Jan Rokicki

---

Życiorys

Jan Rokicki urodził się w czasie, gdy Polska stawała się coraz bardziej zróżnicowanym krajem pod względem geograficznym i kulturowym. Po ukończeniu Uniwersytetu Warszawskiego, gdzie w 1935 roku zdobył dyplom z geografii fizycznej, jego kariera naukowa zaczęła się rozwijać w kierunku antropogeografii. W 1938 roku uzyskał tytuł magistra filozofii na Uniwersytecie Jagiellońskim, co położyło podwaliny pod jego późniejsze osiągnięcia.

W okresie przed II wojną światową Rokicki związał swój los z Głównym Urzędem Statystycznym, gdzie pracował aż do wybuchu konfliktu. Kiedy wojna się zakończyła, osiedlił się w Lublinie, gdzie już w maju 1945 roku rozpoczął pracę jako starszy asystent w Katedrze Gleboznawstwa na Uniwersytecie Marii Curie-Skłodowskiej.

W roku 1946 postanowił przenieść swoje zainteresowania i umiejętności do Wrocławia. Tam, aż do 1951 roku, był asystentem oraz starszym asystentem na Uniwersytecie Wrocławskim i na Politechnice Warszawskiej. W 1951 roku obronił pracę doktorską, zdobywając stopień naukowy z zakresu geografii matematyczno-przyrodniczej.

Po powrocie do Warszawy w październiku 1951 roku, Rokicki rozpoczął pracę na Wydziale Geodezyjnym Politechniki Warszawskiej, gdzie zaangażował się w dydaktykę, prowadząc wykłady z Podstaw geologii oraz Geomorfologii. W maju 1954 roku objął stanowisko kierownika Zakładu Geografii w Katedrze Kartografii, co znacząco wpłynęło na dalszy rozwój jego kariery akademickiej, kiedy to uzyskał tytuł zastępcy profesora oraz starszego wykładowcy.

W 1968 roku Rokicki przeszedł do pracy w Instytucie Podstawowych Problemów Planowania Przestrzennego PW. Jego wkład w rozwój naukowych podstaw geografii w Polsce był ogromny. Jan Rokicki to także autor oraz współautor znacznej liczby map, w tym znaczących dzieł, takich jak Atlas kartowania form terenu Polski, a także licznych publikacji naukowych i recenzji.

---

Oceń: Jan Rokicki

---