Dom Pod Królami w Warszawie

---

Opis

W roku 1621 na miejscu dzisiejszej budowli, Jan Mikołaj Daniłowicz zbudował malowniczą rezydencję, która była dumą magnackiego rodu. Niestety, w trakcie potopu szwedzkiego obiekt uległ zniszczeniu. Po kilku latach przeszedł w ręce jezuitów, a następnie trafił pod opiekę prymasa Teodora Potockiego.

W 1736 roku biskup Andrzej Stanisław Załuski nabył go i rozpoczął prace nad przystosowaniem budynku do nowych potrzeb. W 1742 roku rozpoczęły się roboty, które miały na celu dostosowanie obiektu do wymogów Biblioteki Załuskich; te prace trwały aż do 1754 roku. Zbiory książek zostały przeniesione do nowego gmachu już w 1745, a sama biblioteka otworzyła swoje podwoje w 1747.

Następnie w latach 1760–1762 budowla przeszła rozbudowę. W okresie 1794–1795 miała miejsce dramatyczna utrata zbiorów bibliotecznych, które, szacowane na około 300–500 tys. woluminów, zostały zrabowane przez Rosjan i wywiezione do Petersburga. Budynek popadał w ruinę, a jego stan pogorszył się m.in. na skutek pożaru w 1807.

Od początku XIX wieku obiekt był wielokrotnie modernizowany. Po roku 1821 dokonano przebudowy według projektu K. Gallego, przekształcając go w kamienicę mieszkalną. W 1900 roku rozebrano oficyny przed budynkiem, by umożliwić realizację ulicy Hipotecznej. Po 1944 roku, w wyniku upadku powstania warszawskiego, zniszczono pozostałości budowli, które uległy pożarowi z rąk Niemców.

Rewitalizacja obiektu miała miejsce w latach 1960–1962, a od roku 1962 pełni on rolę siedziby ZAiKS-u. Obiekt został wpisany do rejestru zabytków pod numerem 62 z dnia 1 lipca 1965 roku.

---

Oceń: Dom Pod Królami w Warszawie

---