Kamienica Andrzeja Strońskiego, usytuowana przy Nowym Świecie 1 w Warszawie, to znakomity przykład architektury klasycystycznej. Wzniesiona została przez Andrzeja Strońskiego, a swoim wyglądem oraz stylem przyciąga uwagę przechodniów oraz miłośników architektury.
Kamienica ta jest usytuowana w sąsiedztwie placu Trzech Krzyży, gdzie można znaleźć plac Trzech Krzyży oraz inne interesujące punkty miejskie.
To miejsce nie tylko wyróżnia się estetyką, ale także niesie ze sobą bogatą historię, która może być odkrywana przez każdego, kto zechce się zatrzymać i przyjrzeć bliżej jego architekturze.
Historia
Kamienica Andrzeja Strońskiego ma bogatą historię, o której świadczy m.in. akwarela Zygmunta Vogla z 1784 roku. Przez wiele lat, aż do 1790 roku, wyższe piętra były prawdopodobnie niezamieszkane. Znaczącym momentem dla tego budynku był rok 1784, kiedy to wprowadzono numerację ulic.
W XIX wieku kamienica zmieniała właścicieli: w 1819 roku należała do Jana Giertha, w latach trzydziestych do Franciszka Wołowskiego, a przed 1850 rokiem do Józefa Zdzietowieckiego. Od około 1852 roku do początku XX wieku pozostawała w rękach rodziny Wołłowiczów, a aż do II wojny światowej była własnością Salomona Neumana. Do 1944 roku prezentowała się w stanie niemal nietkniętym przez półtora wieku.
W drugiej połowie XIX wieku na parterze funkcjonował sklep z winami, herbatą i likierami, natomiast od 1876 roku działała tu znana cukiernia, która stała się miejscem spotkań warszawskich literatów, takich jak Władysław Reymont, Stefan Żeromski, Bolesław Leśmian, a także rzeźbiarz Xawery Dunikowski oraz aktor Kazimierz Kamiński. W 1914 roku, przed wybuchem II wojny światowej, w kamienicy znajdowały się również inne lokale, takie jak skład papierniczy „Ad Astra”, sklep papierniczy M. Służewskiego oraz kantory producentów betonu i asfaltu.
W okresie międzywojennym parter wykorzystywany był przez skład „Ad Astra” oraz konfekcję Chaima Szternglda. Na I piętrze zlokalizowana była Komenda Policji Państwowej na powiat warszawski oraz redakcja periodyku „Zagadnienia Rasy”, który w 1938 roku zmienił nazwę na „Eugenika Polska”. W 1939 roku cukiernia Żmijewskiego zastąpiła sklep Grochowskiego.
W trakcie powstania warszawskiego kamienica została zniszczona przez pożar, lecz w latach 1947–1948 odbudowano ją według projektu Stanisława Marzyńskiego. Obecnie w jej obrębie znajduje się budynki frontowe oraz dawna stajnia z tyłu posesji, a na parterze na nowo otwarto sklepy odzieżowe.
Pozostałe obiekty w kategorii "Kamienice i domy":
Kamienica Balcerowska w Warszawie | Kamienica Bornbachów w Warszawie | Kamienica Borucha Zyberta w Warszawie | Kamienica Pod Murzynkiem w Warszawie | Kamienica Cechu Rzeźników w Warszawie | Kamienica Dulfusa w Warszawie | Kamienica Efrosa w Warszawie | Kamienica Ignacego Partowicza w Warszawie | Kamienica Izaaka Rothberga w Warszawie | Kamienica Lejba Osnosa w Warszawie | Kamienica Adolfa Witta przy ul. Emilii Plater 9/11 w Warszawie | Kamienica pod Gigantami w Warszawie | Kamienica Majera Wolanowskiego w Warszawie | Igrek (budynek) | Jamnik (budynek) | Dom Wedla w Warszawie | Dom Pod Syreną | Dom Pod Królami w Warszawie | Dom Paprockich w Warszawie | Dom FunkcjonalnyOceń: Kamienica Andrzeja Strońskiego w Warszawie