Zofia Banet-Fornalowa, urodzona 15 maja 1929 roku w Warszawie, była pełną pasji kobietą, która swoje życie poświęciła wielu ważnym inicjatywom. Zmarła 19 września 2012 roku w Krakowie, pozostawiając po sobie znaczący ślad w polskiej kulturze i historii.
Jako historyk, Zofia Banet-Fornalowa angażowała się w badania dotyczące różnych aspektów historii Polski. Jej prace dostarczały cennych informacji i były niezwykle ważne zarówno dla akademickiego świata, jak i dla szerokiego kręgu odbiorców.
W dodatkowej roli esperantystki, działała na rzecz promowania esperanta, przekonując wielu do tej międzynarodowej idei. Zajmowała się również publicystyką, pisząc teksty, które poruszały istotne tematy społeczne i kulturowe.
Warto zaznaczyć, że była także d działaczką korczakowską, co świadczy o jej głębokim zaangażowaniu w wartości wychowawcze i humanitarne, które głosił Janusz Korczak. W życiu prywatnym łączyła swoje zainteresowania z miłością do męża, Jerzego Fornala, co tworzyło niezwykłą harmonię między ich osobistymi i zawodowymi pasjami.
Życiorys
Urodziła się w rodzinie żydowskiej, jako córka Mojżesza Baneta i Chany z domu Łęga. W 1954 roku zakończyła edukację na Wydziale Historycznym Uniwersytetu Warszawskiego. Tuż po studiach, w latach 1954–1956, pracowała jako asystentka na Wydziale Historyczno-FilozoficznymUniwersytetu Wrocławskiego. Od 1957 do 1980 roku była nauczycielką języka polskiego oraz historii w różnych liceach ogólnokształcących we Wrocławiu. Po przejściu na emeryturę w 1980 roku osiedliła się w Warszawie.
W ciągu swojego życia aktywnie angażowała się w działania Polskiego Związku Esperantystów. W 1979 roku zainicjowała cykl wykładów w krajach skandynawskich, takich jak Szwecja, Dania, Norwegia oraz Finlandia. Tematem tych wykładów było życie oraz twórczość Janusza Korczaka. Poza tym prowadziła wykłady także w innych krajach, takich jak Wielka Brytania, Holandia, Niemcy oraz Japonia.
Od 1982 roku współpracowała z warszawskim teatrem Espero, który został założony przez jej męża. Biorąc pod uwagę jej pasję literacką, była również obecna w redakcji Słowa Żydowskiego. Dodatkowo, w swoim życiu pełniła rolę członkini wielu znaczących instytucji, takich jak Towarzystwo Społeczno-Kulturalne Żydów w Polsce, Stowarzyszenie Dzieci Holocaustu, Polskie Towarzystwo im. Janusza Korczaka oraz Stowarzyszenie Żydowski Instytut Historyczny.
Zmarła w szpitalu w Krakowie, a jej ostatnie miejsce spoczynku znajduje się na cmentarzu żydowskim przy ulicy Okopowej w Warszawie, gdzie została pochowana 23 września 2012 roku.
Publikacje
Zofia Banet-Fornalowa jest autorką wielu interesujących dzieł w języku esperanto, które mogą zainteresować zarówno miłośników tej mowy, jak i badaczy jej historii. Jej książki obejmują różnorodne tematy i są świadectwem zaangażowania w promocję kultury esperanto.
- 2001: Antoni Grabowski – eminenta Esperanto-aganto,
- 2000: La familio Zamenhof,
- 1999: Historio de Esperanto – movado en Bjalistoko,
- 1996: La jubileo,
- 1993: Universalaj kongresoj kaj Esperanto-teatro. 1905-1992,
- 1993: Skize pri Esperanto-teatro. 1887-1992,
- 1993: Polaj aktoroj kaj Esperanto-teatro 1887-1992.
Jej publikacje nie tylko poszerzają wiedzę na temat esperanto, ale również ukazują bogactwo tej kultury poprzez różnorodność tematów i podejść do przedstawianych kwestii.
Odznaczenia
W dorobku Zofii Banet-Fornalowej znajdują się znaczące odznaczenia, które poświadczają jej niezwykłe osiągnięcia i wkład w kulturę polską.
- Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski,
- 2003: Zasłużony Działacz Kultury.
Przypisy
- Nekrolog Zofii Banet-Fornalowej. 21.09.2012 r. [dostęp 22.04.2013 r.]
Pozostali ludzie w kategorii "Nauka i edukacja":
Ludwik Zejszner | Irena Turska | Bogdan Mielnik | Roman Bugaj | Teresa Maryańska | Stanisław Bornbach | Piotr Węcowski | Jan Leszczyński (profesor) | Andrzej Kołodyński | Jan Bernard Mile | Piotr Madajczyk | Maria Gabryś | Andrzej Krzywicki | Witold Sosnowski | Antoni Wiweger | Stanisław Anczyc | Dariusz Misiuna | Irena Rzeplińska | Julian Sochocki | Krzysztof KruszewskiOceń: Zofia Banet-Fornalowa