Ziuta Buczyńska


Ziuta Buczyńska, znana również jako Józefa Wołosz, to postać, która na trwałe wpisała się w polską kulturę. Urodziła się 13 marca 1910 roku w Warszawie, a swoje życie zakończyła w Siedlcach, 8 grudnia 2002 roku.

Jako wielka tancerka oraz aktywna działaczka na rzecz kultury, Buczyńska przyczyniła się do rozwoju artystycznego środowiska. Jej wkład w promocję tańca i sztuki zdecydowanie zasługuje na uznanie.

W uznaniu jej zasług, została uhonorowana tytułem Honorowej Obywatelki Miasta Siedlce. Co ważne, jedna z ulic w tym mieście nosi jej imię, co stanowi trwały ślad pamięci o tej niezwykłej osobie.

Historia

Ziuta Buczyńska, córka Stefana i Heleny z Wołoszów, dorastała w otoczeniu, w którym ojciec pracował na kolei, a matka zajmowała się domem. W Siedlcach ukończyła gimnazjum im. Królowej Jadwigi. W momencie osiągnięcia pełnoletności, czyli mając 18 lat, wstąpiła w związek małżeński, a następnie razem z mężem przenieśli się do Warszawy. To tam rozpoczęła naukę w Szkole Tańca i Rytmiki Janiny Mieczyńskiej.

W 1933 roku Buczyńska zaznaczyła swoją obecność na I Międzynarodowym Konkursie Tańca Artystycznego w Warszawie, gdzie zdobyła nagrodę ufundowaną przez Towarzystwo Sztuk Pięknych. Tego samego doświadczenia doświadczyła również rok później, w 1934 roku, na II Międzynarodowym Konkursie tańca artystycznego w Wiedniu, gdzie odniosła sukces, zdobywając pierwszą nagrodę. Ten wyjątkowy sukces umieścił ją w gronie najbardziej utalentowanych tancerek na świecie.

Rok 1935 przyniósł jej znaczące osiągnięcia podczas studiów w Monachium na renomowanych uczelniach: Gunter-Schule oraz Baiett-Godlewski. Natomiast w 1936 roku miała zaszczyt współpracować z wydarzeniami towarzyszącymi Igrzyskom Olimpijskim w Berlinie. Po tych ekscytujących perypetiach, na początku 1937 roku rozpoczęła intensywne tournée po Europie, występując w takich miastach jak Sztokholm, Warszawa, Berlin, Belgrad, Zagrzeb, Budapeszt, Ryga i Wilno.

W kwietniu 1937 roku, wespół z polską grupą baletową Jana Cieplińskiego, odwiedziła Czechosłowację, Węgry i Niemcy, a na koniec swoich wędrówek koncertowała w wielu polskich miastach. W latach 1938–1939 związana była z Teatrem Wielkim w Warszawie, w którym występowała bardzo często. Powstały także plany jej wyjazdu do Paryża na otwarcie Polskiego Pawilonu podczas Wystawy Międzynarodowej.

W czasie II wojny światowej, aż do momentu wybuchu powstania warszawskiego, artystka mieszkała z mężem w Warszawie. Po stłumieniu powstania, mężczyzna został wywieziony do Niemiec, a Buczyńska trafiła do obozu przejściowego w Pruszkowie. Po kilku miesiącach, udało jej się wrócić do matki w Siedlcach, ponieważ jej dom w stolicy Polski zaginął na zawsze.

Po zakończeniu wojny, Buczyńska rozpoczęła działalność pedagogiczną w Siedlcach, ucząc dzieci, młodzież oraz dorosłych. Równocześnie, spełniała się jako solistka, prezentując swoje umiejętności taneczne zarówno na lokalnej scenie siedleckiej, jak i podczas tournée po Polsce. Prowadziła również zajęcia taneczne w Siedleckim Domu Kultury, w jednostkach wojskowych, Siedleckiej Szkole Muzycznej oraz w różnych ogniskach i szkółkach tanecznych.

W 1962 roku, wespół z muzykiem Konstantym Domagałą i polonistką Ireną Gawryjołek, Buczyńska powołała do życia Zespół Pieśni i Tańca „Podlasie”, w którym przez wiele lat pełniła funkcję choreografa. Ze szczególnym uznaniem przyjmowane były jej choreografie, które pozostają w pamięci wielu osób.

Jej znaczące osiągnięcia w pracy kulturalnej w Siedlcach zostały uhonorowane Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski oraz innymi odznaczeniami, dyplomami i nagrodami Ministra Kultury i Sztuki. Obecnie, Muzeum Siedlec posiada w swojej stałej ekspozycji zdjęcia oraz notki biograficzne dotyczące Ziuty Buczyńskiej. W 1997 roku, Rada Miasta Siedlce przyznała jej tytuł Honorowego Obywatela Miasta Siedlce.


Oceń: Ziuta Buczyńska

Średnia ocena:4.6 Liczba ocen:18