline Materials”, 217 (10), 2002, s. 497–509, DOI: 10.1524/zkri.217.10.497.20795, ISSN 2196-7105 [dostęp 28.02.2023 r.] 
  3. B.B. Pałosz B.B., Reasons for polytypism of crystals of the type MX2 II. Clasification of faults and structural series of polytypes; Conditions of polytypic growth of CdI2, PbI2, CdBr2, SnS2, SnSe2 and Ti1.2S2, „Physica Status Solidi (a)”, 80 (1), 1983, s. 11–41, DOI: 10.1002/pssa.2210800102 [dostęp 28.02.2023 r.] 
  4. EE. Salje EE., BB. Palosz BB., BB. Wruck BB., In situ observation of the polytypic phase transition 2H-12R in PbI 2 : investigations of the thermodynamic structural and dielectric properties, „Journal of Physics C: Solid State Physics”, 20 (26), 1987, s. 4077–4096, DOI: 10.1088/0022-3719/20/26/011, ISSN 0022-3719 [dostęp 28.02.2023 r.] 
  5. M.P. z 2007 r. nr 90, poz. 978

Oceń: Bogdan Pałosz

★★★★★
Średnia ocena:4.51 Liczba ocen:5