Zofia Bohdanowiczowa


Zofia Bohdanowiczowa to wybitna postać polskiej literatury, która na trwałe wpisała się w historię kultury naszego kraju. Urodziła się 30 kwietnia 1898 roku w Warszawie, a swoje życie zakończyła 13 października 1965 roku w Toronto. Była nie tylko poetką, ale również prozaikiem oraz twórczynią utworów dla dzieci i młodzieży.

W ramach swoich studiów, Zofia uczęszczała na Wydział Humanistyczny Uniwersytetu Stefana Batorego w Wilnie, gdzie rozwijała swoje zainteresowania literackie. Debiutowała jako poetka w 1921 roku, publikując swoje pierwsze utwory w lwowskim piśmie „Wiek Nowy”. Jej kariera literacka zyskała znaczenie, gdy w 1938 roku wydała powieść "Droga do Daugiel", która została uhonorowana przez oficynę wydawniczą Księgarnia św. Wojciecha.

W okresie 1939–1943 Zofia przebywała w różnych krajach, takich jak Rumunia, Jugosławia, Włochy i Francja. W 1943 roku osiedliła się w Wielkiej Brytanii, a w latach 1950–1960 mieszkała w polskim osiedlu w Penrhos w Walii. W 1960 roku podjęła decyzję o wyjeździe do Kanady.

W swoim dorobku literackim miała wiele sukcesów, w tym zdobycie Nagrody im. Anny Godlewskiej, co podkreśla jej znaczenie oraz uznanie w świecie literackim. Zofia Bohdanowiczowa stanowi inspirację dla wielu pokoleń twórców i miłośników literatury.

Wybrana twórczość

Zofia Bohdanowiczowa, znana z bogatej twórczości literackiej, przekazała światu wiele niezapomnianych dzieł, które zyskały uznanie na przestrzeni lat. Jej prace obejmują nie tylko prozę, ale także poezję oraz tłumaczenia.

  • 1936 – Wschodni wiatr • Opowieść wileńska, wydane w Wilnie przez Towarzystwo Miłośników Wilna i Ziemi Wileńskiej, a wznowione w Bydgoszczy w 1997 roku,
  • 1938 – Droga do Daugiel, Księgarnia św. Wojciecha, Poznań,
  • 1960 – Gwiazdy i kamienie, Katolicki Ośrodek Wydawniczy „Veritas”, Londyn,
  • 1954 – Ziemia miłości, wydane przez Społeczność Akademicką Uniwersytetu Stefana Batorego na Obczyźnie, Londyn,
  • 1965 – Przeciwiając się świerszczom, Katolicki Ośrodek Wydawniczy „Veritas”, Londyn,
  • 1966 – Rapsody litewskie • Maryjo, ratuj nas, Towarzystwo Polsko-Litewskie im. Adama Mickiewicza w Wielkiej Brytanii, Londyn, a także wydanie przez Towarzystwo Literackie im. Adama Mickiewicza – Oddział Białostocki, Zakład Teorii i Antropologii Literatury w Instytucie Filologii Polskiej, w 1994 roku.

Przypisy

  1. Dobrosława Platt: Koniec Soplicowa w Walii. Penrhos. tydzien.co.uk, 15.03.2020 r. [dostęp 14.01.2023 r.]

Oceń: Zofia Bohdanowiczowa

Średnia ocena:5 Liczba ocen:23