Andrzej Gruszecki był wybitną postacią w dziedzinie architektury i urbanistyki, którego osiągnięcia mają znaczący wpływ na dzisiejsze podejście do historii architektury. Urodził się 30 stycznia 1928 roku w Warszawie i spędził tam większość swojego życia. Zmarł w tym samym mieście 11 września 2008 roku.
Jako profesor oraz doktor habilitowany inżynier, Gruszecki specjalizował się w historii architektury, a także zajmował się szeroką problematyką dotycząca ochrony oraz konserwacji zabytków. Jego prace naukowe i praktyczne przedsięwzięcia w tej dziedzinie przyczyniły się do zachowania wielu cennych dzieł architektonicznych, które stanowią istotny element polskiego dziedzictwa kulturowego.
Życiorys
Andrzej Gruszecki był osobą aktywnie zaangażowaną w działalność na rzecz ochrony zabytków oraz rozwoju architektury w Polsce. Od 1949 roku pełnił funkcję członka PZPR. W 1951 roku ukończył studia na Wydziale Architektury Politechniki Krakowskiej. Jego kariera naukowa nabrała tempa, gdy w 1955 roku był sekretarzem podczas pierwszej konferencji naukowej dotyczącej fortyfikacji nowożytnych w Polsce. W kolejnym roku przewodniczył zespołowi, który stworzył Memoriał o Stanie Ochrony Zabytków w Polsce.
W 1957 roku został sekretarzem Międzyresortowej Komisji ds. Ochrony Zabytków. Dwa lata później skorzystał z możliwości kształcenia się za granicą na stypendium, studiując w The York Institute of Architectural Study. W 1960 roku obronił doktorat, a w 1968 roku uzyskał tytuł docenta, podejmując kierownictwo nad przedmiotem konserwacji zabytków. W latach 1970–1976 organizował i kierował Studium Podyplomowego Konserwacji Zabytków.
Andrzej Gruszecki był także kierownikiem Zakładu Konserwacji Zabytków na Politechnice Warszawskiej, a w okresie 1973–1975 pełnił rolę prodziekana Wydziału Architektury. Od 1977 do 1983 roku zasiadał na czołowej pozycji jako przewodniczący Komisji ds. Ochrony i Konserwacji Zabytkowych Obiektów Inżynieryjnych i Architektonicznych Związanych z Historią Wojskowości. W latach 1983–1987 był Generalnym Konserwatorem Zabytków, a w 1986 roku uzyskał habilitację.
Oprócz pracy naukowej był również aktywnym członkiem Sekcji Historii Architektury i Urbanistyki Komitetu Architektury i Urbanistyki Polskiej Akademii Nauk. Warto również zaznaczyć, że był założycielem Towarzystwa Przyjaciół Fortyfikacji. Jego specjalizacja obejmowała konserwację ruin, takich jak zamki w Ogrodzieńcu, Tykocinie, Janowcu, Zamek Ujazdowski w Warszawie oraz kościół NMP w Chojnie. Brał również udział w rewaloryzacji zespołów, w tym starego miasta w Grudziądzu, Cytadeli warszawskiej oraz twierdz w Dęblinie i Łomży.
Andrzej Gruszecki był autorem publikacji zatytułowanej „Bastionowe zamki w Małopolsce”, która ukazała się w 1962 roku. W latach 1986–1989 był członkiem Ogólnopolskiego Komitetu Grunwaldzkiego, a w latach 1986–1988 zasiadał w Społecznym Komitecie Odnowy Starego Miasta Zamościa. Obecnie spoczywa na cmentarzu parafialnym w Jazgarzewie.
Przypisy
- Zamościopedia - Społeczny Komitet Odnowy Starego Miasta [online], zamosciopedia.pl [dostęp 22.04.2024 r.] (pol.).
- Gruszecki Andrzej, [w:] Encyklopedia PWN [online], Wydawnictwo Naukowe PWN [dostęp 18.07.2019 r].
- Andrzej Gruszecki w serwisie In memoriam, pamięci architektów polskich SARP.
- Wykaz profesorów i docentów Politechniki Warszawskiej zmarłych w latach 2000-2010, Andrzej Gruszecki.
Pozostali ludzie w kategorii "Nauka i edukacja":
Bogdan Pałosz | Zofia Gołębiowska | Andrzej Śluzek | Marian Henryk Serejski | Jakub Gutenbaum | Krzysztof Kiciński | Eugeniusz Geblewicz | Tadeusz Kotarbiński | Elżbieta Ficowska | Daniel Wyszogrodzki | Jakub Węgierko | Andrzej Makowski (kartograf) | Bartłomiej Kominek | Zbigniew Dymmek | Andrzej Makowiecki (historyk literatury) | Wojciech Szczepiński | Mieczysław Prószyński (wydawca) | Andrzej Tatur | Antonina Gurycka | Michał PrzybyłowiczOceń: Andrzej Gruszecki