Andrzej Balcerzak

---

Teatr

Andrzej Balcerzak zadebiutował na deskach teatru 13 listopada 1946 roku, rozpoczynając swoją aktorską karierę w Teatrze Polskim w Warszawie, gdzie przez dwa lata pracował jako adept sztuki aktorskiej. W latach 1947-1948 był członkiem zespołu Teatru Miejskiego im. Stefana Jaracza w Olsztynie. W 1948 roku zdał eksternistyczny egzamin aktorski, co otworzyło przed nim nowe możliwości zawodowe.

W okresie od 1948 do 1956 roku Balcerzak był artystą Teatru im. Stefana Żeromskiego, który działał w Kielcach oraz Radomiu. Następnie przeniósł się do Teatru im. Juliusza Osterwy w Lublinie, gdzie pracował w latach 1956-1959. Kolejny etap jego kariery związany był z Teatrami Ziemi Pomorskiej, które znajdowały się w Bydgoszczy oraz Toruniu, gdzie występował w latach 1959–1960.

Później Andrzej Balcerzak na dłużej związał się z krakowskim Teatrem im. Juliusza Słowackiego, w którym występował od 1960 do 1988 roku. Ostatnie lata jego kariery teatralnej spędził ponownie w warszawskim Teatrze Polskim, gdzie był aktywny artystycznie od 1988 do 2000 roku.

W trakcie swojej długiej kariery Balcerzak współpracował również z innymi instytucjami teatralnymi, w tym z warszawskim Teatrem Dzieci Warszawy w 1947 roku, a także z Teatrem Ziemi Opolskiej w Opolu w 1954 roku oraz krakowskim Teatrem Satyry „Maszkaron” w 1988 roku.

Spektakle teatralne

Andrzej Balcerzak jest postacią zasłużoną dla polskiego teatru, z bogatym dorobkiem artystycznym. Lista jego występów to prawdziwa kronika teatralnych przedsięwzięć, które miały miejsce na przestrzeni lat.

• 1946 – Penelopa (reż. Marian Wyrzykowski),
• 1947 – Na jagody (reż. Władysław Oliszewski),
• 1947 – Pociąg widmo jako Jackson (reż. Maria Szczęsna),
• 1948 – Zemsta jako Perełka (reż. Janusz Strachocki),
• 1951 – Dwaj panicze z Werony jako Walencjo (reż. Witold Małkowski),
• 1953 – Pan Damazy jako Genio (reż. Irena Byrska),
• 1954 – Dożywocie jako Filip (reż. I. Byrska),
• 1954 – Droga do Czarnolasu jako Jan Kochanowski (reż. Krystyna Skuszanka),
• 1958 – Dom lalki jako doktor Rank (reż. Jerzy Goliński),
• 1958 – Nie igra się z miłością jako baron (reż. Zofia Modrzewska),
• 1960 – Pierwszy dzień wolności jako Anzelm (reż. Hugon Moryciński),
• 1960 – Nieporównany Crichton jako Ernest Woolley (reż. Stanisław Milski); także asystent reżysera,
• 1960 – Zbójcy jako Herman (reż. Mieczysław Górkiewicz),
• 1962 – Wesołe kobiety z Windsoru jako Page (reż. Janusz Warnecki),
• 1963 – Fedra jako Feramenes (reż. Roman Niewiarowicz),
• 1963 – Improwizacja paryska jako Auguste Renoir (reż. Jan Biczycki),
• 1963 – Dziady jako Obrzędnik; Więzień; Duch; Diabeł (reż. Bogdan Korzeniewski),
• 1963 – Krakowiacy i Górale jako Jonek (reż. Bronisław Dąbrowski),
• 1965 – Żabusia jako Bartnicki (reż. R. Niewiarowicz),
• 1965 – Tragedia optymistyczna jako Tchórz (reż. Lidia Zamkow),
• 1965 – Opera za trzy grosze jako Jimmy II (reż. L. Zamkow),
• 1966 – Księżniczka Turandot jako Timur (reż. Władysław Krzemiński),
• 1966 – Makbet jako Nieznajomy służący (reż. L. Zamkow),
• 1966 – Dom otwarty jako Fujarkieiwicz (reż. B. Dąbrowski),
• 1969 – Powrót Odysa jako Eumajos (reż. J. Goliński),
• 1969 – Wesele jako Gość (reż. L. Zamkow),
• 1969 – Złota Czaszka jako Jankiel (reż. J. Goliński),
• 1970 – Janosik, czyli na szkle malowane jako Żandarm (reż. Jan Skotnicki),
• 1971 – Płatonow jako Pietrin (reż. J. Goliński),
• 1971 – Ksiądz Marek jako Rabin (reż. J. Goliński),
• 1972 – Jegor Bułyczow i inni jako Mokiej Baszkin (reż. Piotr Paradowski),
• 1972 – Rewizor jako Rewirowy (reż. Jerzy Krasowski),
• 1973, 1991 – Wesele jako Stańczyk (reż. P. Paradowski),
• 1973 – Lilla Weneda jako Lech (reż. K. Skuszanka),
• 1974 – Turandot jako Jau Jel (reż. J. Krasowski),
• 1974 – Dwa Teatry jako dyrektor teatru (reż. K. Skuszanka),
• 1974 – Rewolwer jako Paroli (reż. Jerzy Zegalski),
• 1975 – Sprawa Dantona jako Philippeaux (reż. J. Krasowski),
• 1975 – Peer Gynt jako Odlewacz Guzików (reż. K. Skuszanka),
• 1977 – Moralność pani Dulskiej jako pan Dulski,
• 1977 – Cudzoziemka jako Adam (reż. Anna Lutosławska),
• 1978 – Hamlet jako Poloniusz (reż. J. Krasowski),
• 1979 – Wujaszek Wania jako Ilia Tielegin (reż. J. Krasowski),
• 1979 – W małym dworku jako Dyapanazy Nibek (reż. Jan Sycz),
• 1980 – Brat naszego Boga jako Maks (reż. K. Skuszanka),
• 1982 – Cyd jako Don Diego (reż. Wojciech Ziętarski),
• 1982 – Tango jako Eugeniusz (reż. Bogdan Tosza),
• 1982 – Trans-Atlantyk jako Pyckal (reż. Mikołaj Grabowski),
• 1983 – Irydion jako Chrześcijanin (reż. M. Grabowski),
• 1984 – Wesele jako ojciec (reż. M. Grabowski),
• 1985 – Książę Homburgu jako pułkownik Kottwitz (reż. Wojciech Szulczyński),
• 1987 – Noc listopadowa jako Joachim Lelewel (reż. Andrzej Maria Marczewski),
• 1988 – Zemsta jako Rejent Milczek (reż. Kazimierz Dejmek),
• 1989 – Rewizor jako Lapkin-Tiapkin (reż. K. Dejmek),
• 1991 – Szczęście Frania jako Lipowski (reż. Bogdan Baer),
• 1993 – Damy i huzary jako Grzegorz (reż. K. Dejmek),
• 1993 – Ryszard III jako biskup Jan Morton (reż. Maciej Prus),
• 1995 – Kariera Artura Ui jako Butcher (reż. M. Prus),
• 1998 – Wizyta starszej pani jako lekarz (reż. Zdzisław Wardejn),
• 1998 – Sędziowie jako Jukli (reż. Paweł Łysak),
• 2000 – Biwak pod gołym niebem jako Ireneusz (reż. Jan Kulczyński),
• 2001 – Miłość czysta jako doktor (reż. Tadeusz Bradecki).

Każdy z wymienionych tytułów jest świadectwem wieloletniej pracy artystycznej Balcerzaka, a jego talenty zostały dostrzegane i doceniane przez wielu reżyserów.

Teatr Telewizji

Andrzej Balcerzak miał znaczący wkład w polski teatr telewizji, co znajduje odzwierciedlenie w bogatej liście jego występów. Oto niektóre z najbardziej pamiętnych ról:

• 1973 – Krzysztof Kolumb jako król (reż. K. Skuszanka),
• 1974 – Wariatka z Chaillot jako Prospektor (reż. K. Skuszanka),
• 1977 – Urodziny jako Thomas Cowper (reż. Tadeusz Lis),
• 1979 – Wesołe kumoszki z Windsoru jako Proboszcz Hugo (reż. Józef Słotwiński),
• 1985 – Zapomniany diabeł (reż. Tadeusz Lis),
• 1988 – Makbet jako Sługa (reż. Krzysztof Nazar),
• 1990 – Człowiek z budki suflera jako Gość w kawiarni (reż. Jan Bratkowski),
• 1991 – Niezwykłe przygody doktora Dolittle’a jako Doktor Dolittle (reż. A. Czekanowski, Waldemar Dziki).

Te produkcje ilustrują jego talent oraz różnorodność ról, które z powodzeniem odtwarzał na ekranie.

Filmografia

Andrzej Balcerzak ma na swoim koncie liczne role filmowe, które zyskały uznanie wśród widzów. Poniżej przedstawiono najważniejsze osiągnięcia artysty w kolejności chronologicznej:

• 1964 – Koniec naszego świata jako Więzień bijący Żydów i księży,
• 1965 – Gorąca linia jako Wincenty Krzaczek, były więzień,
• 1966 – Ściana Czarownic jako trener Antoni Małecki,
• 1969 – Przygody pana Michała jako ksiądz Kamiński,
• 1971 – 150 na godzinę jako ojciec Marcina,
• 1971 – Podróż za jeden uśmiech jako kierownik Słyka (odc. 1),
• 1976 – Zofia jako dyrektor domu starców,
• 1976 – Polskie drogi jako żandarm eskortujący Kurasia i Niwińskiego po ujęciu w Owczarach (odc. 2),
• 1977 – Okrągły tydzień jako Król,
• 1980 – Królowa Bona jako stary szlachcic (odc. 12),
• 1982 – Oko proroka jako kupiec Heliasz,
• 1983 – Ostrze na ostrze jako książę Michał Zasławski,
• 1983 – Kolory kochania jako Błażej,
• 1985 – Oko proroka czyli Hanusz Bystry i jego przygody jako kupiec Heliasz,
• 1995 – Deborah jako Proboszcz,
• 1996 – Opowieść o Józefie Szwejku i jego drodze na front jako pan Kakonyi,
• 1999 – Przygody dobrego wojaka Szwejka jako pan Kakonyi.

Te role pokazują szeroki wachlarz umiejętności aktorskich Andrzeja Balcerzaka oraz jego zdolność do wcielania się w różnorodne postacie w polskim kinie.

Dubbing

Andrzej Balcerzak to znana postać w świecie dubbingu, z którą wiąże się wiele interesujących ról. Jego kariera w dubbingu obejmuje różnorodne projekty, które zyskały uznanie wśród widzów.

• 1978–1980 – Wyprawa Profesora Gąbki – głosy postaci animowanych,
• 2002 – Harry Potter i Komnata Tajemnic – Korneliusz Knot.

Nagrody

Andrzej Balcerzak, znany ze swojej działalności, zdobył szereg wyróżnień za wkład w kulturę. Poniżej przedstawiamy najważniejsze nagrody i odznaczenia, które otrzymał:

• 1958 – nagroda Wojewódzkiej Rady Narodowej w Lublinie,
• 1983 – odznaczenie Zasłużony Działacz Kultury.

---

Oceń: Andrzej Balcerzak

---