Zygmunt Charzyński

---

Życiorys

W latach 1932–1939 Zygmunt Charzyński kształcił się na Uniwersytecie Warszawskim. Już w wieku 19 lat, w 1933 roku, opublikował swoją pierwszą pracę naukową w prestiżowym czasopiśmie Fundamenta Mathematicae. W 1938 roku rozpoczął współpracę jako asystent przy boku Wacława Sierpińskiego. Ukończył studia doktoranckie w 1948, obroniwszy pracę zatytułowaną „Sur les fonctions univalentes bornees”, pod opieką promotora Władysława Nikliborca. Od 1954 roku zajmował stanowisko docenta, a w 1956 został profesorem nadzwyczajnym. W 1966 roku uzyskał tytuł profesora zwyczajnego.

Zygmunt Charzyński był wieloletnim kierownikiem Zakładu Funkcji Analitycznych i Równań Różniczkowych w Instytucie Matematyki na Uniwersytecie Łódzkim. Zyskał uznanie za swoje osiągnięcia, zostając laureatem Nagrody im. Stanisława Zaremby w 1954 roku. W latach 1946–1958 pracował na Politechnice Łódzkiej, gdzie przez pewien czas kierował Katedrą Matematyki Wydziału Mechanicznego, zastępując prof. Witolda Pogorzelskiego. W latach 1957-1958 pełnił również funkcję prodziekana Wydziału Mechanicznego. W 1958 roku przeniósł swoją działalność na Uniwersytet Łódzki.

Uznawany jest za jednego z pionierów analizy zespolonej w Polsce oraz twórcę Łódzkiej Szkoły Funkcji Analitycznych. W trakcie swojej kariery zajmował się różnorodnymi zagadnieniami z zakresu metrycznej teorii funkcji, analizy funkcjonalnej oraz równań różniczkowych zwyczajnych i algebraicznych. W 1982 roku został odznaczony medalem ”Za zasługi dla Miasta Łodzi”. Dwa lata później, w 1985 roku, otrzymał tytuł doktora honoris causa Politechniki Łódzkiej oraz Nagrodę Naukową Miasta Łodzi.

---

Oceń: Zygmunt Charzyński

---