Władysław Paliński

---

Życiorys

Sztuki aktorskiej uczył się u Jana Tatarkiewicza oraz Wincentego Rapackiego, który był jego ojcem. W latach 1890–1892 występował w Teatrze Rozmaitości w Warszawie, a w 1893 roku związał się z Warszawskimi Teatrami Rządowymi, do których przynależał przez większość swojej kariery scenicznej. W 1908 roku podjął się kandydowania na dyrektora teatru w Poznaniu, a następnie, wraz z żoną, Heleną Marcello, zorganizował zespół objazdowy, który prezentował spektakle w m.in. Lublinie, Radomiu, Kielcach, Sosnowcu, Łodzi oraz Kaliszu. W 1915 roku, po ustąpieniu dyrekcji WTR, objął funkcję przewodniczącego Zarządu Zrzeszenia Artystów Teatru Rozmaitości. Rok później zadebiutował jako reżyser teatralny.

Poza działalnością teatralną Paliński był członkiem Kooperatywy Artystycznej, która zajmowała się realizacją pierwszych polskich filmów. Przed rokiem 1900 publikował artykuły jako dziennikarz w Kurierze Codziennym, a podczas I wojny światowej współpracował z Kurierem Warszawskim jako korespondent. Tworzył dramaty, takie jak W odmęcie oraz Kandydat do Dumy, a także tłumaczył na język polski utwory ze sceny francuskiej.

Rodzina

Paliński był synem tancerki Matyldy Dylewskiej oraz prawdopodobnie Siergieja Muchanowa. Jego siostrą była Maria Palińska, która również zasłynęła jako aktorka, oraz Jadwiga Dylewska (przyrodnia), znana śpiewaczka. W dniu 30 października 1897 roku wziął ślub z aktorką Heleną Marcello (Chraszczewską).

Po śmierci został pochowany wraz ze swoją żoną na Cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kw. F/G rz. 6 m. 1).

Filmografia

Władysław Paliński to znana postać w świecie kina polskiego, który ma na swoim koncie wyróżniające się osiągnięcia. Poniżej przedstawiamy jego zróżnicowaną filmografię, w której znajdziemy zarówno role aktorskie, jak i prace reżyserskie oraz scenariusze.

• Sąd Boży (1911) – obsada aktorska,
• Krwawa dola (1912) – reżyseria, obsada aktorska,
• Ofiara namiętności (1912) – reżyseria, scenariusz.

---

Oceń: Władysław Paliński

---